Аллоҳ суйган бандалар
салар учун алангали жаҳаннам азоби бордир. Улар на
жүктеу/скачать 1.18 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Дўзахга юбориладиган қавмлар Аллоҳ таоло деди: “ Истаганимизда эди, Аллоҳга ширк келтирувчи ўша мушрикларга ҳам рушду ҳидоятлар
| салар учун алангали жаҳаннам азоби бордир. Улар на
ўлишга ҳукм қилиниб ўлиб-қутулиб кетурлар ва на улар- дан дўзахнинг азоби енгиллатилур. Биз ҳар бир кофир- ни ана шундай жазолаймиз. Ўша кофирлар жаҳаннамда азобнинг шиддатидан дод-фарёд қилиб: «Эй Рабби- миз, бизни жаҳаннамдан чиқар ва дунёга қайтар. Дунё ҳаётимизда қилиб ўтган ишларимиздан бошқа яхши амалларни қиламиз», дейдилар. Шунда Аллоҳ уларга: «Биз сизларга ҳаётда ибрат олишга етгудек узун умр бермаганмидик? Сизларга огоҳлантирувчи пайғамбар ҳам келган эди. Энди жаҳаннам азобини тотинглар. Зо- лимлар учун Аллоҳнинг азобидан қутқариб қоладиган бирон ёрдамчи йўқдир», дейди” (Фотир, 36-37). Абдуллоҳ ибн Қайс разияллоҳу анҳу ривоят қилишича, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Дўзах аҳли йиғлайди, йиғлаганда ҳам кўз ёшларида кемалар сузади- ган даражада йиғлайди! Улар қон йиғлайди!” 92 . 91 Муслим (Нававий шарҳи, 17/149) ривояти. 92 Ҳоким ривоят қилиб, саҳиҳ деган. Заҳабий ҳам тасдиқлаган. Албоний “Ас-силсила ас-саҳиҳа”да (1679) Бухорий ва Муслим шартларига кўра саҳиҳ деган . Тўртинчи сифат | Дўзахдан қўрқиш 73 Дўзахга юбориладиган қавмлар Аллоҳ таоло деди: “ Истаганимизда эди, Аллоҳга ширк келтирувчи ўша мушрикларга ҳам рушду ҳидоятлар- ни бериб қўйган ва уларни иймонга муваффақ қилган бўлар эдик. Лекин Мен айтган, инсу жинлардан ибо- рат куфр аҳли билан жаҳаннамни албатта тўлдирур- ман, деган сўз ҳақ ва вожиб бўлгандир” (Сажда, 13). Абу Саид Худрий разияллоҳу анҳу ривоятида Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай дедилар: “Аллоҳ тао- ло хитоб қилди: «Эй Одам!» Одам алайҳиссалом: «Лаббай, эй Раббим, ҳамма яхшиликлар Сенинг қўлингдадир», деди. «Дў- захга юборилувчиларни ажратиб чиқар!» «Дўзахга юборилув- чилар кимлар?» (деб сўради Одам). Аллоҳ таоло: «Ҳар минг кишидан тўққиз юз тўқсон тўққизтаси жаҳаннамга, битта- си жаннатга!» деди. Бу ҳодиса даҳшатнинг зўридан ёш бола- нинг сочи оқариб кетадиган, ҳомиладор аёл қўрқувдан ҳоми- ласини ташлаб қўядиган бир кунда бўлади. Ўшанда одамларни маст-аласт ҳолда кўрасиз. Ҳолбуки, улар маст эмаслар, лекин Аллоҳнинг азоби қаттиқдир”. Бу гап саҳобаларни жуда қийин аҳволга солиб қўйди. Улар: “Эй Расулуллоҳ, қайси биримиз ўша бир киши?” деб сўрашди. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Хурсанд бўлинглар! Тўққиз юз тўқсон тўққизта- си яъжуж ва маъжуждан, бир киши эса сизлардан!” дедилар. Сўнг давом этдилар: “Жоним қўлида бўлган Зотга қасам, умид қиламан, сизлар жаннат аҳлининг учдан бири бўласизлар”. Биз Аллоҳга ҳамду сано ва такбирлар айтдик. Сўнг яна дедилар: “Жоним қўлида бўлган Аллоҳга қасам, сизлар жаннат аҳли- нинг ярми бўласизлар деб умид қиламан. Сизларнинг ўтган ум- матлар ичидаги мисолингиз қора ҳўкиз терисидаги оқ тук ёки эшак оёғидаги майда холга ўхшайди” 93 . 93 Бухорий (“Фатҳ ал-Борий”, 11/338), Муслим (Нававий шарҳи, 3/97) ривояти. |