Ұлы  Отан  соғысы  жылдары  халықтарды

жер  аудару  1941  жылдың  тамыз  айының  аяғынан 

басталып,  1948  жылға  дейін  жүргізілді  [1,  387-б.]. 

1944  жылдың  7  наурызында  КСРО  Жоғарғы  Кеңесі 

Президиумының Шешен-Ингуш АКСР-ын жою туралы 

жарлығы шықты. Қоныс аударылғандардың алғашқы 

легі Қазақстандағы жаңа тұрақтарына 1944 жылдың 

наурыз  айының  ортасында  келді.  Осында  жіберуге 

жоспарланған  344  589  адамның  16  565-і  –  Жамбыл 

облысына,  29  089-ы  –  Алматы  облысына,  34  167-

сі – Шығыс Қазақстан облысына, 20 808-і – Оңтүстік 

Қазақстан облысына, 39 542-сі – Солтүстік Қазақстан 

облысына – 20 309-ы – Ақтөбе облысына, 31 236-сы 

– Семей облысына, 41 230-ы – Павлодар облысына, 

37  938-і  –  Қарағанды  облысына  орналастырылды. 

Оларға  1944  жылдың  ақпанынан  кейін  әскер 

қатарынан  босатылған  мыңдаған  шешендер  мен 

ингуштар  қосылды.  Жалпы,  1945  жылғы  мәлімет 

бойынша елімізде барлығы 406 375 адамды құраған 

89 901 шешен және ингуш отбасылары өмір сүрген [2, 

252-253-бб.].