Имам ғазали жүректің сырлары
жүктеу/скачать 2.84 Mb. Pdf көрінісі
|
| шығу – Аллаға қарсы шығу», – деп айтқан.
Баззардың риуаятында Алла Елшісі (с.а.с.): «Ата-ананы разы қылу Алланың ризалығына жеткізеді. Ата-ананы ренжіту Алланың қаһарын алып келеді» 203 деген. 203 Тирмизи, 1899. Табаранидің риуаяты бойынша, Пайғамбарымыз (с.а.с.): «Аллаға мойынсұну – әкеге (не анаға) мойынсұну, Аллаға қарсы шығу – әкеге (не анаға) қарсы шығу», – деп айтқан. Тирмизи мен Хакимнің риуаяты бойынша, бір кісі Пайғамбарымызға (с.а.с.) келіп: «Мен бір үлкен күнә жасадым, тәубем қабыл бола ма?» – деп сұрайды. Алла Елшісі (с.а.с.) ол кісіге: «Анаң тірі ме?» – деді. Әлгі: «Жоқ» – деп жауап берді. Пайғамбарымыз (с.а.с.): «Нағашы апаң бар ма?» – деп сұрады. Ол: «Иә», – дегенде, Алла Елшісі (с.а.с.) «Онда соған жақсылық жаса» – деп айтты 204 . 204 Тирмизи, 3975. Әбу Дәуіт және ибн Мажаның риуаятында сахабалардан біреу Пайғамбарымызға (с.а.с.) келіп: «Уа, Алланың Елшісі, ата-анам өлді, бұдан кейін оларға қандай сауапты іс жасай аламын?» – деп сұрайды. Пайғамбарымыз (с.а.с.) ол кісіге: «Олар үшін дұға қылу, күнәларының кешірілуін сұрану, олардың тірі кезде берген уәделерін орындау, олар жақтан болған туыстарымен қарым-қатынасты жалғастыру және достарына жақсылық жасаумен сауап іс жасай аласың», 205 – деп жауап берді. 205 Әбу Дәуіт, 5142; ибн Мажа, 3664. Мүслимнің риуаяты бойынша, бір күні әзірет Омардың (р.а.) ұлы Абдулла (р.а.) Меккенің жолында бір бәдәуиге жолығып сәлем береді де, мінген атын, басындағы сәлдесін оған сыйлық қылады. ибн Динар (рахматуллаһи аләйһи): «Біз соған куә болып тұрған едік. Абдуллаға «Алла жақсылығыңды берсін, мұншалық мәміленің керегі бар ма? Бұл бәдәуилер бұдан аз нәрсеге де разы болмақ», – деп оның мәмілесінің себебін сұрадық. Абдулла бізге: «Бұл кісінің әкесі әкем Омардың өте жақын досы еді. Мен Пайғамбарымыздың (с.а.с.): «Жақсылықтардың ең ұлығы – балалардың өз әкелерінің достарына жасаған жақсылықтары» 206 дегенін естігенмін», – деп жауап берді. 206 Мүслим, 2552; Тирмизи, 1903. Ибн Хиббан былай деп риуаят етеді: «Әбу Бурда (р.а.) айтады: «Бір күні Мәдинаға бардым. Барысымен Абдулла ибн Омар менімен амандасып келіп қалды. Сөз үстінде «Саған неге келгенімді білесің бе?» – деп сұрады. «Жоқ», – дедім. Мен Алла Елшісінің (с.а.с.): «Кім қабірдегі әкесімен байланысқысы келсе, оның артында қалған дос- туғанымен байланыссын» деген сөзін естігенмін. Әкем Омар мен сенің әкеңнің арасында бірталай жақындық бар еді. Мен де сол достықты жалғастырғым келді» 207 , – деді. 207 Ибн Хиббан, Сахих, 443. Бұхари мен Мүслим риуаят етеді: Пайғамбарымыз (с.а.с.) былай деді: «Сендерден көп уақыт бұрын өмір сүрген бір елден үш кісі бала-шағасының тұрмыс қамымен сапарға шығады. Жолда бара жатқанда қатты жаңбыр жауып, таудағы бір үңгірді 75 паналауға мәжбүр болды. Олар үңгірде отырғанда, кенеттен құлап келген үлкен тас осы үңгірдің ауызын жауып қалды. Олар бір-біріне: «Сол уақытқа шейін жасаған жақсы істерімізді себепкер қылып дұға қылудан басқа еш нәрсе бізді бұл тастан құтқара алмайды», – деді. Басқа бір риуаят бойынша, олардың арасынан біреу әлгі екеуіне: «Осыған шейін Алла разылығы үшін жасаған істеріңді еске түсіруге әрекет жасаңдар. Соларды ортаға салып, Аллаға жалбарсаңдар, бұл тасты жылжытар», – деді. Тағы бір риуаят бойынша, араларынан біреуі әлгі екеуіне: «Іздеріміз өшті, үңгірдің ауызын тас жауып қалды. Алладан басқа ешкім біздің бұл жерде екенімізді білмейді. Сенген жақсы істеріңді ортаға салып, Аллаға жалбарыңдар», – дейді. Сонда олардың біреуі алақан жайып Аллаға былай деп дұға қылды: «Уа, Жаратқан Алла! Менің өте қартайып қалған ата-анам бар еді. Мен түнде оларға сүт бермей тұрып балаларыма да, малыма да қарамаушы едім. Бір күні отынға барып, үйге кеш келіп қалдым. Келсем, ата-анам ұйықтап қалыпты. Сүтті сауып, ысытып келсем, әлі ұйықтап жатыр екен. Оларға сүт бермей тұрып балаларыма тамақ, малыма жем бергім келмеді. Сүт құйылған шәйнекті қолыма ұстап, олардың оянуын күтіп жандарында отырдым. Таң атып жер жарық болғанға шейін сол жағдайда күттім. Олар оянысымен оларға сүт бердім. Уа, Жаратқан Алла! Егер бұл істі Өзіңнің разылығыңа жету үшін жасаған болсам, бізді бұл үңгірден құтқара көр!» Оның бұл дұғасынан кейін тас орнынан біраз жылжыды. Үңгірдің аузы біраз ашылғанымен әлі де кісі шығатындай емес еді. Басқа бір риуаятта былай деп айтылады: «Менің шиедей болған жас балаларым бар еді. Малды үйге айдап келгенде сүтін сауып әуелі қартаң ата-анама, содан соң балаларыма сүт беретін едім. Бір күні отын алғалы барып, үйге қас қарайғанда келдім. Келсем, ата-анам ұйықтап қалыпты. Әдеттегідей сүтті сауып, оны пісіріп алып жандарына барсам, әлі қызу ұйқыда екен. Олардың ұйқысын да бұзғым келмеді, олардан бұрын балаларыма сүт беруді де қаламадым. Шыдамы кеткен балаларым жылап аяғыма жабысып жүрді. Соған қарамай ұйқыда жатқан ата-анамды күтіп отырып таң атырдым. Уа, Жаратқан Алла! Мен бұл істі Өзіңнің разылығың үшін жасағаным саған мәлім. Сол ісім үшін бізді мына жердің қараңғылығынан құтқарып, Күннің көзін көрсете көр». Оның бұл дұғасымен тас орнынан жылжып, оларға Күннің көзін көре алатындай жылжып ашылды. Екінші кісі бауырының қызымен зина жасаудан Алладан қорқып, өзін тыйғанын айтып дұға қылды. Үшіншісі біреудің еңбек ақысына берілетін қойды көбейтіп бағып жүріп кейін иесіне толық қайтарып бергенін айтып дұға қылды. Бұл дұғалардан кейін үңгірдің аузы ашылып, үшеуі құтылып сыртқа шығып, одан ары жолын жалғастырды» 208 . 208 Бұхари, 2152; Мүслим, 2674. жүктеу/скачать 2.84 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|