56
Көптеген
жағдайларда
миішілік
қанқұйылулармен
бірге
субарахноидалды қанқұйылулардың дамуы, яғни, субарахноидалды-
паренхиматозды қанқұйылулар байқалады.
Геморрагиялық инсульттің
Миға қан құйылудың дамуы диапедез арқылы немесе қан тамырлар
жарылуының нәтижесінде туындайды.
Осы екі жағдайда қантамыр
арнасынан қан шығуының негізінде мидың жалпы және шеткері
қанайналымының ангиодистониялық бұзылыстары жатыр.
Геморрагиялық инсульт артериялық қысым жоғарылаған кезде
дамиды және гематоманың түзілуіне әкеледі.
Осы бұзылыстарға өзгерген
қантамыр қабырғалардың қабаттануы мен жылдам жұқаруы, милиарлы
және туа пайда болған аневризмалардың түзілуі мен басқа да қантамырлық
ақаулықтардың
пайда болуы, васкулиттер кезінде қантамырлар
қабырғаларының құрылымсыздануы бейімделеді.
Қантамырлар қабырғасының өткізгіштігі жоғарылаған кезде
геморрагиялық қан құйылулар сирек дамиды.
Сонымен қатар,
геморрагиялық сіңірілу түрі бойынша дамитын қан құйылулар көбінесе,
ұсақ қантамырларда диапедездік жолмен пайда болады. Диапедездік
қансыраулар ұзақ уақыт бойы қан тамырлардың
қысылуынан дамитын
вазомоторлық бұзылыстардың салдары болып табылады. Бұл қан ағымды
баяулатып, соңынан қантамырлардың дилятациясын дамытады. Осы
өзгерістер ми тінінде
гипоксиялық-метаболизмдік бұзылыстарды
туындатады. Осының нәтижесінде анаэробты процесстер күшейіп, лактат–
ацидоз дамиды, қантамырлар қабырғасының
өткізгіштігі артады,
тамыраймақтық ісінулер мен қайталанатын диапедездік қан құйылулар
пайда болады.
Диапедездік
қан
құйылулардың
дамуында
қантамырлардың
эритроциттер мен қан сарысуына патологиялық өткізгіштігінің артуымен
қатар, қанның ұюы мен қан ұюына қарсы жүйелер
арасындағы
байланыстардың бұзылуы, яғни, қанның ұюы мен оның реологиялық
қасиеттерінің түрлі бағытта өзгеруі (мысалы, тромбоциттер мен
Достарыңызбен бөлісу: