«Шынайы түрде сендердің қамқоршыларың - тек қана Аллаһ және Оның Елшісі және намазды толық орындайтын, зекет беретін әрі рұкұғ қылушы мүміндер. Кім Аллаһқа, Елшісіне және мүміндерге жақындықты іздесе, міне солар - шынайы түрде Аллаһты жақтаушылар. Солар, жеңіске ие болады». (әл-Мәидә сүресі, 55-56 аятттар).
Және иманды болу деген - түрлі құдайлардан және оларға ғибадат етуден өзін аулақ етуді білдіреді, өйткені Аллаһ Тағала айтады:
«Сол уақытта Ибраһим әкесіне әрі еліне: "Шын мәнінде мен сендердің табынған нәрселеріңнен бездім; мені жаратқан (Аллаһқа) ғана (құлшылық етемін). Расында, Ол мені тура жолға салады", - деді. Ибраһим өз ұрпақтарына бұл сөзді121 (айнымас) мұра етіп, қалдырды. Әрине, олар осыған қайта оралар122». (әз-Зухруф сүресі; 26-28-аяттар).
Сөйтіп, иманның негізі - оған деген жақындық және күпірліктен, Аллаһтан өзге кімге болса да ғибадат етуден өзін аулақ ұстау болып табылады, ал бұл - иман келтіргендермен достық қарым-қатынаста болып, кәпірлерге қатысы болмауды білдіреді.
Достық қатынастарды дін және дүние істерінде танытуға болады. Егер сөз дүние істері туралы болып жатса, онда бұл мұсылманды діннен шығармайды. Бұның мысалы болып - құрмет көрсету, кішіпейілділік таныту, діңге шақыру және сөйлесу табылады. Мұсылман адам осылайша христиан-әйелімен, немесе мұсылман болмаған әкесімен қарым-қатынас жасай алады.
2. Жақындасу мақсатымен емес, тек қана ортақ дүниелік мүдделер үшін ғана болған достық қарым-қатынас, тіпті бұл дін мәселесіне қатысты кейбір кемшіліктерге соқтырса да. Бұған мына аят нұсқайды:
«Әй мүміндер! Менің дүшпандарымды да, өз дүшпандарыңды да дос түтпаңдар. Олар, сендерге келген шындыққа қарсы келсе де, оларга сүйіспеншілік көрсетесіңдер». (әл-Мумтәхинә сүресі, 1-аят).
Бұл жерде олар иман келтірмегендерге сүйіспеншілік көрсеткендігі айтылуда, дегенмен Аллаһ оларды иман келтіргендер деп атап тұр. Көптеген ислам ғалымдары Аллаһтың бұл сөздері мұндай адамдардың әрекеттері күпірліктің сипаты болмайтындығына нұсқайды деді.
Міне сондықтан, белгілі хадисте жеткізілетініндей, Пайғамбар, оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын, Хатибтен, оның сырды жариялауын ескеріп: «О Хатиб, мұны істеуге сені не мәжбүрледі?» - деп сұрады. Хатиб, Аллаһ оған разы болсын, бұған жауап беріп, мұны діни мүдделерді емес, дүние мүдделерін көздеп істегенін айтты.
Кәпірмен оның дініне байланысты достық қарым-қатынасты ұстау: яғни сүйіспеншілік танытудың және қолдау көрсетудің себебі болып көпқұдайшылдық табылса, басқаша айтқанда кәпірді оның дініне байланысты жақсы көру. Мұндай жағдайларда достық қарым-қатынасты ұстау мұсылманды кәпір етеді, өйткені бұл - Аллаһ сақтауға бұйырған кемел дінмен үйлеспейді. Аллаһ тағала айтады:
«Аллаһқа, Ақырет күніне иман келтірген адамдардың Аллаһқа, Елшісіне қарсы келгендерді сүйгенін көрмейсің». (Мужәдәлә сүресі, 22-аят).
Ал көпқұдайшыларға қолдау көрсетуге және оларға мұсылмандарға қарсы көмектесуге келер болсақ, мұндай әрекеттер адамды Исламның шеңберінен тыс қояды, бұған нұсқау ханбәлилердің фикх еңбектерінде келеді. Ғалымдар, солардың ішінде шейх-уль-ислам Мұхаммед бин Абд әл-Уаххаб, бұл адамның Исламын жоққа шығаратын он нәрсенің құрамына кіреді және екі нәрсеге: қолдауға және көмекке негізделеді деген.
Шейх: «Көпқұдайшыларды қолдау және оларға мұсылмандарға қарсы көмек көрсету», - деді. Бұл жерде кез-келген әдістермен қолдау көрсету, мұсылмандардан болған әлде кім көпқұдайшыларды, олардың жағына шығып қорғау және оларды қорғау үшін мұсылмандармен соғысу тұспалданып тұр.
Ал көмекке келер болсақ, сөз күпірлік Исламнан үстем болуына ұмтылу туралы болып тұр, өйткені көпқұдайшылға көмек көрсетудің жай өзі ғана мұсылманның күпірлігіне айғақ бола алмайды. Сол сияқты, Хатиб та өзінің қылығымен көпқұдайшыларға Аллаһтың Елшісіне, оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын, қарсы көмек көрсетті, ал бұл оның оларға Аллаһтың Елшісі жорыққа шығайын деп жатқанын хабарлап хат жазуында көрініс тапқан еді. Бұдан хабардар болған Пайғамбар, Аллаһтың оған игілігі мен сәлемі болсын, одан мұның рет-жөні туралы сұрай бастады, ал бұл нәрсе егер мұсылман көпқұдайшыларға көмек көрсеткен жағдайда істің барлық жағдайын анықтап алу қажеттігіне нұсқайды. Мұндай әрекеттер туралы Аллаһ Тағала былай деді:
«Сендерден кім бұны істесе, расында ол тура жолдан адасты». (әл-Мумтәхинә сүресі, 1-аят), дегенмен мұндай әрекет тек бір белгілі мақсатты көздеп іске асырылғанда ғана күпірлікке нұсқау бола алады. Хатиб былай деді: «Йә, Аллаһтың Елшісі! Мен мұны Исламнан кейін күпірлікке ұмтылғаннан істемедім. (Істің мәні мынада) мен құрайштердің арасында өмір сүрдім, бірақ олардың қатарынан емес едім. Сенің жаныңдағы мухажирлердің Меккеде туысқандары бар, ал олар олардың отбасылары мен мал-мүлкін қорғайды. Ал менің (құрайштар) арасында туысқандарым жоқ болғандықтан, мен, өзімнің жақындарымды қорғау үшін, оларға бір нәрсе істегім келді». (Оны тыңдап болып) Пайғамбар, Аллаһтың оған игілігі мен сәлемі болсын, былай деді: «Аллаһ Бәдр қатысушыларына қарады да: «Нені қаласаңдар соны істеңдер! Мен сендерді кешіріп қойдым!» - деді». әл-Бухари «Сахих», № 4890 хадис; Муслим «Сахих», №2494 хадис.
Хатибтің істегенінің екі аспектісін көрсетуге болады. Біріншісі – одан рет-жөні сұралған нәрсе. Ол мұны күпірлік Исламнан үстем болсын деген мақсатпен істеді ма, осыны анықтау қажет еді. Мұндай жағдайда ол күмәнсіз күпірлікте айыпталуға лайық болар еді және, Бадр соғысына қатысуына қарамастан, кешірілуге тиісті болмас еді, өйткені мұндай іс діннен шығумен пара-пар.
Екіншісі – оның адасу және күнә болатын белгілі мағынада көпқұдайшыларға көмек көрсеткен болуы мүмкін екендігі, өйткені Аллаһ Тағала былай деді:
«Әй мүміндер! Менің дүшпандарымды да, өз дүшпандарыңды да дос түтпаңдар. Олар, сендерге келген шындыққа қарсы келсе де, оларга сүйіспеншілік көрсетесіңдер». (әл-Мумтәхинә сүресі, 1-аят).
Аллаһ тағала сондай-ақ былай деп айтты:
«Сендерден кім бұны істесе, расында ол тура жолдан адасты». (әл-Мумтәхинә сүресі, 1-аят) Мұның барлығы осындай істерде істің мән-жайын анықтау қажеттілігі айқын екендігіне нұсқайды. Ал егер көпқұдайшыларға оларды қорғау мақсатымен қолдау көрсету және олармен бірге мұсылмандарға қарсы шығуға келер болсақ, мұндай әрекеттер, діндар-ғалымдар түсіндіргендей, адамның Исламын жоққа шығарады.
Мұндай сұрақтар кең және ұзақ жауаптарды талап етеді. Көптеген тиісті зерттеулер шейх Абд әл-Азиз Ибн Баз және шейх Мұхаммед бин Усаймин тарапынан алдақашан жүргізіліп жатқанына қарамастан, мұндай сұрақтар, өкінішке орай, қайталанып қойылуда және біз өзгелерді күпірлікте айыптау әдеті адамдардың арасында солайымен жойылмайды ма деп қорқамыз.
Хауариждер және хауариждік көзқарастар ешқашан жойылмайды, ал адамдар өздерін түзетпесе және сақтық танытпаса, үнемі бір нәрседе адасуда болады.
Біз барлығымыз сақтық танытуымыз, ақиқатты тануға тырысуымыз, бірімізді-біріміз оны ұстануға талпындыруымыз және Пайғамбарлардың мирасқорлары болған дін ғалымдарын қаралауды өзімізге рұқсат етпеуіміз керек. Ибн Асакир өзінің «Жалақордың өтірігіне нұсқау» атты кітабының басында: «Ғалымдардың еті уланған123 және Аллаһ оларды қаралаушылармен не істейтіні белгілі», - деп өте жақсы айтқан. Мұның барлығы - ақиқат және тәжірибемен расталады.
Бізді де, сізді де Аллаһ қате сөздерден мен істерден және жаман көзқарастардан сақтасын, Ол адасқан мұсылмандарды ақиқат жолына шығарсын және біз бен сізге ақиқатты түсіндірсін.
Күпірлікте айыптауға және адасуға қатысты мәселелерде өзгеше көзқарастарды ұстанатын және заттарды олардың іс жүзіндегі кейпінен өзгеше көрсетуге тырысатын адамдарға қалайша жауап беру керектігін біз түсініп алуымыз қажет.
Біріншіден, өтірікке өтірікпен жауап бермеу керек, өйткені жалғанға ақиқатты қарсы қою керек. Егер каңдай да бір адам бізді күпірлікте айыптаса, біз оны бұл үшін күпірлікте айыптамауымыз керек, егер қандай да бір адам бізді діңге жаңалақ енгізушілікте айыптаса, біз осы үшін оған да осындай айып тақпауымыз керек. Мұндай жағдайларда өтірікке тек ақиқатты ғана қарсы қою керек, Сүннет пен келісім жақтаушыларының имамдарынан болған біздің алдыңғы салиқалы буын өкілдері де осылай істеген.
Екіншіден, мұндай адамдарға ақиқат жолын насихаттауға тырысу керек және оларға қандай әдістер қолайлы болатындығы жөнінде ойлану керек. Егер олар ізгі насихатқа мұқтаж болса, оларға мұндай насихатты беру керек, ал егер күмән туғызатын нәрселерді түсіндіру керек болса, оларға қажетті түсіндірмелерді беру керек, мүмкін осылар арқылы Аса Құдыретті және Ұлы Аллаһ олардың кейбіреуін ақиқат жолына, Ибн Аббас, Аллаһ оған разы болсын, арқылы хауариждердің кейбірін салғандай, салар.
Бұдан тыс, өзінің Ұлы Раббысынан ғана олардан пана таба алатын, барлық тоқыраулардың, бүліктердің және жұтаулардың кезінде, адам Оған тілек–дұғалармен жалбарынуы керек. Кім өзінің Раббысымен байланысын үзіп, Оған дұға-тілектерімен көмек сұрап жалбарынбаса, опат болады. Егер тіпті Аллаһтың қолдауына ие болған және ақиқатқа уахи арқылы бағытталып отырған Пайғамбарымыз Мұхаммедтің өзі, оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын: «О Аллаһ, Өзіңнің рұқсатыңмен мені, (адамдар арасында) оған қатысты қайшылық туындаған, ақиқатқа бағытта! Ақиқатында, тура жолға Сен қалағаныңды саласың!» - деп жалбарынатын болса, біз және біз сияқтылар туралы не айтуға болады? Біз, әрине, тілеу мен жалбарынуға көбірек мұқтажбыз. Біз өзіміз үшін және осындай мәселеде олар ақиқатқа қарсы шығып жатқаны бізге мәлім болғандар үшін дұға етуіміз керек.
Алайда, егер біреу басқаларды күпірлікте айыптап, адасып, адамдарға дұшпандық танытып және оларды қаралап, дұрыс істемей жатса, бұл - біз де оларға солайша жауап беруіміз керек дегенді білдірмейді. Жоқ, бұл жерде сабр танытып, мұндай адам үшін дұға етуіміз керек, өйткені білім ізденушінің мақсаты – адамдарды түзеуде. Олар сенің сөздеріңді тыңдауы не тыңдамауы мүмкін, бірақ оларды тура жолға салу міндеті саған жүктелмеген, өйткені мұны Аллаһ қалағанына нұсқайды.
ТОҒЫЗЫНШЫ БӨЛІМ
ДІНДАР-ҒАЛЫМДАРДЫ БАЛАҒАТТАУ ЖӨНІНДЕГІ ШЕШІМ
Умар бин Салимнің, Мұхаммед бин Абд әл-Ләтифтің және Абдуллаһ әл-Анкаридің, Аллаһ оларға рахым етсін, мәлімдемесі
Діндар-ғалымдарды жағымпаздануда, селқостықта, өз міндеттерін орындаудан бас тартуда, сондай-ақ өздеріне белгілі болған ақиқатты жасырып айтпай қоюда айыптайтын надан тұлғалардың көптеген әрекеттеріне назар аудару қажет. Бұл надан адамдар діндар-ғалымдарға жаман сөздер айту және иман келтіргендердің намысын қорлау - жойқын у, жасырын дерттің айғағы және айқын күнә болып табылатындығын білмейді, өйткені Аллаһ Тағала былай деп айтты:
«Сондай мүмін ер, мүмін әйелдерді жазықсыз кейіткендер124, әрине олар жала жауып, ашық күнә жүктеп алды». (әл-Ахзаб сүресі, 58-аят).
Егер әділетті адам осындай аяттарды және сол мағынадағы хадистерді, және Пайғамбардың сахабалары мен білім мен ақылға ие адамдардың айтқандарын естісе, және Аллаһтың Алдына тұратынын, және өзі не айтып-істегені үшін жауапқа тартылатынын түсінсе, ол тоқтайды және алдағы уақытта мұндай әрекетті жасамайды.
Ал өзінің надандығының және қалауларының ықпалына түсіп өз пікірімен сүйсінетіндерге келер болсақ, бізде оларға ықпал ету мүмкіндігіміз жоқ. Аллаһтан өзімізге және Исламдағы бауырларымызға игілік тілейміз, өйткені бұл Оған тәуелді және Ол бұны істей алады.
فتاوى الأئمة
في النوازل المدلهمة
جمعية إحياء التراث الإسلامي
الكويت
جمعية إحياء التراث الإسلامي - الكويت
Достарыңызбен бөлісу: |