Байсүгір - қозы бағушы бала
Байторы - Байсүгірдің әкесі
Зылиқа - Ұлжан жанындағы әйелдердің бірі
Әмір - Абайдың інісі, Құдайбердінің баласы
Балбала - Базаралының көршісі, Әнет қызы
Әкімқожа - Сүгір баласы
Оралбай - Әкімқожа інісі
Көшпесбай - Балбаланың туған қайнысы
Бесбесбай - Көшпесбай ағасы
Базар - Топай кісісі
Даданбай - Торғай адамы
Күнту - Бөкеншінің білімді жігіті
Жабай - Бөжейдің баласы
Марқабай - Бөкенші мықтысы
Құндыз - Марқабай ұнатқан қыз
Кішкене молда - Абай балаларын оқытушы
Мақұлбай - Тәкежанның баласы
Дәндібай - Абайдың бұрыннан танысы, Ералы ауылының тұрғыны
Еренай - Абайдың бұрыннан танысы, Ералы ауылының тұрғыны
Тентек ояз - сайлауға дайындыққа келген адам
Лосовский - советник
Андреев - Абайдың адвокат досы
Михайлов - Орыс жерінен Семейге айдалып келген кісі, Абайдың досы
Сергей - каталашкадағы күзетші
Николай - каталашкадағы күзетші
Хомутов - каталашканың надзирателі
Әлдеке - Салтанаттың әкесі,саудагер
Кошкин - Абайды тергеуге қатысқан, ең үлкен сот орны,окружной суд бастығының күйеуі
Қауменов - уезд начальнигі
Кәрім - Абайдың абақтыдан шыққан соң түнеген үйі
Киізші Дүйсеке - Салтанаттың нағашысы іспеттес жақын адам
Ысқақ - Қызылмоланың болысы, Абайдың бір анадан туған інісі, Құдайбердіге еріп, Күнкенің қолында өскен
Төре - белгілі қорашы ұста
Тұраш - Абайдың Әйгерімнен туған баласы
Кузмич - Михайлов кітаптарды беріп жіберетін адам
Дәмелі - Ерболдың әйелі
Ысмағұл - Ерболдың баласы
Дүтбай - Алатай баласы, Көкше Қаратайдың туысы
Әмір - Үмітейдің сүйген адамы, Абайдың інісі
Мұхамеджан - Әмірдің досы, жас әнші,ақын,сері
Кенжеқан - Нұрғанымның бауыры
Мырзағұл - Әмірдің жолдасы
Бәшей - мерген, Шәкемен еріп келген жас жігіт
Тұрғанбай - Абалармен аңшылыққа шыққан ең үлкен бүркітші, саятшы
Әділ - Бөжейдің тоқалынан туған баласы
Дүйсен - Тоғжан отырған ауылдың қонақ күтуші ағайыны
Молда - Дүйсеннің қасында жүрген жігіт
Найман - Тоғжанның қайын атасы
Аққозы - Тоғжанның күйеуі
Дәл осы сөзінде Мүсірепов романдағы типтер мен характерлердің бірқатарын бірер сөзбен былайша дәлме-дәл сипаттайды. «Сүйіндік - жалтақ; Байдалы - табанды, қырыс адам. Бөжей - сыр бермес, Қаратай - жеңген топтың қасында... Майбасар, Жұмағұл, Тәкежан, Қамысбайлар - патша үкіметінің жасаған болыстығының маңында болатын мансапқорлар... Зере - ел анасы, Ұлжан - соның жалғасы. Сары апаң - үстем рудың әрқашан өзімдікі дұрыс деп, қисыны келсе-ақ қарсы дау соғатын кеуделісі... Бұлардың бәрінің жиынтығы, сақасы сияқты Құнанбай - сонша сұм, сонша аруақты, сонша бір кесек образ! Абайдың өзін алатын болсақ - бұл бұқара халықтың тартқан жапа, көрген қорлық, төккен жасынан туған, ел тілегіне жаңа жолдар, ел болашағына жаңа бағыт іздеген, әзір таппаған, бірақ қайдан табатынын дәл сезіп болған ел басы, замана жасы. Құнанбай - елдің тоқырап қалған, өз биігінен аса алмаған ескі ойы болса, Абай - елдің алысты болжай алған, ілгері сүйреген ойы».[4]
|
