66
мүшелерін зерттей отырып, ғалым күтпеген жерден мынадай ақиқатқа
(фактіге) тап болды:
капсуласынан айырылған R типі пневмококктардың
орнында тек қана капсуласы бар жұпыны
S типті пневмококктар болған.
Гриффит мынадай пікірге келді: жасушалардың бір бөлігі құри отырып,
әйтеуір
бір зат бөліп шығарады, бұл зат тірі қалған жасушаларды
R
капсулалар түзуге мәжбүр етеді. Ғалым бұл пікірді мынадай тәжірибе
арқылы зерттеуді ұйғарды. Тышқан ағзасына жоғары температурамен
өлтірілген көп
S жасушаларымен бірге
R жасушаларының
шағын мөлшерін
енгізді.
S жасушалар І-типтіге жатқызылады. Кейінірек Грифиттің
күткеніндей, тышқандардан тірі
R жасушалар бөліп алынды. Екінші
тәжірибеде
І-типті тірі R жасушаларын және II-типті өлген
S жасушаларын
алды. Бұдан мынадай түсінік шығады: ІІ-типті өлген
S жасушалардан
"белгісіз зат" олардың туыстарына капсуласынан айрылған І
-типті
R
жасушаларды ІІ
-типті капсуланы түзуге
қабілетті келетін жұқпалы S
жасушаларға айналдырады (трансформациялайды). Трансформацияны
туғызатын
осы
"белгісіз
зат"
деп
отырғанымызды
Гриффит
трансформациялайтын бастам деп атады. Транформациялайтын бастамның
S жасушаларында ДНҚ болғанын 1944 жылы К.Т. Эйвери, К.М. Маклеол
және М. Маккарти толық дәлелдеді. Сөйтіп, ДНҚ-ның генетикалық рөлі ең
бірінші рет анықталып дәлелденді. Трансформация
құбылысы ДНҚ-ның
тұқым қуалау ақпаратын сақтаушы ретіндегі рөлін анықтайтын негізгі
дәлелдердің бірі болды.
Достарыңызбен бөлісу: