Басында сөйлессем де жамандасып.
Жүре көр ақын Біржан бізді сұрай,
Тысқары топырақтан қылса Құдай.
Сонда Біржанның айтқаны:
Шырағым, Сара сендей тумас бала,
Шежіре, туармысын мұндай дана!
Обалын Есімбек пен Тұрысбекке,
Жігітің жөндеу екен, ей, бейшара!
Ел-жұртың корықпайды екен көз жасыңнан,
Қиып кеткім келмейді мен қасыннан.
Кемітер қай жеріңді дұшпан шіркін,
Адамзат озар емес өз басыңнан…
Бір басты адам болмас сан өнерлі,
Айбатың әлемге айқын ай бедерлі.
Садаға тырнағынан кетсін, Сара,
Сан жүйрік көріп едім мен нелерді.
Сөз айтты сонда Біржан біздің жаққа,
Ұмытпан Сара сені әр уакытта.
Қайырған сөзбен жетіп, есіл шіркін,
Көремін қайта айналып қайсы уақта.
Есімбек босқа сатпа асылыңды,
Сыйлай көр қыз да болса нәсіліңді.
Ұкпасан. Арғын жокты айтты дерсін,
Есеке-ау, құлағына ал осынымды.
Қылайын көп ұзатпай сөзді қысқа,
Өлеңге жан көрмедім мұнан ұста…
Достарыңызбен бөлісу: 
