Тригонометриялық теңдеулерді шешу тәсілдері Кабулова Алтын Владимировна Л. Қылышев атындағы Шилі орта жалпы білім беретін мектебінің математика пәні мұғалімі БҚО, Шыңғырлау ауданы, Щыңғырлау ауылы
10 сынып, жаратылыстану- математикалық бағыты. Тақырыбы: Тригонометриялық теңдеулерді шешу тәсілдері.
Сабақтың мақсаты:1. Тригонометриялық теңдеулерін әр түрлі әдістерімен шешу арқылы оқушылардың білімдерін тереңдету және тексеру, есептерді шешу дағдыларын жетілдіру .
2. Оқушылардың ойлау қабілетін дамыту, математикалық сауаттылығын арттыру, теориялық білімдерін практика жүзінде қолдану дағдысын қалыптастыру.
3.Жауапкершілікке, өз бетімен жұмыс жасауға, өзін-өзі бағалай білуге тәрбиелеу, пәнге қызығушылығын арттыру.
Сабақтың түрі: Қорытындылау сабағы
Сабақтың әдісі: Сұрақ-жауап, жеке ,топтық жұмыс, өзіндік жұмыс.
Сабақтың көрнекілігі: интерактивті тақта, кесте, үлестірмелі карточкалар , бағалау парақтары.
Сабақтың барысы: І.Ұйымдастыру. Оқушылармен амандасу, сабаққа дайындығын тексеру және
оларды түгендеу. Оқушыларды үш топқа бөлу, топ басшылары мүшелерін бағалайды.
ІІ. Тарихи мәлімет.Оқушы баяндайды.
«Тригонометрия» сөзі алғаш рет (1505 ж)неміс геологы және математигі Питискустың кітабының мазмұнында кездеседі. Бұл сөз грек тілінен алынған: tpiywvov – үшбұрыш, метрий – өлшеуіш. Басқаша сөзбен айтқанда тригоно-метрия - үшбұрышты өлшеу жөніндегі ғылым. Аталымы біршама кейінірек шыққанымен тригонометрияға қатысты көптеген ұғымдар мен фактілер бұдан екі мың жыл бұрын белгілі болған.
Синус ұғымының тарихы әріден басталады.Фактілерге жүгінсек үшбұрыш пен шеңбер кесінділерінің арасындағы әр түрлі қатыстар ( шын мәнінде тригоно-метриялық функциялардың да ) біздің заманымызға дейін III ғасырда өмір сүрген Грецияның ұлы математиктері Евклидтің, Архимедтің, Апполония Пергскийдің еңбектерінде кездеседі. Бұл қатыстарды Римдік кезеңде, арнайы атауға ие болмағанымен, Менелай (б.з.д. I ғ.) барынша жүйелі зерттегенді.Қазіргі күнде φ бұрышының синусы, мысалы, шамасы φ-ға тең центрлік бұрышқа тірелетін жарты хорда ретінде немесе екі еселеген доғаның хордасы ретінде зерттеледі. Келесі кезеңдерде математиканың дамуына ұзақ жылдар бойы үнді және араб оқысыстылары зор үлес қосты.IV-V ғасырларда арнайы терминдер үндінің ғалымы Ариабхаттың астрономия жөніндегі еңбектерінде көріне бастады.