учун уларни ишлашга ундай олишдир.
Биз юқорида
кишиларга таъсир этиш ва ўзининг кетидан эргаш-
тириш учун кўпгина воситалар борлигини таъкидла-
ган эдик. Шу билан бирга айтиб ўтган эдикки, сама
рали сардорлик ёки раҳнамолик ва
самарали бошқа-
риш
бир хил эмас. Сардор расман ташкилотнинг
раҳбари бўлиши ҳам ва, аксинча, бўлмаслиги ҳам
мумкин. Сардор билан раҳбарликни ягона битга шахс
га тўғри келиши мақбул ҳодиса ҳисобланади. Бу ерда
жавобсиз қолган муҳим савол: раҳнамо бўлмиш бош-
қарувчи ўзини қандай тутиши лозим? Ташкилотнинг
мақсадларига эриш иш ида
одамлар им кониятини
йўналтириш учун раҳнамо ўзининг қандай энг сама
рали хулқий одатлари ва таъсир кўрсатиш воситала
рини намоён қила олиши керак?
Бу — мураккаб саволлар, уларга жавоб бериш од
дий изланиш билан ҳал қилинмайди. Сардорлик на
зарияси раҳнамоликнинг қайси тавсифи энг самара
ли эканлигини ва нима учунлигини аниқлашга ва ол-
диндан айтиб беришга ҳаракат қилади. Самарали
сардорликнинг муҳим омилларини аниқлашда бихе-
виорист-олимлар учта ёндашишни:
шахеий сифат
нуқтаи назаридан ёндашиш, хулқий ёндашиш ва ҳола-
тий ёндашишларни қўлладилар.
XX аср бошларида раҳбарлик, сардорлик тадқи-
қот учун объект бўла бошлади. Аммо 1930 ва 1950
йиллар орасида раҳнамоликни ўрганиш катта кўлам-
да ва тизимли асосда олиб борилди. Ушбу эрта олиб
борилган тадқиқотлар ўзининг мақсади қилиб раҳ-
барларнинг самарали хусусиятларини ёки шахсий тав-
сифларини ажратиш кераклигини аниқлади.
Сар
Достарыңызбен бөлісу: