МАВЗӮЪҲО АЗ ФАННИ АДАБИЁТИ ТОҶИК
(ТӘЖІК ТІЛІ)
1. Рӯдакӣ рафту монд ҳикмати ӯ.
2. Фирдавсӣ ва “Шоҳнома”-и ӯ.
3. Фикрҳои ислоҳотпарварии А. Дониш дар “Наводир-ул-вақоеъ”
4. Ақидаҳои гуманистӣ дар эҷодиёти С.Шерозӣ.
5. Панду ахлоқ дар эҷодиёти А. Рӯдакӣ.
6. Симоҳои асосии достони “Юсуф ва Зулайхо”-и Н. Ганҷавӣ.
7. Намунаи дӯстии Ҷомию Навоӣ.
8. Ҳаёт ва осори илмию адабии Абӯалӣ ибни Сино.
9. Таҳлили образҳои асосии “Марги судхӯр”-и С. Айнӣ.
10. Рӯзгор ва осори Абулқосим Лоҳутӣ.
11. Мирзо Турсунзода – вассофи сулҳу амонӣ.
12. Фикру андешаи шумо ба рафтори Анваре, ки дар романи “Ман гунаҳкорам”- и Ҷалол Икромӣ омадааст.
13. Достони “Қишлоқи тиллоӣ”-и Мирсаид Миршакар – андешаи шумо нисбати сайёҳон.
14. Васфи модар дар ашъори Лоиқ Шералӣ.
15. Қиссаи “Одина”- и С. Айнӣ ва муқоисаи ҷаҳонбинии қаҳрамони асосии асар бо ҳамсолони ҳозира.
16. Ин хокест, ки ман дар он таваллуд шудаам.
17. Симои Қазоқистони муосир.
18. Интихоби дурусти касб кафолати ояндаи дурахшон аст.
19. Сулҳ неъмати баландтарин аст.
20. Мероси ниёгони бузурги мо сарвати маънавии инсоният аст.
21. Рафтори хуб сифати инсон аст.
22. Табиби бузург Ибни Сино.
23. Об асоси зиндагист.
24. Нон ҳам нон – нонреза ҳам нон.
25. Дӯстӣ - ягонагии дил ва забон.
26. Табиатро мебояд ҳифз намуд.
27. Оила даргоҳи муқаддас.
28. Ҳафт мӯъҷизаи олам.
29.Табиат модари мост.
30. Чор унсури ҳаёт: об, хок, ҳаво, оташ.
31. Зиндагӣ бе орзу ширин набуд.
32. Дониш андар дил чароғи равшан аст.
33. Ҷашни 30 солагии Истиқлолияти Ҷумҳурии Қазоқистон.
34. Некӣ бимонад ҷовидон.
35. Забони мо ҷаҳони мо.
36. Ҷашни 585 солагии Мир Алишер Навоӣ.
37. Паёми сарвари давлат Қ.Ж.Тоқаев.
38. Роли Ассамблеяи халқҳои Қазоқистон дар ҷамъият.
39. Дониш талабу бузурги омӯз.
40. Ҳунар беҳтар аз гавҳари номдор.
41. Ростиро завол нест.
42. Адаб ҳусни инсон аст.
43. Мақоми омӯзгор.
44. Меҳри Ватан.
45. Китоб – манбаи дониш.
46. Дӯст он бошад.
47. Об - рӯшноӣ.
48. Замину осмони ман – модар.
49. Орзуҳои давраи бачагӣ.
50. Ҷашни 176 солагии А.Қунанбоев.
Достарыңызбен бөлісу: |