Парентеральдық енгізу жолдарының бірнеше түрлері бар

• 
  Тіндерге - тері, тері астындағы май қабатына, бұлшық етке, сүйекке.
  
• 
  Тамырларға - көктамыр, артерия, лимфа тамырларына.
  
• 
  Қуыстарға - іш қуысына, плевра, жүрек, буын қуыстарына.
  
• 
  Субарахноидалдық кеңістікке.
  

• 
  енгізген дәрі тез әсер етеді;
  
• 
  дәрінің нақты мөлшерде есептелуі, яғни дәріге ас қорыту ферменттерінің әсері болмайды;
  
• 
  бауырдың кедергі ролі жойылады;
  
• 
  жедел көмек көрсеткенде өте тиімді.
  

Шприц тұтас, жарықсыз, жақсы келетін поршеньмен болуы тиіс, сонда ол бүтіндігін сақтайды.

• 
  Шприцтің бүтіндігін тексеру оңай: саусақпен ине салатын конустағы тесігін жауып, поршеньді кері қарай тартып, кейін оны жіберу керек. Егер поршень тез өзінің орнына тұрса, шприц бүтін деп саналады.
  
• 
  Егу жасайтын шприцтің сыйымдылығы 1, 2, 5, 10 және 20 мл болады.
  
• 
  Әр түрлі егуге сәйкес ине қолдану өте маңызды.
  
• 
  Тері ішіне - 1 мл, 15 мм иненің ұзындығымен диаметрі 0,4 мм туберкулинді шприц.
  
• 
  Тері астына – 1-2 мл, кейде 5 мл, иненің ұзындығы 20 мм диаметрі 0,4-0,6 мм шприц.
  
• 
  Бұлшық ет арасына – 1-10 мл, 60, 80 мм иненің ұзындығымен 0,8 мм диаметрлі шприц Көк тамырға- 10-20 мл, 40 мм иненің ұзындығымен 0,8 мм диаметрлі шприц.
  
• 
  Шприцке дәрінің мөлшерін дұрыс сорып алу үшін, шприцтің бөлігінің деңгейін білу керек. Бөліктің деңгейін анықтау үшін, цилиндрде ине салатын конусқа ең жақын миллиметр санын көрсететін санды тауып алып, кейін сол санның және ине салатын конустың арасындағы бөліктердің санын анықтап, тапқан санды бөліктердің санына бөлу керек.
  

Ал енді студенттерге бұлшық етке инъекция жасау техникасымен таныстырып, көрсетіп өтемін. Ол үшін әрине ең алдымен асептика және антисептика ережелерін сақтап, бірінші жұмысымызды қол жуумен бастаймыз.