Тақырып 18. Қазақстан Республикасының экологиялық

72 
тұрақсыздануына, оның қоғамның тіршілік әрекеті үшін қажетті қоршаған 
ортаның сапасын оның қолдау қабілетін жоғалтуына апаратын табиғи 
жүйелердің тозыуымен сипатталады. 
Қоршаған ортаны қорғау саласындағы мемелекеттік саясаттың негіздері 
ҚР президентінің 1996 жылы 30 сәуірде гі өкімімен мақұлданған экологиялық 
қауіпсізідк тұжырымдамасына енгізіліп, онда өтпелі кезеңнің экологиялық 
басымдықтары, атап айтқанда, жекешелендірудің экологиялық проблемалары, 
табиғат қорғау заңнамасының, мемлекеттік бақылау және сараптаманың, 
табиғат пайдаланудың экономикалық тетіктерінің, қоршағанорта моиторингінің 
жүйесін құру қажеттілігінің мәселеллері қарастырылған болатын. 
Аталған тұжырымдаманы қабылдаған сәттен бастап Қазақстан 
Республикасында қоғамдық дамуда елеулі өзгерістер болды. Мемлекет 
дамуының стратегиялық құжаттары әзірленді, табиғат қорғау заңнамасының 
негізі құрылды, қоршаған ортаны қорғау мәселелері бойынша бірқатар 
халықаралық конвенцияларға қол қойылды, табиғат қорғау қызметін басқару 
жүйесі құрылды. 
Мысалы, 1997жылы « қоршаған ортаны қорғау туралы», « ерекше 
қорғалатын табиғи аумақтар», экологиялық сараптама туралы», 1988 жылы – 
«радиациялық қауіпсізідік туралы», заңдар, ал 2002 жылы – «атмосфералық 
ауаны қорғау туралы» заң қабылданды. Табиғатты ұтымды пайдалану 
саласында президенттің «Жер қойнауы және жер қойнауын пайдалану туралы» 
( 1966) және « мұнай туралы )\(1955) заң күші бар жарлықтары, 2003 жылы – 
орман,су және жер кодекстері қабылданды. Заңға тәуелді қажетті нормативтік 
құқықтық актілердің көпшілігі әзірленіп, бекітілді. 
Заңнаманы жетілдіру мақсатында республикада оны дамыған елдердің 
заңнамасына жақындатуға және халықаралық стандартты енгізу бағыты 
алынды. ҚР 19 халықаралық крнвенцияға қол қойды және оларды іске қол 
қойды асыру жөніндегі іс-қимылды ұлттық жоспарлары әзірленді. Экологиялық 
сараптау жүйесі, рұқсат ету және бақылау-инспекциялық жұмыс қолға 
қойылды. 
Тұжырымдаманың міндеттерін орындау нәтижесінде қоршаған ортаны 
қорғау саласындағы мемелекетттік бақылауды күшейту және міндетті 
экологиялық сараптаманы енгізу есебінен 90 жылдардың басымен 
салыстырғанда қоршаған ортаны ластаудың қарқыны едәуір төмендеді. Алайда, 
мемлекеттің экологиялық осал аумақ және шешілмеген экологиялық 
проблемалар мәртебесі сол күйінде қалып отыр. 
Жоғарыда 
аталғандармен 
байланысты 
елдің 
стратегиялық 
басымдықтарына сәйкес қазіргі жағдайдағы экологиялық қауіпсіздікті пен 
табиғат пайдаланудың ас маңызды проблемалары бойынша зерттеулердің, 
оның ішінде іргелі ғылыми зерттеулердің ілгермелі дауысын қамтамасыз ету, 
қоршаған ортаның жай-күйіне мониторингтің бірыңғай жүйесін енгізу; 
Қазақстан Республикасының аумағын экологиялық аудандарға бөлу және 
арнаулы картографиялау ұсынылады. 

73 
Бірінші кезең-(2004-2007жылдар) – қоршаған ортаның ластану деңгейін 
төмендету және оны тұрақтандыру жөніндегі іс-қимыл жоспатын әзірлеу. 
Екінші 
кезең 
(2008-2010жылдар) 
– 
қоршаған 
ортаның 
сапа 
көрсеткіштерін тұрақтандыру және табиғат пайдалануға экологиялық 
талаптарды жетілдіруү 
Үшінші кезең-(2011-2015жылдар) қоршаған ортаның сапасын жақсарту 
және қоғамның экологиялық тұрақты дамуының қолайлы деңгейіне қол 
жеткізу. 

жүктеу/скачать 1.35 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: