болса, ол уақытта адамда иллюзия
яғни сезім алдауы пайда
болады.
Иллюзия – болып тұрған әсерленуді бұрынғы әсерлену
жеңіп кеткенде болатын сезім алдауы. Келе жатқан бір кісіні
екінші біреу деп ойлап қалу,
шілікті қасқыр деп білу, міне,
осылар – иллюзия. Аристотель тәжірибесі яғни орта саусақ
пен сұқ саусақты айқастырып (ортаны сұқтың үстіне салып),
екеуінің арасында бір домалақ нәрсені домалатқанда, әлгі бір
домалақ нәрсенің екеу болып кѳрінуі, бұ да иллюзия. Екі
қолымызға
екі ыдыс алсақ, екеуі бір-біріне тіпті ұқсас болса,
екеуі де бір нәрседен жасалған болса, екеуінің салмағы да
бірдей болса, бірақ екеуінің зорлығы екі түрлі болса,
осы екі
ыдысты біз екі қолымызбен кѳтерсек, бізге зор ыдыс жеңіл
кѳрінеді. Мұның себебі – біз зор нәрсенің салмағы ауыр
болатындығына әдеттенгенбіз. Зор ыдысты кѳтермекші
болғанда біз мұның салмағы ауыр ғой деп күшті кѳп
даярладық. Бірақ күткеніміздей күшіміз кѳп жұмсалмай
қалды. Сондықтан зор ыдыс бізге жеңіл болып сезіліп отыр.
Міне, бұ да иллюзия.
Достарыңызбен бөлісу: