54
–
Мен еркекке жақындаспасам не әлдебір бұзықтық
істемесем, менде бала қайдан болсын?! – дегенде, Жәбірейіл:
–
Раббың осылай деді: «Ол Маған жеңіл және Біз оны
адамдарға аят-ғибрат әрі Өзімізден бір мейірім етеміз» деген
Аллаһ тағаланың сәлемін жеткізеді. Сөйтіп, Жәбірейіл
Мәриямның омырауына дем үрлейді. Кеуде қуысынан кірген дем
жатырға еніп, Мәриям бала көтереді.
Кейбір риуаяттарда хабар етілуінше,
Юсуф Нажжар
Мәриямның бойынан жүктіліктің белгісін байқап: «Бұл қалай?!»
– деп таңырқайды. Әрине, ол Мәриямның қандай тәрбиедегі қыз
екенін және оның алдына өзі мен Зәкәриядан басқа ешкімнің
кірмейтінін жақсы білетін. Күдігі көңіліне сыймаған Юсуф
ақыры Мәриямға:
– Мен бұл ойымды қаншама ішіме сақтап, тұншықтырғым
келсе де, шыдай алмадым. Маған мынаны айтшы: егін тұқымсыз
өсіп-өне ме? – дейді. Мәриям:
– Иә, – дейді. Юсуф қайтадан:
– Ағаш көшетсіз өсе ме?
– Иә. Ол сонда да тықақтап:
– Бала еркексіз пайда бола ма? – деп сұрақты төтесінен қояды.
Мәриям:
– Иә,
сен білмеуші ме едің, Аллаһ тағала алғаш өсімдікті
жаратқан кезде тұқымсыз жаратты емес пе? Ал ағашты алғаш
жаратқан кезде көшетсіз өсірді емес пе? Сондай-ақ Ол Адамды
топырақтан жаратқан жоқ па? Ол
бір нәрсені жаратуды қаласа,
оған тек «Бол!» деп әмір береді, – дейді.
Сол кезде Юсуф Нажжар Мәриямның жүктілігі Аллаһтан
келген нәрсе екенін түсінеді.
Мәриям мен Юсуф Нажжардың арасында болған бұл
әңгіменің сенімділігіне бізде нақты дәлел жоқ. Бірақ ой жүгірткен
адамға мұнда ғибрат аларлық өнеге жеткілікті.
Ай-күні жақындаған сайын Мәриям бойындағы баланы
айналасындағы адамдарға қалай түсіндіруді білмей қатты сасады.