140
2-тарау. Ғұлама ойшылдардың тәрбие туралы тағылымдық мұралары
«Сабырлылық» туралы
«Өшеді азап оты – кезі келер,
Сауаптың
сабыр етсең өзі келер,
Өзгертпе ұлық болсаң өз күйіңді,
Ұмытпа шайы кисең бөз киімді.
Дәрежең өскен сайын ұстамды бол,
Айта-біл жас-кәріге сөз түйінді.
(«Иүгінеки А. Ақиқат сыйы. Түпнұсқаның фотокөшірмесі,
прозалық және поэтикалық аудармасы. – Алматы: Ғылым,
1985. – 152-б., 81-б.)
«Әділдік пен шындық» туралы
Сөзі өтірік адамдардан алыс жүр,
Жолмен тура, шыншылдықпен өмір сүр.
Тіл мен жақтың нағыз көркі –
шын сөзі,
Шынын айтып, бұл сөзіме құлақ түр.
Шын сөзің – бал, жалған сөзің жуадай,
Жуа сасып, бал иісін қуады-ай!
Шын сөз – шипа, өтірік сөз – кесел ғой,
Ескі іздеп осындай ой туады-ай!
Тура айтылса –
шындық сөздің базасы,
«Әділ» – десін халық сені, «таза осы!»
Қисық жүрмей, әділдіктің тонын ки,
Сол болады бар киімнің тазасы.
Достарыңызбен бөлісу: 
