286
(09. mp3)
ȿɤɿɞɨɫ
Ер те де, ел ара сын да жау гер ші лік жиі болатын кез де,
қа зақ тың екі жау ын ге рі төс қа ғы сып дос бо ла ды.
Бір де әс кер лер бір өзен нің бой ына ша тыр ті гіп да мыл-
дай ды. Сон да тұт қи ыл дан жау дың қап та ған қа лың қо лы
ша бу ыл жа сай ды. То на ған мал-мү лік те рін тиеп ке те ді. Қол ға
түс кен қа зақ жа са ғын ай дап әке те ді.
Әл гі екі дос тың бі реуі жау қо лы на тү се ді. До
сы ның қол ға
тү сіп қал ға нын ес ті ген екін ші ба тыр күз дің қа ра суы ғын
еле мес тен, өзен ді мал тып өтіп, жау жат қан жа ға ға ке ле ді.
Ан тала ған жау жа сақ та ры оны тар па бас са ла ды.
Жау ын гер өзін қол ба сы ла ры на алып ба ру ын өті не ді.
Алып бар ған соң, ол жау дың қол ба сы на: – Мен қол да ры ңа
түс кен
бір жау ын гер ге құн тө леп, са тып алу ға кел дім. Ме нің
оған ай ыр бас қа бе рер мал-мүл кім жоқ. Бір-ақ нәр се бе ре мін.
Ол үшін өзім нің өмі рім ді қияр едім, – дей ді.
Қол ба сы ой ла нып оты рып, оны сы на мақ бо ла ды да:
– Жа рай ды, мен се ні қыр шы ның нан қи май-ақ қояйын.
Ма ған сол өмі рің нің бір бөл ше гін ға на бер сең бол ды, –
дей ді.
– Ол не? – деп сұ рай ды до сын құт қа ру ға кел ген жі гіт.
– Ма
ған се
нің көз
де
рің ке
рек, – дей
ді қол
ба
сы. – Екі
кө зің ді ой ып ала мын.
– Ол да бол сын, кө зім ді ал да, до сым ды бо сат, – дей ді жі гіт.
Ол бұл сын нан тоқ тау сыз өте ді.
Әл гі жау ын гер тұт қын нан бо са ған до сы ның иы ғы на қо лын
ар тып, за ғип күйі қу ана кү лім деп ке ле жа та ды.
Мұ ны көр ген әл гі қол ба сы: «Мы на
дай ер ле рі бар ха лық ты
тұт қи ыл дан ке ліп, қа пы да бас сал ған да бол ма са, бет пе-бет
ұрыс та же ңу өте қи ын ға со ғар», – деп түйеді. Сөйт іп, өзі нің
әс кер ле рі не ше гі ну ге бұй рық бер ген екен.
(Ел ау зы нан)