1-қадам
Негізгі айнымалылар: х3,х4,х5,х6
Бос айнымалылар: х1.х2
Негізгі айнымалыларды бос айнымалылар арқылы өрнектейміз.
қосуға болады.
Дәріс 8
Негізгі айнымалыларды бос айнымалылар арқылы өрнектейміз.
Бос айнымалыларды 0-ге тең етіп аламыз яғни х1=0,х2=0 онда х1 базистік шешім пайда болады.
Х1=(0;0;18;16;5;21;)
Бұл шешім мүмкін болу шешімі болады, координаталары О(0;0)төбесіне сәйкес болады.
ОАВСДЕ көпжақтық О нүктесіне сәйкес болады.
Бұл шешім мүмкін болу шешім болғандықтан ол оптимальды шешім болуы мүмкін Ғ сызықтық функцияның бос айнымалылар арқылы жазамыз.
Ғ=2х1+3х2
Х1 шешімі үшін сызықтық функцияның мәні Ғ(х1)тең болады.Ғ функцияның мәні негізгі емес айнымалылардың кез келгенін өсіру арқылы өсіруге болады. Ол үшін жаңа базистік шешімге көшеміз. Онда бұл айнымалы бос айнымалы негізгі емес болады. Яғни оның мәні 0 болмайды. Олай болса бұл көшуде негізгі айнымалының бірі бос болып алынады. Ал геометриялық жағынан бұл көпбұрыштың көрші төбесіне көшу болып табылады. Онда сызықтық функцияның мәні бұрынғыдай тәуір.
Біздің мысалда Ғ-ң мәнін өсіру үшін негізгі айнымалы ретінде х1 және х2 аламыз.
Коэфциентті үлкен айнымалының яғни х2 айнымалыны таңдап алайық.
(5.3) жүйе х2 айнымалының өсуіне шек қояды. Барлық айнымалылар теріс болмауы тиіс, сондықтан мынадай теңсіздік орындалу керек.
Барлық айнымалыларды теріс емес етіп сақтау үшін, егер пайда болған шекараның теңдеуі барлығы сақталған болса.
Біздің мысалда х2 айнымалысы үшін, мүмкін болу ең үлкен мән былай анықталады.
Х2=min {18/3;16/1;5/1;}
Х5= болғанда х5 айнымалы 0-ге айналады, бос болып қалады.
Негізігі айнымалыға көшетін айнымалының ең үлкен мәні қабылданып теңдеу сол теңдек шешімдік теңдеу деп аталады.Біздің мысалда ол (3) теңдеу.
Шешімдік теңдеуді рамкаға аламыз.
Достарыңызбен бөлісу: |