Грэм Хэнкок Роберт Бьювэл Власть Талисмана



бет41/49
Дата22.06.2016
өлшемі4.1 Mb.
#153768
1   ...   37   38   39   40   41   42   43   44   ...   49


134 73. Cited in Sumption, op. cit, p. 90.


135 74. Encyclopaedia Britannica, 15th edn, London, 1991, Micro — paedia, 11:946–947.


136 75. Ibid, 3: 686–687.


137 76. Ibid, 11: 946–7; 3: 686–687.


138 77. Sumption, op. cit, pp. 29–30.


139 78. Oldenbourg, op. cit, p. 26.


140 79. Ibid, p. 230–231.


141 80. Sumption, op. cit, p. 30; Lambert, Medieval Heresy, p. 83.


142 81. Guirdham, op. cit, p. 96.


143 82. Lambert, The Cathars, p. 149.


144 83. Oldenbourg, op. cit, p. 61.


145 84. O'Shea, op. cit, p. 41.


146 85. Oldenbourg, op. cit, p. 61.


147 86. Guirdham, op. cit, p. 16.


148 87. Barber, op. cit, p. 216.


149 88. Oldenbourg, op. cit, p. 51.


150 89. Ibid, p. 51.


151 90. Ibid, p. 69.


152 91. Ibid, p. 70.


153 92. Lambert, The Cathars, p. 160.


154 93. Строго говоря, альбигойские крестовые походы прекратились в 1229 году после заключения Парижского мирного договора. Однако вторжения крестоносцев в Лангедок продолжались еще 15 лет и достигли кульминации во время осады катарской цитадели Монсегюр в 1244 году. Более подробно об этом см. в главе 7.


155 94. Oldenbourg, op. cit, p. 56.


156 95. Ibid, p. 310.


157 1. Cited in Zoe Oldenbourg, Massacre at Montsegur, Weidenfeld and Nicolson, London, 1997, Appendix С p. 376.


158 2. F. L. Cross and E. A. Livingstone (eds.), The Oxford Dictionary of the Christian Church, Oxford University Press, 1988, pp. 339 and 993.


159 3. См, к примеру, Malcolm Lambert, Medieval Heresy: Popular Movements from the Gregorian Reform to the Reformation, Blackwell, Oxford, 1992, p. 395: «Христианская церковь, как на Востоке, так и на Западе, была наследницей Римской империи и всего античного мира в насаждении «правильных» верований. После некоторых колебаний ее лидеры стали претворять в жизнь это убеждение… Византийские священнослужители разделяли ужас перед ересью, и императоры приняли непосредственное участие в преследовании еретиков. Сожжение еретиков было наказанием, практикуемым и Византийской церковью, правда, это были единичные случаи; у нас есть яркое описание Анны Комнин о сожжении предводителя богомилов Василия в Константинополе».


160 4. К примеру, см. Oldenbourg, op. cit, pp. 30–31; Malcolm Lambert, The Cathars, Blackwell, Oxford 1998, p. 23; Stephen O'Shea, The Perfect Heresy: The Life and Death of the Cathars, Profile Books, London, 2001, pp. 22–23; Aubrey Burl, Gods Heretics: The Albigensian Crusade, Sutton Publishing, Stroud, 2002, p. 9; Steven Runciman, The Medieval Manichee: A Study of Christian Dualist Heresy, Cambridge University Press, Cambridge, 1999, p. 67; Lambert, Medieval Heresy, pp. 55–56.


161 5. Runciman, op. cit, p. 68; Lambert, The Cathars, p. 23; Malcolm Barber, The Cathars: Dualist Heretics in Languedoc in the High Middle Ages, Longman, London, 2000, p. 16.


162 6. Runciman, op. cit, p. 67.


163 7. Феофилакт, патриарх Константинопольский (933–956), дает более раннее упоминание об этой ереси, но странным образом не упоминает о самом Богомиле. См. Janet Hamilton and Bernard Hamilton, Christian Dualist Heresies in the Byzantine World C.650–1405, Manchester University Press, Manchester, 1998, pp. 98–101.


164 8. Runciman, op. cit, p. 68.


165 9. Cited in ibid, p. 67.


166 10. Ibid, p. 68.


167 11. Oldenbourg, op. cit, p. 31.


168 12. Runciman, op. cit, pp. 69–70.


169 13. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 32.


170 Византийского императора с таким именем не существовало. Последними императорами Смутного времени (1056–1081) были Михаил VII Дука (1071–1078) и Никифор III Вотаниат (1078–1081). Источник: Васильев А. А., «История Византийской империи», т. I (СПб.: «Алетейя», 1998). (Прим. пер.)


171 14. Ibid, p. 36.


172 15. Ibid, p. 37; Runciman, op. cit, pp. 70–71.


173 16. Ibid, pp. 70–71; Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 38.


174 17. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 39; Runciman, op. cit, pp. 70–71.


175 18. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 40; Runciman, op. cit, p. 71.


176 19. Runciman, op. cit, p. 72.


177 20. Barber, op. cit, p. 21.


178 21. Ibid, p. 21; see also Lambert, The Cathars, pp. 46–49.


179 22. Barber, op. cit, p. 22.


180 23. For example, see Runciman, op. cit, p. 170; Hamilton and Hamilton, op. cit, pp. 43–44.


181 24. Lambert, The Cathars, pp. 35 and 37.


182 25. Barber, op. cit, p. 71.


183 26. Lambert, The Cathars, p. 48.


184 27. Большинство православных и католических клириков и монахов придерживались этого мнения. На Востоке Евфимий Зигабен определенно подозревал существование заговора после допроса ересиарха Василия. См. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 32. For other examples see ibid, p. 266 and Lambert, The Cathars, pp. 22, 31.


185 28. Cited in Barber, op. cit, p. 16; Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 28.


186 29. Dimitur Anguelou, cited in Barber, op. cit, p. 16.


187 30. Obolensky, cited in ibid, p. 16.


188 31. Lambert, Medieval Heresy, p. 116.


189 32. Cited in Lambert, The Cathars, p. 203.


190 33. See Lambert, Medieval Heresy, p. 118.


191 34. Zigabenus, cited in Hamilton and Hamilton, op. cit, pp. 39 and 204.


192 35. Lambert, The Cathars, p. 248.


193 36. Lambert, Medieval Heresy, p. 118.


194 37. Ibid, p. 118.


195 38. Ibid.


196 39. Ibid.


197 40. Runciman, op. cit, p. 171.


198 41. Barber, op. cit, p. 73.


199 42. Oldenbourg, op. cit, p. 31.


200 43. Ibid.


201 44. Hamilton and Hamilton, op. cit, pp. 43–44.


202 45. Lambert, The Cathars, p. 33: «Катарский ритуал consolamentum происходит от богомильской разновидности посвящения адептов».


203 46. Ibid, р. 204.


204 47. Sacconi, cited in ibid, p. 204.


205 48. Oxford Dictionary of the Christian Church, p. 1292.


206 49. Ibid.


207 50. Ibid.


208 51. The Cathar Pierre Autier, cited in Lambert, The Cathars, p. 251.


209 52. Ibid., p. 253.


210 53. Ibid.: «Тела животных образуют часть цепи переселения душ, но поскольку они не умеют говорить, ни одна душа… заключенная там, не может достигнуть спасения. Лишь в результате длительного процесса они достигают тела мужчины или женщины, обладающих «пониманием Бога», и таким образом могут спастись».


211 54. Ibid.


212 55. Ibid.


213 56. Oxford Dictionary of the Christian Church, p. 997.


214 57. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 27.


215 58. See discussion in Lambert, Medieval Heresy, pp. 121 ff.


216 59. Lambert, The Cathars, p. 204.


217 60. Barber, op. cit, p. 19.


218 61. Cited in Lambert, The Cathars, p. 162.


219 62. Oldenbourg, op. cit, p. 35.


220 63. Ibid.


221 64. Pierre Autier, cited in Lambert, The Cathars, pp. 250–251.


222 65. К примеру, см. Runciman, op. cit, p. 148; Barber, op. cit, p. 84.


223 66. Autier, in Lambert, The Cathars, p. 251.


224 67. Ibid.


225 68. К примеру, см. Runciman, op. cit, p. 76.


226 69. Oldenbourg, op. cit, p. 35; see also Lambert, The Cathars, p. 25.


227 70. Катарская молитва, приведенная в Oldenbourg, op. cit. Appendix C, p. 376.


228 71. Runciman, op. cit, p. 75.


229 72. Ibid, p. 150: «Существовала надежда, что, когда жизни очистятся, фрагменты души, прикрепленные к ним, смогут присоединиться к божественному духу, нисходящему на совершенных людей, и таким образом они достигнут освобождения».


230 73. Robert Bauval and Adrian Gilbert, The Orion Mystery, Heinemann, London, 1994; Robert Bauval and Graham Hancock, Keeper of Genesis (in the US: Message of the Sphinx), Heinemann, London, 1996; Graham Hancock and Santha Faiia, Heaven's Mirror, Michael Joseph, London, 1998.


231 74. E. A. Wallis Budge, The Egyptian Heaven and Hell (Book of What is in the Duat), Martin Hopkinson Co, London, 1925, pp. 240, 258.


232 75. Ibid, p. 240.


233 76. Ibid, p. 258.


234 77. See note 73 above.


235 78. Cited in Runciman, op. cit, p. 75.


236 79. Barber, op. cit, p. 97.


237 80. Ibid.


238 81. Ibid, p. 98.


239 82. Lambert, The Cathars, p. 197.


240 83. Ibid.


241 84. Barber, op. cit, p. 86.


242 85. Ibid, p. 87.


243 86. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 28.


244 87. Oldenbourg, op. cit, p. 36.


245 88. Ibid, pp. 36–37.


246 89. Lambert, Medieval Heresy, p. 119.


247 90. Runciman, op. cit, p. 164.


248 91. Ibid, p. 173.


249 92. Ibid, p. 164.


250 93. Ibid, p. 171.


251 94. Ibid.


252 95. Ibid, p. 172.


253 96. Ibid, p. 171.


254 97. Ibid, p. 172.


255 98. Cited in Barber, op. cit, p. 11.


256 99. Ibid.


257 100. Joseph R. Strayer, The Albigensian Crusades, The University of Michigan Press, Ann Arbor, 1995, pp. 183–184.


258 101. Lambert, The Cathars, p. 23.


259 102. Hamilton and Hamilton, op. cit, pp. 98–101.


260 103. Everwin of Steinfeld, cited in Lambert, The Cathars, p. 22.


261 104. Ibid


262 105. Everwin, cited in Barber, op. cit, p. 24.


263 106. Everwin, cited in Lambert, The Cathars, p. 22.


264 107. Lambert, Medieval Heresy, p. 119.


265 108. Oxford Dictionary of the Christian Church , pp. 285–286.


266 109. Lambert, The Cathars, p. 25.


267 110. Everwin, cited in Barber, op. cit, p. 24.


268 1. Johannes Van Oort in Roelof van den Broek and Wouter Hanegraff (eds.), Gnosis and Hermetism from Antiquity to Modern Times, State University of New York Press, Albany, 1998, p. 37.


269 2. F. L. Cross and EA Livingstone (eds.), The Oxford Dictionary of the Christian Church, Oxford University Press, Oxford, 1988, pp. 357–358.


270 3. Быт, 1:1–30.


271 4. Быт, 1:28.


272 5. К примеру, Малькольм Ламберт и Малькольм Барбер, чьи работы о катарской и других средневековых ересях часто цитировались в предыдущих главах.


273 6. Steven Runciman, The Medieval Manichee: A Study of Christian Dualist Heresy, Cambridge University Press, Cambridge, 1999, p. 88.


274 7. Janet Hamilton and Bernard Hamilton, Christian Dualist Heresies in the Byzantine World C.650–1405, Manchester University Press, Manchester, 1998, p. 6.


275 Ошибка авторов: византийский император Констант II правил с 641 по 668 год. Констант I (Флавий Юлий) был римским императором и правил с 337 по 350 год. (Прим. пер.)


276 8. Ibid, pp. 7–8.


277 9. Ibid, p. 8.


278 10. Ibid, p. 9.


279 11. Ibid.


280 12. Ibid.


281 13. Runciman, op. cit, p. 50.


282 14. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 9.


283 15. Ibid.


284 16. Ibid.


285 17. Ibid, p. 12.


286 18. Ibid.


287 19. См. дискуссию в кн. Malcolm Barber, The Cathars: Dualist Heretics in Languedoc in the High Middle Ages, Longman, London, 2000, p. 12.


288 20. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 9.


289 21. Ibid, pp. 12–13.


290 22. Ibid, p. 13.


291 23. Runciman, op. cit, pp. 32–33.


292 24. Ibid.


293 25. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 19.


294 26. Runciman, op. cit, p. 40.


295 27. Hamilton and Hamilton, op. cit, pp. 21–22.


296 28. Ibid, p. 23.


297 29. Cited in Hamilton and Hamilton, op. cit, pp. 6–7.


298 30. Ibid, p. 8.


299 31. Ibid, p. 10.


300 32. Ibid.


301 33. Runciman, op. cit. p. 21.


302 34. Ibid.: «Мессалийцы были гностиками по происхождению, но меньше интересовались интеллектуальными спекуляциями».


303 35. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 30.


304 36. Runciman, op. cit, p. 90.


305 37. Ibid, p. 93.


306 38. Ibid.


307 39. Ibid, pp. 91–22.


308 40. Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 30.


309 41. Runciman, op. cit, pp. 21–22.


310 42. Ibid.; see also Francis Legge, Forerunners and Rivals of Christianity from 330 ВС to 330 AD, University Books, New York, 1965, vol. II, p. 313: «Валентин (II в. н. а), как и многие другие гностики, разделял христиан на пневматиков и психиков, первые из которых должны были занять более достойное место в грядущем мире, чем вторые».


311 43. Runciman, op. cit, p. 22.


312 44. Ibid.


313 45. Ibid.


314 46. Ibid.


315 47. Ibid.; Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 30.


316 48. Runciman, op. cit, p. 22; Hamilton and Hamilton, op. cit, p. 30.


317 49. Runciman, op. cit, p. 22.


318 50. Ibid, p. 23.


319 51. Ibid. Мессалийцы были осуждены Флавианом из Антиохии, который вскрыл их замыслы, проявив желание обратиться в их веру. «Устрашенный своими открытиями, он стал преследовать их всей мощью нового государства, обращенного в христианство».


320 52. Chas S. Clifton (ed.), Encyclopaedia of Heresies and Heretics, ABC–Clio, Santa Barbara, 1992, p. 87.


321 53. Jonathan Sumption, The Albigensian Crusade, Faber and Faber, London, 1999, p. 34; Legge, op. cit, vol. II, p. 318.


322 54. Andrew Wellburn,Mani, the Angel and the Column of Glory: An Anthology of Manichean Texts, Floris Books, Edinburgh, 1998, p. 36.


323 55. Ibid, p. 25.


324 56. Ibid, p. 24.


325 57. Cited in ibid.


326 58. Runciman, op. cit, p. 12.


327 59. Legge, op. cit, p. 279.


328 60. Ibid, p. 280.


329 61. Encyclopaedia of Heresies and Heretics, p. 87.


330 62. Wellburn, op. cit, pp. 12, 51, 86.


331 63. John R. Hinnels (ed.), The Penguin Dictionary of Religions, Penguin, London, 1988, p. 200.


332 64. Wellburn, op. cit, p. 87.


333 65. Ibid, p. 12.


334 66. Ibid.


335 67. Legge, op. cit, pp. 285–286; Wellburn, op. cit, pp. 80 ff.


336 68. Cologne Mani Codex, cited in Wellburn, op. cit, p. 83.


337 69. Ibid, pp. 83–84. –


338 70. Encyclopaedia of Heresies and Heretics, p. 87.


339 71. Legge, op. cit, p. 279.


340 72. For example, Wellburn, op. cit, pp. 14–15,17.


341 73. Cologne Mani Codex, cited in Wellburn, op. cit, p. 13.


342 74. Cited in ibid, pp. 12–13.


343 75. Ibid, p. 11.


344 76. Cologne Mani Codex, cited in ibid, p. 16.


345 77. Legge, op. cit, pp. 280–281.


346 78. Encyclopaedia of Heresies and Heretics , p. 87.


347 79. Cologne Mani Codex, cited in Wellburn, op. cit, p. 15.


348 80. Ibid, p. 15.


349 81. Ibid, p. 18.


350 82. Ibid, p. 15.


351 83. Oxford Dictionary of the Christian Church, p, 864.




Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   37   38   39   40   41   42   43   44   ...   49




©dereksiz.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет