1.4. Ядроның зарядын анықтау
Резерфорд формуласын ядро зарядын өлшеу үшін қолдануға болады. Ол үшін dN және N шамаларын өлшеу керек. Осыдан кейін (1.7)формуладағы басқа қалған шамаларды α-бөлшектердің алтын фольгадан шашырауы белгілі деп санауға болатындықтан Z мәнін табуға болады. Резерфорд шәкірті Чедвиг (1920 ж.) ядро заряды мен элементтің периодтық жүйедегі реттік нөмірі арасындағы байланысты анықтау мақсатында тәжірибе жасады. Чэдвигтің тәжірибесінің схемасы 1.6-суретте келтірілген.
(1.6)Резерфорд формуласының дұрыстығы, оны қорытқанда пайдаланған негізгі ұйғарымдардың дұрыс болғандығын көрсетеді.
1.5. Атомның планетарлық моделінің классикалық физика көріністерімен үйлеспеуі
Ядро айналасында қозғалатын электрондардың центрге тартқыш үдеуі болатындықтан олар үздіксіз электромагниттік толқындар шығаруы тиіс. Сәуле шығарудан энергияның шығынға ұшырап, азаюы нәтижесінде электрондар орбитасының радиусы үдіксіз кішірейе беруге тиіс, ең соңында электрон ядроға құлауға тиіс, яғни классикалық физика тұрғысынан планетарлық модель түріндегі атом жалпы өмір сүре алмайды (1.7-сурет).
Классикалық физика тұрғысынан атом шығаратын сәуле жиілігі электрондардың айналу жиілігімен дәл келуге тиіс және осы негізгі жиілікке еселі жиіліктерде құрамында болуға тиіс. Сәуле спектрінің осындай сипаты атомдық спектрлерде байқалатын заңдылықтарға толық қарама-қайшы келеді.
Сонымен бір жағынан Резерфорд тәжіибелері атомның планетарлық моделін растайды. Екінші жағынан бірқатар тағайындалған эксперименттік деректер мен заңдылықтарды атомның планетарлық моделіне сүйеніп және классикалық физика көріністерін пайдаланып түсіндіру мүмкін болмайды.
2-дәріс. Бордың кванттық теориясы. Бор постулаттары. Франк-Герц тәжірибелері. Сутегі атомының Бор ұсынған моделі. Сутегі атомының энергетикалық күйлері. Сутегі атомының спектрі. Спектрлік сызықтардың изотоптық ығысуы. Бор теориясының кемшіліктері.
Достарыңызбен бөлісу: |