Cценарий а. Алиш сертотмас үрдәк

Борын заманда башы бүрекле, аягы төкле бер үрдәк булган. Ул үзе сайрый белмәсә дә, күргән бер кошына, хайванына, ерткычына озак – озак итеп яңа хәбәрләр сөйләргә бик ярата икән. Тегеләр аның сүзләрен тыңлый – тыңлый арып бетәләр, я бөтенләй тыңламый ташлап китәләр икән. “Ишеттеңме бер яңа хәбәр? Сиңа гына сер итеп сөйлим” – дип башлап китә торган булган ул сүзен.

Беркөнне....

Музыка “Топ –топ”
Хуҗа йорт хайваннарын, кошларын җыя.

Хуҗа (Влад):

• 
  Мин утынга барам.
  

(......): - Кая бардың, кемне эзләдең беркемгә дә сөйләмә!

-Кая барасың болай?

Хуҗабыз утын кисәргә китте, этне дә алып китте. Йорт- җирне саклаучы юк. Аларны эзләргә мине җибәрделәр.

Менә шушы сукмак туп - туры безнең өйгә алып бара.

Мин усал түгел. Серләреңне белсәм дә, каян килүеңне күрсәм дә, сиңа зарарлы эш эшләмәм. Сак бул. Серләреңне сөйләмә. Серең эчеңдә торса йортың тыныч булыр.

• 
  Әй, үрдәк!Көзге кебек матур күл булганда нишләп урманда йөрисең?
  

Хуҗабыз утын кисәргә китте, этне дә алып китте. Йорт- җирне саклаучы юк. Аларны эзләргә мине җибәрделәр.

Алай булгач, хуҗаның алмагачларын кимерергә бик җайлы вакыт икән.

Синең өең еракмы соң?
Үрдәк:

Менә шушы сукмак туп - туры безнең өйгә алып бара.

Әй, үрдәк! Куе урманда ялгызың ничек курыкмыйсың?

Хуҗабыз утын кисәргә китте, этне дә алып китте. Йорт- җирне саклаучы юк. Аларны эзләргә мине җибәрделәр.Син аларны күрмәдеңме?

Боларның сарыкларын ашап кайтырга бик уңайлы чак икән.

Аланда аю йоклап ята.

Уяткан.
Үрдәк:

Эт иярткән, балта тоткан кешене күрмәдеңме?

Матур апакай, минем хуҗаны күрмәдеңме?

Чибәркәй, күрдем мин аны янында эте, билендә балтасы да бар иде. Әйдә күрсәтәм.

Әни безгә азык алып кайттыңмы?

Менә бәбкәләрем, сезгә тәмле үрдәк ите.

Үрдәк ите бигрәк тәмле була икән. Әни, тагын кирәк!

Хәзер авылга барам, берьюллы берничә үрдәк алып кайтам.

Бер сертотмас үрдәк аркасында бу хуҗалык тәмам туздырылган булыр иде, ләкин хуҗа уяу кеше булган, дошманнарына каршы һәр җирдә киртә куйган. Куян рәшәткә арасыннан үтә алмаган, кире борылган. Аю бәрәңге базына төшкән, бүрегә дә сарыклар эләкмәгән, хуҗаның абзарына ул бөтенләй керә алмаган. Төлке, хәйләкәр булса да, сыза алмый калган, үрдәк ите ашыйм дигәндә генә, капканга эләккән, ә хуҗа кайткач инде аның кирәген биргән..