1.1 XVII және XIX ғасырдың оптиканың дамуы
17-19 ғасырлардағы оптиканың дамуы ғылым мен техника тарихындағы маңызды кезең болды. Осы кезеңде оптикалық құбылыстар туралы білімімізді айтарлықтай кеңейтетін және жаңа оптикалық аспаптар мен технологияларды жасауға әкелетін көптеген ашылулар мен әзірлемелер жасалды. Міне, осы кезеңдегі оптиканың дамуындағы негізгі оқиғалар мен жетістіктер:
Снеллдің сыну заңы және оптикалық линзалар (17 ғ.):
1621 жылы Уолтер Снелл (немесе Виллем Снеллиус) Снелл заңы (немесе Снелл заңы) деп аталатын жарықтың сыну заңын тұжырымдады. Ол сыну көрсеткіштері әртүрлі екі ортаның шекарасындағы жарықтың түсу және сыну бұрыштарының арасындағы байланысты анықтады.
Линзаларды дамыту және олардың оптикалық қасиеттерін зерттеу алғашқы оптикалық телескоптар мен микроскоптарды жасауға мүмкіндік берді. Галилео Галилей мен Антони ван Левенгук осы аспаптардың көмегімен маңызды жаңалықтар ашты.
Түс теориясы (17 ғ.):
17 ғасырда Исаак Ньютон призманы пайдаланып ақ жарықтың ыдырауымен бірқатар тәжірибелер жүргізді және ақ жарық түстер спектрінен тұратынын анықтады. Ол сондай-ақ түстер әртүрлі толқын ұзындығы жарықтың әсерінен пайда болады деген теорияны дамытты. Бұл идеялар қазіргі заманғы түс теориясының негізі болды.
Қос сыну (17 ғ.):
Исландия шпаты сияқты кристалдар қос сыну құбылысын көрсетеді, мұнда жарық сыну бұрыштары әртүрлі екі сәулеге бөлінеді. Қос сынғыш кристалдарды Кристиан Гюйгенс зерттеп, оның жарықтың толқындық теориясы тұрғысынан түсіндірді.
Оптикалық аспаптар (17-18 ғ.):
17-18 ғасырларда микроскоптар мен телескоптар сияқты әртүрлі оптикалық аспаптар жасалып, жетілдірілді. Галилео Галилейдің телескопты ойлап табуы және Антон ван Левенгуктың микроскопты жасауы әлемді микро- және макроскопиялық деңгейде қарауға мүмкіндік берді. Микроскоптар зерттеушілерге кішкентай құрылымдар мен ағзаларды зерттеуге мүмкіндік берді, ал телескоптар ғарыш кеңістігін ашты.
Достарыңызбен бөлісу: |
