Гиббс теңдеуі
Г= - с/RTd/dC
d/dC — беттік активтілік. ( эрг/см2*моль н/е Дж/м2*моль)
С- заттың молярлық концентрациясы
R- универсал газ тұрақтысы
Т- температура
Шишковский теңдеуі
∆ = 0 – = 0 ∙ В ∙ ln(С/A + 1)
В – БАЗ - ң табиғатынан тәуелсіз тұрақты, Т≈20˚С 0,2 тең
1/A – БАЗ тән меншікті капилярлық тұрақты.
Бақылау сұрақтары:
1. Қандай беттік құбылыстарды білесіз?
2. Физикалық және химиялық адсорбцияның ерекшелігі неде?
3. Адсорбат, адсорбент дегеніміз не?
4. Десорбция дегеніміз не?
3. Адсорбция изотермасы үшін қарапайым теңдеуді айтыңыз (Ленгмюр изомермасының теңдеуі).
4. Фрейндлих және Лэнгмюр теңдеулеріндегі адсорбция константаларын мономолекулалық теориясы.
5. Беттік активті заттар. Гиббс теңдеуі. Шишковский теңдеуі
Дәріс10 .Коллоидты ерітінділердің коагуляциясы.
Ұю кинетикасы. Коллоидтардың тұрақтылығы.
Дәріс жоспары
1.Коллоидты ерітінділердің коагуляциясы
2.Коагуляция және тұрақтандыру
3. Ұю кинетикасы. Коллоидтардың тұрақтылығы.
Коллоидты системалар дисперсті фаза мен дисперстік орта арасындағы өзара әрекеттесудің әлсіз болатындығымен, тұрақсыздығымен, уақыт өткен сайын өзінің дисперстілігін кемітуге бейімділігімен сипатталады. Коллоидты ерітінділердің термодинамикалық тепе-теңдсіздігі мен олардың бұзылу жылдамдықтарының арасында белгілі бір тәуелділік жоқ. Мұндай өзгерістерді тек жекеленген коллоидты системадағы бөлшектердің ірілену механизмін нақтылы зерттеп қана сипатауға болады.
Электролиттер арқылы ұйытқандағы негізгі заңдылықтар. Коллоидты системаларды алғаш зерттеген ғалымдарға электролит мөлшерінің өзгерісіне сәйкес зольдер тұрқтылығының да өзгеретіні сол кездің өзінде-ақ белгіл болған (Ф.Сельми, Т.Грэм, М.Фарадей, Н.Борщов). Бертін келе нқтылы мәліметтер жинақталып, негізгі теориялық қорытындылар жасалды. Бұл ретте, әсресе электролит арқылы коллоидты ерітінділердің ұю теориясына әйгілі совет ғалымдары Б.В.Дерягин шәкірттерімен, Г.А.Ребиндер және оның ғлыим мектебі, Ю.М.Глазмен және бақалар үлкен үлес қосты. Сонымен тәжірибе кезіндегі мәліметтер мен теориялық ерітінділерді электролит көмегімен ұйыту заңдылықтарын ұю ережелері деген атпен былай топтастыруға болады: 1) ұюды (коагуляцияны) кез келген электролит тудырады, бірақ оның жылдамдығы элетролит концентрация белгілі мәнге жеткенде ғана байқалады; осы мәннен асқанда ғана коллоидты ерітіндінің ұюы байқалатын ең кіші концентрацияны «ұю табалдырығы» дейді; 2) коллоидты бөлшек зарядына, тек электролиттегі кері зарядталған ионның ғана ұйыту қабілеті байқалады және мұндай электролиттің валенттілігі көбейген сайын оның ұйыту қабілеті де артады; мұның күкіртті мышьяк гидрозолінің ұюын зерттегенде 1882 жылы Шульц және 1900 жылы Гарди бірінші болып анықтағандықтан, Шульц-Гарди ережесі деп те атайды; 3) органикалық қатардағы иондардың ұйыту әсері, олардың адсорбциялық қабілетіне орай өседі; 4) бейорганикалық иондар қатарында, олардың гидротациялану активтілігі валенттілік төмендеген сайын ұйытушылығы артады; мысалы, бір валентті катиондар мен аниондар тарындағы олардың гидротациялану және ұйыту активтіліктері келесі жүйе бойынша өзгереді:
Мұндай бір валенттіліктегі гидратация дәоежесінің кему ретіне орай орналасқан қатарларды лиотрапты немесе Гофмейстер қатры деп атайды; 5) көбінесе ұю процесі басталған сәтте дзета-потенциал төмендеп, өз шегіне (шамамен 0,036) жетеді; 6) электролит қосып ұйытылған коллоидты ерітіндідегі тұнбаға ұйып түскен шөгіндіде, әрқашан оны осы күйге жеткізген иондар бірге болады; мысалы, барий хлоридінің көмегімен күкіртті мышьяктің золін ұйытанда тұнбаға түскен теріс зарядталған бөлшектерден тұратын шөгіндімен бірге барий катионының едәуір саны кедеседі.
Достарыңызбен бөлісу: |