50
Мәзһаб туралы таным
истиғфар айтып кешірім сұрайтын. Кейде тұрып намаз
оқитын. Мәселенің шешімі анықталса «Тәубем қабыл
етілген болар» дейтін. Бұл оқиға Ияд бин Фудайлдың
құлағына жеткенде қатты жылап алып: «Бұл оның
күнәсінің аздығы ғой. Әйтпесе, одан басқалар мұның
парқына бармайды да» – деген екен.
Имам Ағзам Әбу Ханифа үкім шығару үшін ег-
жей-тегжейлі зерттеу әдісін қолданған. Оның бұл әдісі
ижтихадты жан-жақты қамтиды. Ол өзі былай дейтін
еді: «Мен Аллаһтың кітабымен үкім шығарамын. Кі-
таптан таба алмасам Расулуллаһтың сүннетінен іздей-
мін, Құран Кәрімнен және Расулуллаһтың сүннетінен
де
таба алмасам, сахабалардың сөздеріне сүйенемін.
Бірақ сахабалардан қалаған адамдардың сөздерін
алып, қаламағандарымның сөздерін алмаймын. Бірақ
сахабалардың сөздерінен сыртқа да шықпаймын.
Алайда бұл іс Ибраһим Нахаи, Шағби,
Ибни Сирин,
Ата және Сиад бин әл-Мусаябқа қатысты болса, олар
да ижтихад жасаған, мен де ижтихад жасаймын». Бұл
Әбу Ханифаның алдымен кітап, сүннет және одан
кейін сахабалардың сөздеріне қарап пәтуа бергенін, ал
табиғиндердің көзқарастарына
байланып қалмағанын
көрсетеді. Ол үкімі белгісіз мәселелерді қияспен ше-
шетін. Қияспен де шешілмесе, истихсанға жүгінетін.
Истихсанмен де шешілмесе
мұсылмандардың әдет-
ғұрпына қарап пәтуа беретін. Ижмамен қабыл етілген
хадистерді басшылыққа алып, осыларға қияс жасай-
тын. Кейін истихсанға жүгінетін.
Бұлардың қайсысы
сай келсе сол бойынша үкім беретін.
Осыған қарағанда Әбу Ханифаның әдісі төмендегіше
жеті негізге сүйенеді: