Психологияның дербес ғылыми пән ретінде қалыптасуы.
Психология өз алдына ғылым ретінде ХІХ хасырдың 60 ж. бөлініп шықты. Оған себеп болған ғылыми-зерттеу мекемелері-психологиялық лабораториялар және институттар, жоғары оқу орындарындағы кафедралар сонымен қатар пихикалық құбылыстарды оқып-білуге байланысты экспериментті насихаттау жұмыстары.
1879ж Лейпцигте Вундт алғаш рет дүние жүзінде экспериментальды психологиядан лаборатория ашты. ХҮІІІ ғ. «Психология» терминін неміс философы Христиан Вольф кіргізді.
Психологияның ғылым ретінде даму жолдары нақты кезеңдерден тұрады
1-ші кезең ( б.з.дейінгі 5ғ. ).Психология жан туралы ғылым ретінде.
2-ші кезең Психология сана туралы ғылым ретінде.
3-ші кезең.Психология іс-әрекет туралы ғылым ретінде
4-ші кезең. Психология ғылым ретінде психиканың фактілерін, заңдылықтарын және механизмдерін зерттейді.
XIX ғасырдың екінші жартысына дейін психология философия ғылымының бір саласы болып келіп, жаратылыстану, медицина, әдебиеттану ғылымдарымен де сабақтасып, байланысып жатты.
Психика ұғымы және оның негізгі функциялары
Психика –
Психика - бұл саналы және бейсаналық процестерді қамтитын жеке тұлғаның адами қабілеттерінің жиынтығы. Психика сөзі грек тілінен шыққан psyc (психика) «адамның жаны» деген мағынаны білдіреді.
Психиканың негізгі функциялары белгілі бір жағдайларға үйренуге, оқуға, дамытуға, қарым-қатынас жасауға мүмкіндік береді және қажет болған жағдайда аман қалуға мүмкіндік береді. Психиканың барлық компоненттері қоршаған ортамен өзара әрекеттесуге мүмкіндік беретін тұтас механизмге біріктірілген және біріктірілген. Кез келген басқа жүйе сияқты, адамның психикасы құрылымы, динамикасы және ұйымы бар.
Психиканың негізгі функциялары мен көріністері адамның естуін, түсінуін және сезінуіне ықпал етеді. Өмір бойы психика алған білімдері мен ақпараттарына байланысты өзгеруі мүмкін.
Психиканың функцияларының түрлері: рефлексиялық (Бұл функция өмір бойы өзгертілуі және жаңартылуы мүмкін. Ол айналадағы шындықты дұрыс қабылдауға мүмкіндік береді), реттеуші (адамның психикасы арқасында адам қоршаған айналасындағы әлемнің әсерін көрсете біліп қана қоймайды, сондай-ақ белсенділікті, реакцияларды және мінез-құлықты анықтайтын оның қабылдау процесін реттейді), когнитивті (кез-келген жағдайға бейімделуге және бағдарлауға көмектеседі).
Достарыңызбен бөлісу: |