141
өз өңі не жи ып ша мыр қа нып тұр ған қа һар лы сол дат тың қыз
ха тын оқып шық қан да, жа ны жа ды рап, қа ра кө зі кү лім деп,
бүй рек бе ті не ал қы зыл бояу ша ба тын. Ақ тіс те рі ақ сия кө-
рі ніп, өз ге ше бір ра қат та ба тын. Осы бір өңі жұм са рып, жү зі
жы лып, жү ре гі нә зік лү піл ге бас қан ша ғын да оның кө кі ре-
гі не өз ге ше бір күш құй ыла тын. Сол сәт те ол бір емес, жау-
дың бір не ше тан кі сін жал ғыз өзі жай ра ту ға әзір бо ла тын.
Май дан да ғы жі гіт тер ді бі ре се бо лат тай қа тай тып, бі
ре се қор-
ға сын дай ері те тін сен дер едің дер, сен дер дің ға жап хат та рың
еді, қыз дар. Сен дер дің «жау ды же ңіп қай тың дар!» деп әр
хат та ай та тын әмір ле рің ді орын дап, те зі рек Бер лин ге ба рып,
одан соң өз де рі ңе жет сек, ар ма ны
мыз бол мас еді деп аң сай-
тын едік біз.
Ен ді, мі не, мен бі реу ға на емес, бір ауди то рия то лы қыз -
дар дың қа сын да отыр мын. Қан дай ба қыт ты мын мен! «Мен
ба қыт ты мын!» – деп, Ала тау дың тө бе сі не шы ғып ай қай ла-
ғым ке ле ді қа зір. Отан ар мия сы ның са пын да зұ лым жау ды
жең ге ні ме ба қыт ты мын! Сөйт іп, өз елі ме аман-есен ора лға-
ныма ба қыт ты мын!
Қан ша ма ер аза мат ту ған жер ге же те ал май, ту
ған ел дің
то пы ра ған да өс кен қы зыл гүл дей қыз дар дың ақ жүз де рін кө-
ре ал май ар ман да кет ті. Өлер ал дын да ғы әр сол дат тың ау зы-
на ал ған ең соң ғы сө зі әй ел аты бол ды. Бі реуі ана сын, бі реуі
жа рын, бі реуі ға шы ғын есі не алып, тіл күр ме ліп, мәң гі ге көз
жұ мар ал дын да ақ тық кү
шін жиып, со лар дың есі мін ата ды.
Солдат сол біра уыз сөзді ұмытпай айтып, олардың өздеріне
деген махаббаты ның қарызын өтеуге тырысты. Со дан кей ін
Отансүй гіш, ана сүй гіш, жарсүй гіш сол дат жа ны мәң гі ге тын-
шық ты.
(Әзіл хан Н'р шай ыовты
«
Ма хаб бат,
ы зы мол жыл дар» ро ма ны нан)
Достарыңызбен бөлісу: