Надандығың білінсін, бұл сөзге бак.
Хауаға бұрын барған Адамата,
Бұл салттан кетпекшісің қалай аттап?
Данышпан, білгіш қой деп ойлаушы едім,
Арғын да жүр екен ғой жоқты мақтап…
Сонда Біржан сөйлейді:
…Атадан Біржан сал боп тудым артық.
Ұраным - «Ер Қарқабат, Алтай-Қарпық»
Аққумен аспандағы ән қосамын,
Қозғасам ашы күйді түптен тартып.
Қырмызы, асыл бекзат бар мінезім,
Кетер ем еркек болсан бір-ақ тарпып.
Бар еді қыз сыйлайтұғын бір мінезім.
Самғаймын бәйге атындай артып-артып.
Көкшетау дуанына даңкым барған,
Мен - Біржан, алтын тудай айқындалған.
Есіткелі, Сара, сені үш жыл болды
,
Сері едім төңірекке құлаш салған.
Түлкінің жүгірісін қыран байқар,
Ұялсан, сөзің емес маған айтар.
Қандыкөз, май жеп алған ақиықпын.
Сен түгіл, қасқыр көрсе бір-ақ шайнар…
Сонда Сараның айтқаны:
Ей, Біржан, жасын үлкен, өзің аға,
Қымбаттығым белгілі, білсең баға.
Достарыңызбен бөлісу: 
