фильмдерде ойнаған. «Абай әні» фильмінде Абайдың шәкірті, жас ақын Айдардың
бақталасы Шәріп бейнесін сомдады. Ол КСРО және ҚазССР-інің Мемлекеттік
сыйлықтың лауреаты.[3]
Шәкен кино саласында да осы ұстанымдарын шебер пайдалана білді. Оның
«Махаббат туралы аңыз» (1953), «Дала қызы» (1954), «Біздің сүйікті дәрігер» (1958),
«Алдар Көсе» (1965), «Туған жер» (1967), «Атаманның ақыры» (1970) фильмдері қазақ
кино өнеріне көркемдік төлтумалық дарытқан өміршең туындылар.[4]
Ш.Айманов өзінің киноға кездейсоқ келмегенін айтады. «Мүмкін, мен кино
алаңына кездейсоқ келген шығармын. Мүмкін, мен киноға түскім де келген шығар.
Бірақ, олар менің дарынымды танып, байқауы үшін ерекше еңбек еттім. Бар күш-
жігерімді жұмсадым», – дейді. Болашақ режиссердің Сәрсеннен кейінгі ойнаған
рөлі – «Абай әніндегі» Шәріп бейнесі. «Абай әніне» Шәкенді алып келген Қалибек
Қуанышбаев болды. Аймановтың бағын жандырған рөльдің бірі – Жамбыл бейнесі.
Жамбыл рөліне Шәкен Аймановтың бекітілуінің өзі бір талай әңгімеге арқау
боларлықтай еді. Әуелде режиссерге Шаймұхамедтің рөлі тиген екен. Түсірілім
басталар сәттен Е.Арон Аймановтың ерекше талантын байқап басты рөлді оған
тапсырады.
Шәкен Аймановтың кино әлеміне енуі мен
кинодраматургия атты қиын да күрделі
жанр қазақ киносына көп қиындықтар
тудырды. Бұл 1953 жыл болатын. 1945 жыл
дан 1952 жылға дейін Қазақстанның
киноиндустриясы тоқтап қалды. Мықты
режиссерлердің көбі Алматыны тастап,
орталыққа кетті, бос қалған павильондар
мен цехтарда жұмыс істейтін кадрлар
жоқтың қасы еді. Кинодраматургияның
Достарыңызбен бөлісу: |
