Үлы Отан соғысының батыр- лары Талғат Бегелдинов пен Сағадат н үрмағамбетовке, Ба- уыржан Момыиіүлы мен Ра- хымжан Қошқарбаевңа, ңаһар- ман партазандар Әди Шәріпов пен Тоңтағали Жәнгелдинге

Бадта даусы шыққан тұсқа мөлшерлеп келсек, күй- реген қайыңның қасында, алым-жұлым кенеп көйлегі- нің жеңімен маңдайының терін сүртіп, бір қарт отыр

жүктеу/скачать 0.57 Mb. бет 24/395 Дата 26.12.2023 өлшемі 0.57 Mb. #488075

Бұл бет үшін навигация:

• Ңарт жалма-жан орнынан түрегелді, жерде жатқан таяғын қолына алып, бізге қарай жүрді. Ол бізге екі- үш қадамдай жер жақындап келіп, таяғына сүйеніп, кілт қарап тұрып қалды.
• Сәлематсыз ба, қария!— дедік біз.
• Таң атпай тоғай ішінде неғып жүрсіз Қай се- лонікі едіңіз Бутенконың жылы шыраймен айтқан сөзі шалға тіл бітіргендей, шешіле сөйлей бастады
• Үйден,— деді қарт, таяғымен сырт жағык нұсқап. Біз оның нұсқаған бағытынан өзімізге мәлім «Т* селосынан келген адам екенін аңғардық.
• Бұл жерде не істеп жүрсіз — дедім мен. Қарт менін сұрағыма жауап бермей, көзі жасау- рап, кемсеңдеген иегін білдіргісі келмей, сақалын си- пады.
• Неге ренжисіз, қария — дедім қасына бірта- бан жақындай түсіп.
• Менің де өздеріңдей екі балам бар еді... Балаларыңыз қайда
• Қазір кім біледі!.. Құдайдың өзі білсін... Мүм- кін, қаза тауып, жер қойнынан мәңгілік тыныштық жай тапқан шығар...

Бадта даусы шыққан тұсқа мөлшерлеп келсек, күй- реген қайыңның қасында, алым-жұлым кенеп көйлегі- нің жеңімен маңдайының терін сүртіп, бір қарт отыр. Бері келіңіз, қария! — деді Бутенко қашықтау жерден тіл қатып. Ңарт жалма-жан орнынан түрегелді, жерде жатқан таяғын қолына алып, бізге қарай жүрді. Ол бізге екі- үш қадамдай жер жақындап келіп, таяғына сүйеніп, кілт қарап тұрып қалды. Сәлематсыз ба, қария!— дедік біз. Қарт еңкейіңкіреп таяғына сүйеніп тұрған күйінде, көзін сүртіп, жасқана қарады. Аузына сөз түспей, әл- денеге бөгеліп тұрыңқырап барып басын изеді. Таң атпай тоғай ішінде неғып жүрсіз? Қай се- лонікі едіңіз? Бутенконың жылы шыраймен айтқан сөзі шалға тіл бітіргендей, шешіле сөйлей бастады: Үйден,— деді қарт, таяғымен сырт жағык нұсқап. Біз оның нұсқаған бағытынан өзімізге мәлім «Т* селосынан келген адам екенін аңғардық. Бұл жерде не істеп жүрсіз? — дедім мен. Қарт менін сұрағыма жауап бермей, көзі жасау- рап, кемсеңдеген иегін білдіргісі келмей, сақалын си- пады. Неге ренжисіз, қария? — дедім қасына бірта- бан жақындай түсіп. Қарт терлеген бетін жеңімен тағы сүртті де, менің фуражкам мен белбеуімдегі жұлдыз белгісіне тесіле қарап, аз-кем тұрып, даусы қарлыға сөйледі: Менің де өздеріңдей екі балам бар еді... Балаларыңыз қайда? Қызыл Армияда!— деді де қарт, шығыс жаққа көз жіберді. Екі баласының бейнесін сонау шапақ ша- шып, жоғары кетеріліп келе жатқан күн ішінен көр- гендей, телміре қарап... Қазір кім біледі!.. Құдайдың өзі білсін... Мүм- кін, қаза тауып, жер қойнынан мәңгілік тыныштық жай тапқан шығар... жүктеу/скачать 0.57 Mb. Достарыңызбен бөлісу: