Бозашыдағы тҥрікмен ауылының атақты бір байдың сҧлу қызын жақсы кӛріп,
қыз да
ӛзінің атастырылып қойылған елінің барына қарамастан қалауы осы жігітке тҥсіп, екеуі
сӛз байласып, елден қашып, Дӛңқараның нағашысына барып паналамақ болады.
Бірақ
бҧл ойларын біліп қойған қыздың жағы Қаработаны байлап, жібермей және қыз болып
белгі беріп Дӛңқараны да қолға тҥсіріп ӛлтіріп тынады. Бірнеше кҥн ӛткен соң арыстың
денесін ел тауып, теңіз тҧсындағы тау басына жерлейді. Аңыз бойынша жерлеуге келген
елден
жер қайысыпты, күн құлақтанып ай тұтылыпты. Аспанды қара бұлт торлап,
жылқы жусауын доғарған екен. Түйе біткен азынап, жұрттың кӛз жасынан кӛл тұрып,
жағасына құрақ шыққан екен.
Ел болып кӛтеріліп еңселі ескеркіш тҧрғызылған екен. Қаработа да сҥйгені жатқан
жерді кӛрмекші болып бір кҥні аңдушыларынан қашып осы ҥстіртке кӛтерілгенде
қуғыншылар оны да бауыздап ӛлтіріпті. Және денесін теңізден ары асырып жерлепті.
Кейіннен Қаработа сҧлудың қаны тамған тақыр жерден ҥш ағаш ӛсіп шығыпты дейді.
Аңыз ҥш ағаштың екеуін Қаработа мен Дӛңқараның, ал ортасындағы жіңішкесін ана
қҧрсағындағы нәрестелерінің рухтары дейді (Ә. Спан,
2006).
Достарыңызбен бөлісу: