Лейпцигте әдеттен тыс «Риз мұрағаты» бар. Онда сіз би тарихы туралы көптеген баспа, бейне және басқа материалдарды көре аласыз. Би терапиясының дамуы Екінші Дүниежүзілік соғыстан кейін белсенді түрде қолданыла бастады. Содан кейін көптеген мүгедектер мен соғыс ардагерлеріне физикалық және эмоционалдық оңалту қажет болды.
Дистанциялық терапия стационарлық емдеудің қосымша әдісі ретінде қолданыла бастады. Олардың көпшілігі сөйлей алмады, бірақ би биле алды. Терапияның осы түрін дамытуға үлкен үлес қосқан Мариан Чейз, Вашингтондағы Стена ауруханасында жұмыс істеді. Элизабет.
50-жылдарда би терапиясына қызығушылықтың жаңа толқыны байқалды. Қазіргі уақытта психиатриялық клиникаларда жаңа бағдарламалар әзірлеуге және енгізуге мүмкіндік беретін транквилизаторлар ашылды. Олар созылмалы пациенттерге емдеудің неғұрлым белсенді түрлерін қолдануды қамтамасыз етті.
1960 жылдары өзін-өзі тануды кеңейтудің және топтармен жұмыс істеудің тәжірибелік әдістері белсенді түрде дамыды. Қозғалыс рөліне көп көңіл бөлінді.
1970-жылдары ауызша емес байланыс зерттеулер жүргізілді. Адам денесінің коммуникативтік мінез-құлқы талданды. Алынған ғылыми деректер би терапиясының жаңа бағдарламаларына қызығушылықтың өсуіне ықпал етті.
Би терапиясының дамуына үлкен әсер етті, сонымен қатар, Wilhelm Reich,
Карл Юнг және Гарри Стак Салливан сияқты ғалымдар зерттеген психоаналитикалық теориямен қамтамасыз етілді.
Би терапиясының мәні Адамның кез-келген тәжірибесі жағымсыз да жағымды да бұлшықеттердің кез-келген тобындағы кернеуде көрінеді. Эмоциялық әсерлер мен бұлшықет штамдары арасындағы күшті байланыстың биоэнергетикалық теориясы бар. Ол оны Вильгельм Райх пен Александр Лоуен әзірледі. Оның негізгі мәні – адамның барлық психологиялық жарақаттары оның эмоцияларын еркін білдіруіне кедергі жасайды. Бұлшық етті қысу үшін қуат жұмсалады. Сыртқы реакциядан кейін дененің барлық бөліктеріне айналады. Қазіргі заманғы би терапиясы бұлшықеттің кернеуін төмендетуге бағытталған. Бұл адамның мобильділігін арттырады.
