философиялық, концепциялары жекелеген ұлттың дара жетістігі емес, бүкіл адамзаттың
мүддесіне ортақ қызмет ететін бірегей рухани байлық деп таниды. Туған халқының
осындай озық, өнер кәусерінен барынша мол сусындауы игілікті іс
деп білген Шәкәрім
дүниежүзі, орыс классиктерінің таңдаулы деген шығарлмаларын ана тілінде сөйлете
бастайды. Соның ең елеулілерінің бірі - "бірі А.С.Пушкиннің «Дубровскии романы».
Түпнұсқа мен Шәкәрімнің "Дубровскийін" әліміз жеткенше өзара салыстырып
қарағанымызда, қазақ ақынының аталмыш полотноның бүкіл бітім-болмысын мейлінше
толық шығаруға күш салғанын байқаймыз. Пушкин қағазға түсірген хикаяның сыртқы
нобайы
ғана емес, ішкі имірімлері де, айсбергтің су астындағы бөлігінің жөн-жобасы да,
нақышын жоғалтпаған. Кейіпкерлердің мінез-құлқын, өмірлік позициясын, олардың
әрқайсысының даралық сипаттарын өрнектеудегі түпнұсқа авторының қолтаңбасы
білімдарлықпен қоса бесаспап суреткерлікпен жүзеге асқан. Дегенмен Шәкәрімнің:
Сөйтсе де кете қоймай шетке басып,
Айтармын алыстамай шын жанасып.
Әншейін ертек айтып отыр демей,
Жүрекке тыңдағайсың ақылдасып, - деген жолдар соның дәлелі.
Пушкин соқпағынан табан аудармауды жалаң мақсатқа
айналдырмағанын азды-
көпті кейбір еркіндіктерге бару арқылы шығарманың жұртшылыққа түсініктірек болуы
жағын негізгі нысана еткенін арнайы айтуымыз керек. Мұны алдымен ескерткен
Шәкәрімнің өзі-тін. Аударманың кіріспесіндегі:
Жазбаймын дәл өзінше Пушкин сөзін,
Қазақтың шағылдырар надан көзін,
Ғылымнан көзілдірік кимеген ел,
Туралап көре алмас күннің көзін.
"Дубровскийдің" Шәкәрім қажы жасаған нұсқасында да тікелей қатынасы бар.
Пушкинде романның сюжеті бірден: "несколько лет тому назад в одном из своих
поместий жил старинный русский барин, Кирилла Петрович Троекуров" (с. 128) деп
басталса, Шәкәрімнің "Дубровскийі" 124 жолдан тұратын
прологтан кейін барып желі
тартады. Пушкиннің ой-өрісін, қалам ұстау өзгешелігін, азаматтық позициясын толық та
терең зерделей білген қалам ақыны әр дәуірдегі адамньң,
қоғамның болмысын, түр
сипатын ұзақ шола, келіп:
Достарыңызбен бөлісу: