А. Байтурсынов 1-том final indd

105
Айыруға амал жоқ,
Қылышын жерге шауып тұр.
«Әлдеқалай болар» деп,
Жүрегі жұлқып қағып тұр.
Түгі жылы, білмедім:
Түледі ме, нағып тұр?
Түлемеген түпкі дос,
Түлегенің барып тұр!..
АДАМДыҚ ДиҚАнШысы
Адамдық диқаншысы қырға шықтым, 
Көлі жоқ, көгалы жоқ құрға шықтым. 
Тұқымын адамдықтың шаштым, ектім, 
Көңілін көгертуге құл халықтың.
Қор болған босқа кетіп еңбек, бейнет, 
Құлдарға құлдықтан жоқ артық зейнет. 
Оттай бер, жануарым екі аяқты,
Адамдық хайуанға қанша қажет?!
Жаратқан малды Құдай не керекке – 
Мінуге, сою, соғу, жүндемекке.
Жорта бер қамыт киіп, қамшыңды жеп, 
Бұйрың жоқ ұрасың деп үндемекке.
Таяққа еті үйренген қойшы жайлап, 
Көк есек қозғала ма, түрткенге айдап? 
Есептен алданғандай болғандар көп, 
Жасықты асыл ма, деп білмей қайрап.
КӨК есеКтерГе
Не жазып ем, Құдай-ау, мен қазаққа? 
Мүбтала
9
ғып салғандай бұл азапқа?! 
Адамшылық есебіне кірісіп,
Қолы жетсін дегендік пе, азатқа?
9
Мүбтала – араб сөзі «душар болу», «бір нәрсеге ұшырау, жолығу, азап шегу» деген 
мағынада.

106
Жөн көрсеттім қазақ деген намысқа, 
Жол сілтедім жақын емес, алысқа.
«Өзге жұрттар өрге қадам басқанда, – 
Дедім, – сен де қатарыңнан қалыспа!»
Бар ма, қазақ, мұнан басқа қылғаным? 
Неңді шаштым, неңді бұздым, былғадым? 
Аштан өлген аталарың бар ма еді,
Тамақ үшін сатқан иттер иманын.
Көң тасыған көк есектер, бәріңе, 
Қалдырмастан жағалай жас-кәріңе, 
Үрім-бұтақ нәсіліңе қалғандай 
Нық басылар кетпейтін мөр тәніңе.
Бәріңді де іздеп қарап көрермін, 
Тапқанымды тастамаспын, терермін.
Миллат үшін еңбектері сіңген деп,
Өсиет қып, кейінгіге берермін...
Асықпаңдар! Артымызда қазы бар, 
Тергеп талай, сүйектерің қазылар. 
Пайғамбарды сатып отыр тілла алған, 
Яһудамен бірге аттарың жазылар.
Қинамайды абақтыға жапқаны,
Қиын емес дарға асқаны, атқаны.
Маған ауыр осылардың бәрінен 
Өз ауылымның иттері үріп, қапқаны.

жүктеу/скачать 1.7 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: