Популяциядағы генетикалық процесстер. Харди-Вайнберг
теңдеуіжәне оның популяция гендері мен генотиптерінің жиілігін
анықтау үшін қолданылуы. Популяциялық генетиканың негізін
Харди-Вайнберг
заңы
құрайды.
Тұқым
қауалаушылықтың
корпускулдық теориясы жеке генетикалық факторлар ата-аналардан
ұрпақтарға өзгеріссіз беріледі деп түсіндіреді. Осыны 1908 ж.
ағылшын математигі Г. Харди және неміс генетигі Г. Вайнберг бір-
біріне тәуелсіз дәлелдеді.
Харди-Вайнберг заңы мынадай жағдайларды керек етеді:
- популяцияға кіретін организмдер саны жеткілікті мөлшерде көп
болуын;
- әртүрлі генотиптердің көбею қабіеттілігі бірдей болуын;
- популяцияда кездейсоқ шағылысудың сақталуын.
Харди-Вайнберг заңы формула арқылы өрнектеледі: Айталық
белгілі бір популяциядағы екі - А және а -аллельдің жиілігі р және q-
гe тең делік(p+q=I). А аллелі бар гаметалар р жиілікпен кездеседі,
ал а аллелі бар гаметалардың жиілігі — q.
Гаметалардың зиготаға қосылуы кездейсоқ өтетін болса, онда
генотипі АА зиготаның жиілігі р2-қа,генотипі Аа зиготаның жиілігі
Достарыңызбен бөлісу: |
