Ынталандыру мінез-құлықтың белсенділігі мен бағытын қамтамасыз етеді, ал реттеу оның белгілі бір жағдайда басынан аяғына дейін қалай дамитынына жауап береді. Біз қарастырған психикалық процестер, құбылыстар мен күйлер: сезімдер, қабылдау, есте сақтау, қиял, назар, ойлау, қабілеттер, темперамент, мінез, эмоциялар — мұның бәрі негізінен мінез-құлықты реттеуді қамтамасыз етеді. Оны ынталандыруға келетін болсақ, ол мотив пен мотивация ұғымдарымен байланысты. Бұл ұғымдарға адамның қажеттіліктері, мүдделері, мақсаттары, ниеттері, ұмтылыстары, мотивтері, белгілі бір жолмен әрекет етуге мәжбүр ететін сыртқы факторлар, оны жүзеге асыру процесінде қызметті басқару және тағы басқалар туралы түсінік кіреді.
Психологияда адамның мінез-құлқындағы ынталандыру сәттерін сипаттау және түсіндіру үшін қолданылатын барлық ұғымдардың ішінде ең көп таралған, негізгілері мотивация және мотив ұғымдары болып табылады. Оларды қарастырайық.
"Мотивация" термині "мотив" терминіне қарағанда кеңірек ұғымды білдіреді. "Мотивация" сөзі қазіргі психологияда екі мағынада қолданылады: мінез-құлықты анықтайтын факторлар жүйесін белгілеу ретінде (бұған қажеттіліктер, мотивтер, мақсаттар, ниеттер, ұмтылыстар және басқалар кіреді) және белгілі бір деңгейде мінез-құлық белсенділігін ынталандыратын және қолдайтын процестің сипаттамасы ретінде.
Біз "мотивация" ұғымын негізінен бірінші мағынада қолданамыз, дегенмен кейбір жағдайларда қажет болған кезде біз оның екінші мағынасына жүгінеміз. Осылайша, мотивацияны адамның мінез-құлқын, оның басталуын, бағытын және белсенділігін түсіндіретін психологиялық сипаттағы себептердің жиынтығы ретінде анықтауға болады.
Мотивация идеясы мінез-құлықты сипаттауға емес, түсіндіруге тырысқанда пайда болады. Бұл сұрақтарға жауап іздеу - "неге?", "не үшін?", "қандай мақсат үшін?", "неге?", "қандай мағына береді...?" үлгідегі... Мінез-құлықтың тұрақты өзгеруінің себептерін анықтау және сипаттау-бұл оның іс-әрекеттерін ынталандыру туралы сұраққа жауап.
Бірінші жағдайда, мінез — құлық субъектісінің психологиялық қасиеттері түсіндірудің бастапқы және соңғы нүктелері, ал екінші жағдайда-оның қызметінің сыртқы шарттары мен жағдайлары. Бірінші жағдайда мотивтер, қажеттіліктер, мақсаттар, ниеттер, тілектер, мүдделер және т.б. туралы, ал екінші жағдайда — қазіргі жағдайдан туындайтын ынталандыру туралы айтылады. Кейде адамның мінез-құлқын анықтайтын барлық психологиялық факторлар жеке диспозициялар деп аталады. Содан кейін, тиісінше, олар мінез-құлықтың ішкі және сыртқы детерминациясының аналогтары ретінде диспозициялық және ситуациялық мотивтер туралы айтады.
Адамның мотивациялық саласын оның дамуы тұрғысынан келесі параметрлер бойынша бағалауға болады: ендік, икемділік және иерархия. Мотивациялық саланың кеңдігі мотивациялық факторлардың сапалық әртүрлілігін білдіреді-әр деңгейде ұсынылған диспозициялар (мотивтер), қажеттіліктер мен мақсаттар. Адамның әртүрлі мотивтері, қажеттіліктері мен мақсаттары неғұрлым көп болса, оның мотивациялық саласы соғұрлым дамыған болады.
Мотивациялық саланың икемділігі мотивация процесін келесідей сипаттайды. Неғұрлым икемді болып мотивациялық сала саналады, онда неғұрлым жалпы сипаттағы мотивациялық импульсті қанағаттандыру үшін (жоғары деңгей) төменгі деңгейдегі мотивациялық мотивтердің алуан түрін қолдануға болады. Мысалы, адамның мотивациялық саласы неғұрлым икемді, ол бір мотивті қанағаттандыру жағдайларына байланысты басқа адамға қарағанда әртүрлі құралдарды қолдана алады.
Айталық, бір адам үшін білімге деген қажеттілікті тек теледидар, радио және кино қанағаттандыра алады, ал екіншісі үшін оны қанағаттандырудың құралы-әртүрлі кітаптар, мерзімді басылымдар, адамдармен қарым-қатынас. Соңғысында мотивациялық сала анықтама бойынша икемді болады.
Достарыңызбен бөлісу: |