- Сантиметрлік диапазондағы электромагниттік толқындардың емдік мақсаттағы ағза ұлпаларына әсері микротолқындық терапия (МТ-терапия) деп аталады. Жиілігі 460 МГц.
- Жиілігі 2375 МГц (Толқын ұзындығы = 12,6 см) және ДЦВ – терапия 460 МГц (Толқын ұзындығы = 65 см).
Сантиметрлік толқындар ағза ұлпасының беткі қабаттарында жұтылады (тереңдікке енуі бірнеше сантиметр). Олардың алғашқы әсері электролиттер ерітінділеріндегі иондар тербелісімен және диэлектриктердің полярлы молекулаларында болады, олар ұлпаларға өтетін толқындық өрістің электрлік құраушыларын тудырады. Осы кезде жылу бөлініп шығады. - Сантиметрлік толқындар ағза ұлпасының беткі қабаттарында жұтылады (тереңдікке енуі бірнеше сантиметр). Олардың алғашқы әсері электролиттер ерітінділеріндегі иондар тербелісімен және диэлектриктердің полярлы молекулаларында болады, олар ұлпаларға өтетін толқындық өрістің электрлік құраушыларын тудырады. Осы кезде жылу бөлініп шығады.
АЖЖ тербелісте бағытталған тербеліске қатысатан су молекуласының маңызы зор. Сондықтан толқын энергиясының көбірек жұтылуы және сонымен жылудың бөлінуі судан тұратын ұлпаларда болады (бұлшық етті ұлпа және қан). - АЖЖ тербелісте бағытталған тербеліске қатысатан су молекуласының маңызы зор. Сондықтан толқын энергиясының көбірек жұтылуы және сонымен жылудың бөлінуі судан тұратын ұлпаларда болады (бұлшық етті ұлпа және қан).
- Тұрақты токтың адам ағзасына әсері ток күшіне тәуелді, сондықтан ұлпаның және терінің электр кедергілері болады. Ылғалдылық кедергіні азайтады, бұл кернеудің аз мәнінің өзінде ағза арқылы токтың өтетінін көрсетеді.
- Кернеулігі 60-80 В үздіксіз тұрақты токтың адам ағзасына аз күшпен әсер етуге негізделген емдік әдісі гальванизация деп аталады.
Гальванизация - Ағза ұлпасына аз күштегі тұрақты
- токпен әсер ету
- Электр өрісінің әсерінен иондар әр түрлі жылдамдықпен қозғалады да және поляризация құбылысы деп аталатын қарама қарсы электр өрісін құрай отырып жасушалық мембрананың айналасына жиналады.
- Реография
- Тамыр түтіктерінің қанға толуы ұлғайғанда, әр түрлі мүшелер мен ұлпалардың электр тогына кедергісі төмендейді.
- Толық электр кедергісін – импедансты тіркеу (сыйымдылық және омдық кедергінің қосындысы) систола кезінде жеке мүшелердің қанға толуын анықтауға мүмкіндік береді.
-
- Жүрек қызметінің процессі кезіндегі импеданс өзгерісін тіркеуге негізделген диагностикалық әдісті реография деп атайды (импеданс-плетизмография).
- Бұл әдістің көмегімен мидың (реоэнцефалограмма), жүректің (реокардиограмма), негізгі қан тамырларының, өкпенің, бауырдың және буындардың реограммасын алады.
- Биологиялық жасушаның, яғни тірі ағзаның сиымдылық қасиеті болуы себепті ағза ұлпасының импедансы тек активті және сиымдылық кедергілері арқылы анықталады.
- Бір мезгілде денеге токты тіркейтін потенциалды электродтар жапсырылады. Дененің электрод жапсырылған бөлігінде кедергі көп болған сайын, толқын аз болады. Ұлпаның берілген бөлігі қанмен толтырылғанда кедергісі азаяды, өткізгіштігі артады, яғни бұл тіркелетін токтың артуын көрсетеді.
- Электродтың орналасуына қарай:
- 1.орталық реография (аорта, өкпе артериясының реографиясы), яғни қан айналымның кіші шеңберіндегі сол және оң жүрекшенің қанға толуы.
- 2. Мүшелік реография (реоэнцефалография, реогепатография, реовазография, реоренография) .
- Реовазограмманың систолдық толқынның амплитудасы иықта 0,07-0,10; қол саусақтарында – 0,11-0,15; бөкседе – 0,05-0,06; тізеде – 0,08-0,12; аяқ табанында 0,10-0,13 Ом.
- Реоплетизмография –жоғары жиілікті (40- 500кГц) және аз мәндегі (10мА –ден аз) айнымалы токқа ағза ұлпасының кедергісін тіркеу арқылы мүшелердің қан айналымын зерттеу.
- Систолалық (сонымен қатар жүректің минуттік көлемін) анықтау үшін интегралдық реография деп аталатын әдіс қолданылады.
- Интегралдық реография
- Бұл әдіс базалық импеданстың өзгерісіне негізделінген. Барлық дененің немесе қандай да бір региондағы (аймақтық) базалық импедансын өлшеу.
-
Әдебиеттер: - Ремизов А.Н. Медициналық және биологиялық физика: электрондық оқулық., М.: ГЕОТАР-МЕДИА, 2019 ж.
- Ремизов А.М. Медицинская и биологическая физика, М.,2012г.
- 3. Тиманюк В.А., Животова Е.Н. Биофизика, Киев, 2004г с..
- 4. Антонов В.Ф. Биофизика, М., 2006 г.
Достарыңызбен бөлісу: |
