Бізді қайда апара жатқанын білесіңдер ме, дос- тарым? — деді. Ңараңғыда оған ешкім жауап қатпады.
Неге үйдемейсіңдер? — деп еді тағы да әлгі жігіт.
Үндемеңдер, жендеттер тыңдап тұр,— деді арт- қы жақта отырған біреу.
Тыңдаса тыңдай берсін,— деді тағы біреуі.
Сөйтіп отырғанда машиналар орнынан қозғалды.
Бізді Харьков түрмесіне апарады, міне оңтүстік- батысқа қарай бет алып келе жатырмыз,— деді алдың- ғы жақта отырған жіңішке дауысты біреу.
Жоқ, біз тура батысқа қарай келе жатырмыз. Демек, Киевке әкеле жатыр...
Жоқ, достарым, бізді атуға апара жатыр! Сон- дықтан көңілдеріңе медеу санап, қол қусырып отырып қалмаңдар! Ңазірден бастап бекініп, ажалға қарсы тұ- руымыз керек. Ахтырка түрмесінде бір ай жатып қа- шып шыға алмадық. Ңашуға мүмкіндік те болған жоқ қой. Ал бүгін қалай да қашуымыз керек,— деді бастапқы жігіт. Бұл Ахтырка селосында туып-өскен, осы ауданда ұйымдасқан шағын партизан отрядының топ командирі Алексеенко Григорий Давыдович еді. Ол бір айқаста сәтсіздікке ұшырап, отрядтың жаралы 28 адамымен бірге қолға түскен болатын.
Машина селодан бірер километр шыққан соң, кілт оңға бұрылды да, ақырын жүре бастады.
Айттым ғой, бауырлІРрым, міне, машина жол- сыз жермен тартгы. Демек, Глубокий жаққа бұрыл- ды,— деп сөзін жалғады Алексеенко.
Жендеттер қоршап тұрғанда қалай қашпақ- пьіз? — деп қалды біреу.
Бауырым-ау, бәрібір өлтіреді ғой, жауға мойын ұсынып өлгенше, әрекет жасап өлгеніміз жөн. Сондық- тан машинадан түсісімен екінші машинадағы жігіттер- ге ескертіңдер. Ңашқанда әркім әр жаққа қашатын
болсын. Шамаларың келсе Аққұмға, өзенге қарай қа- шыңдар. Сонда бәріміз болмағанмен, бірнешеуміз қа- шып құтыламыз. Бұл төңіректің бәрі құм, сондықтан машинамен қуа алмайды. Глубокийден бір малтып өт- сеңдер арғы жағы орман екенін білесіңдер. Тірі қал- ғандарың өзіміздің бұрынғы Бірінші лагерімізден та- бысарсыңдар. Ыңғайына қарай қашатын уақытта өзім белгі беремін. Белгі сол — қатты ысқырамын, сол сәттз қашыңдар,— деді Алексеенко достарына. Осыдан соң бәрі де әрқилы ой кешіп, үнсіз отырды. Бәрі де бірімен- бірі үнсіз қоштасып отырғандай. Машина ойлы-қырлы жермен біраз жүріп келіп кілт тоқтай қалды. Тұтқындарды машинадан түсіре бастады. Алексеенко жұрттың ең соңынан түсіп, өзіне қараған жігіттерге даланы мезгеп, көзін қысып белгі берді.
