Сакрамэнт як дзейсны знак
жүктеу/скачать 0.7 Mb.
|
Бог адказваеПершародны грэх разарваў сувязь чалавека з Богам. Чалавек унутры стаў паранены: ў ім з’явілася схільнасць да зла. «У выніку першароднага граху чалавечая натура не цалкам сапсаваная, але зраненая ў сваіх натуральных сілах, падпарадкаваная няведанню, пакутам, уладзе смерці і схільная да граху. Гэтая схільнасць называецца пажадлівасцю» (Кампендый, 77). Таму Пан Бог заклікае кожнага з нас вуснамі св. Пятра: «... Навяртайцеся, і няхай кожны з вас ахрысціцца у імя Езуса Хрыста дзеля адпушчэння грахоў вашых і атрымаеце дар Духа Святога ». — Што значыць навяртацца? К. піша на дошцы слова навяртацца вертыкальна, а вучні «расшыфроўваюць» яго: запісваюць адказы, ужываючы літары гэтага слова. (падручнік вучня) імк Н уцца да святасціпер А магчы грэхВ ыбраць Хрыстазм Я ніць паводзіныпап Р асіць прабачэнняТ варыць дабро м А ліцца жы Ц ь ў ласцы
спавядац Ц аА драчыся ад злаНавяртанне — гэта няспынны працэс, які распачынаецца ў момант прыняцця сакрамэнту хросту. Хрысціянін свядома і добраахвотна выбірае Хрыста і рашуча адкідвае злога духа і яго справы — менавіта ў гэтым заключаецца сутнасць навяртання. К. раздае вучням ксеракопіі з тэкстам абраду сакрамэнту хросту дарослых і звяртае ўвагу на заклік адрачэння ад зла; хтосьці з вучняў чытае гэты момант: — Да чаго святар заклікае катэхумэна? — Што значыць «выракаюся зла, спакусаў, грэху»?
Як бачым на фотаздымках, мы атрымалі хрост, калі былі яшчэ малымі дзецьмі, не здольнымі тады да барацьбы са злом. Як гэта адбывалася? К. раздае вучням ксеракопіі з тэкстам абраду хросту дзяцей і дае заданне знайсці галоўнае адрозненне паміж абрадам хросту дзіцяці і абрадам хросту дарослага чалавека. — Хто падчас нашага хросту, адракаючыся ад зла, урачыста ўзяў на сябе абавязак выхаваць нас па-хрысціянску? На падставе веры нашых бацькоў і нашых хросных мы, яшчэ немаўлятамі, былі прынятыя ў супольнасць Касцёла, а потым узрасталі ў гэтай веры ў сям’і. Але ў нашым жыцці быў таксама такі момант, калі мы самі свядома складалі прысягу і ў прысутнасці ўсёй супольнасці Касцёла, казалі: «Выракаюся». (К. запісвае гэтае слова на дошцы.) Успомніце, калі ласка, калі гэта адбывалася? (Падчас прыняцця І-й святой Камуніі.) Чалавек адказвае Богу У той момант, калі мы паабяцалі Пану Богу быць вернымі і змагацца са злом, спакусы і злыя схільнасці не зніклі аўтаматычна з нашага жыцця. Умацаваныя Божай ласкай мы працягваем гэту барацьбу штодня. К. дзеліць вучняў на 3 групы і дае ім заданне: Гледзячы праз прызму штодзённых абавязкаў, сустрэчаў, размоў, узаемаадносінаў з бацькамі і аднакласнікамі, падумайце, як мы можам выконваць сваё абяцанне. Закончыце сказ: Штодня я выракаюся зла — гэта значыць ... . (прадстаўнікі груп чытаюць адказы, а К. змяшчае іх пад словам «Выракаюся», напісаным раней на дошцы). Хрост — гэта толькі пачатак твайго сяброўства з Хрыстом. Перад табой яшчэ доўгая дарога да дому Айца, даўжынёй ў цэлае жыццё, таму нельга спыняцца. Навяртанне не адбываецца раз і назаўсёды — гэта заданне на ўсё нашае жыццё. Кожная мая споведзь, кожная Эўхарыстыя, падрыхтоўка да сакрамэнту бежмавання — гэта мой удзел у няспынным навяртанні. Чалавек адказвае Богу Хоць ты і не прагнеш зла, аднак схільны да яго. Кожны дзень табе трэба рабіць выбар і вяртацца на шлях Хрыста, які для кожнага з нас з’яўляецца надзеяй на перамогу і прыкладам барацьбы са злом. Задумайся над сваімі паводзінамі ў школе, на вуліцы, сярод сваіх сяброў і паразважай: Разважанне: — У чым заключаецца маё навяртанне? — Што перашкаджае мне быць верным Хрысту? — Якія плады прыносіць маё жыццё? — Што трэба змяніць у маіх паводзінах?
1. Запішы ў свой сшытак дату твайго хросту, назву парафіі, дзе адбыўся твой хрост, і імёны тваіх хросных бацькоў. 2. Падчас рахунку сумлення ўспомні, калі была твая апошняя споведзь?
Тэма № 5, VIII кл. ДУХ СВЯТЫ ЎМАЦОЎВАЕ КАСЦЁЛ Дыдактычная мэта: паказваем на тое, што Дух Святы з’яўляецца моцаю і крыніцаю жыцця Касцёла. Выхаваўчая мэта: заахвочваем вучняў да адкрыцця на дзеянне Духа Святога ў кожным з нас, якія з’яўляемся Касцёлам. Асноўныя і дапаможныя матэрыялы: Святое Пісанне: Дз 2, 1–6; Рым 12, 4. 8–11; Рым 12, 13. ККК 767–768. Карткі для кожнай групы, алоўкі, клей. Метады катэхезы: аналіз тэксту, праца ў групах. Ход заняткаў Кожны раз, калі мы робім знак крыжа, мы згадваем Тры Божыя Асобы: Бога Айца, Сына і Духа Святога. Напэўна, падчас малітвы вы часта звярталіся да Бога Айца, дзякавалі Езусу за дар збаўлення, а як наконт Асобы Духа Святога? Наколькі Ён вядомы мне? Як Дух Святы дзейнічае ў маім жыцці, у жыцці Касцёла, да якога кожны з нас належыць праз хрост? Сёння падчас заняткаў мы будзем шукаць адказ на гэтыя пытанні, а распачнем іх малітвай да Духа Святога. Малітва: Валадару Нябесны, Суцяшыцель, Дух Праўды! Ты ўсюды прысутны і ўсё напаўняеш, Скарбніца дабра і Даўца жыцця, прыйдзі, пасяліся ў нас і ачысці нас ад усяго злога, і асвяці душы нашыя. Амэн. Чалавек пытае Перад сваім адыходам Езус абяцаў Апосталам спаслаць Духа Святога, які ўмацуе іх. Прысутнасць і дзеянне Духа Святога не датычыць толькі некалькіх людзей, але ўсяго Касцёла — супольнасці люду Божага, да якога мы належым праз хрост. Касцёл не дзейнічае сам па сабе. Моцаю Духа Святога Пан Бог далучае кожнага з нас да сваёй справы адкуплення, прагнучы дзейнічаць у свеце праз нашыя рукі, сэрца, словы. «Нягледзячы на сваю хваробу ў шпіталі я адчувала сябе вельмі добра, таму што ў наш пакой штодзённа прыходзіла „сонейка“ — маладая жанчына-ўрач, якая не толькі лячыла хворых, але і прыносіла ў нашае „шпітальнае“ жыццё шмат радасці. Яна суцяшала і падтрымлівала нас сваімі цікавымі апавяланнямі, яна ўмела адцягнуць увагу хворых ад іх цярпення. Яна сама мела невылечна хворае дзіця, але ніколі не дазваляла сабе быць у роспачы
Кожны з нас, дзякуючы сакрамэнту хросту, з’яўляецца жывою цаглінкай Касцёла. Сёння мы даведаемся пра тое, якім чынам Дух Святы ўмацоўвае Касцёл. Запіс тэмы: Дух Святы ўмацоўвае Касцёл. Пан Бог адказвае Святое Пісанне апавядае, як Дух Святы аб’явіў сваю прысутнасць бачным спосабам і напоўніў сваёю моцаю сабраных у Вячэрніку Апосталаў і Марыю. На дошцы змяшчаем ілюстрацыю Спаслання Духа Святога і чытаем тэкст Дз 2, 1–6: «Калі настаў дзень Пяцідзесятніцы, усе былі разам на адным месцы. І раптам узняўся шум з неба, нібы павеў моцнага ветру, і напоўніў увесь дом, дзе сядзелі яны. І з’явіліся ім языкі падзеленыя, быццам ад агня, і затрымаліся на кожным з іх. І напоўніліся ўсе Духам Святым, і пачалі гаварыць на іншых мовах, як Дух даваў ім прамаўляць. Былі ў Ерузалеме юдэі, людзі пабожныя з усякага народу пад небам. Калі ўзняўся шум гэты, сабралася мноства людзей, і захвалявалася, бо кожны чуў іх, што яны гавораць на ягонай мове» (пар. Дз 2, 1–6). Пасля прачытання К. скіроўвае увагу вучняў на дзеянне Духа Святога ў жыцці Апосталаў і першага Касцёла. Моцаю Духа Святога Апосталы мужна пачалі абвяшчаць праўду аб Уваскрасенні Хрыста і ўдзялялі Духа Святога тым, хто паверыў і прыняў хрост. Умацаваны дарамі свайго Суцяшыцеля, Касцёл жыве і дзейнічае да нашых дзён. К. дзеліць клас на 3 групы. Вучні працуюць над тэкстам, адказваючы на пытанне. Адказы вучні змяшчаюць на плакаце. — Якія дары Дух Святы ўдзяляе Касцёлу? І група: “Выканаўшы справу, якую Айцец даручыў Сыну здзейсніць на зямлі, у дзень Пяцідзесятніцы быў пасланы Дух Святы, каб бесперапынна асвячаць Касцёл. Тады “ Ксцёл быў ўсім адкрыта аб’яўялены і праз абыяшчэнне пачалося распаўсюджванне Евангелля”. З’яўляючыся “пакліканнем” усіх людзей да збаўлення, Касцёл, па самой сваёй сутнасці, пасланніца, якой Хрыстус даў місію ісці да ўсіх народаў, каб зрабіць іх вучнямі”. ( пар ККК 767). ІІ група: «Калі ж прыйдзе Ён, Дух праўды, навучыць вас усёй праўдзе. Бо не ад сябе будзе прамаўляць, а будзе казаць вам усё, што пачуў, і будучыню абвесціць вам» (пар. Ян 16, 13). “ Усе мы, хто атрымаў аднаго і таго ж Духа, злучаныя адзін з адным і з Богам. (...) Гэты адзіны і непадзельны Дух сам па сабе вядзе да еднасці тых, хто мае адрознення паміж сабою (...) і чыніць так, што ўсё выглядае, як бы адным у Ім. (...) Дух Божы, які жыве ў нас, адзіны і непадзельны, усіх нас вядзе да духоўнай еднасці”. (пар ККК 738).
«Дары ёсць розныя, а Дух адзін і той самы; але кожнаму даецца выяўленне Духа на карысць: аднаму даецца Духам слова мудрасці, другому слова ведання, тым самым Духам; іншаму вера, тым самым Духам; іншаму дар ацалення, тым самым Духам; іншаму цудадзействы, іншаму прароцтва, іншаму распазнанне духаў, іншаму розныя мовы, іншаму тлумачэнне моваў. А ўсё гэта робіць адзін і той самы Дух, надзяляючы кожнага асобна, як Яму заўгодна» (Рым 12, 4. 8–11). Чалавек адказвае Богу Дзеянне Духа Святога няспынна суправаджае Касцёл і Яго членаў. Дух Святы ўдзяляе дары нам — вызнаўцам Хрыста, каб мы, служачы адно аднаму ў любові, станавіліся адзіным Ягоным целам — Касцёлам, праз які ўсе людзі з’яднаюцца ў адну вялікую сям’ю і атрымаюць збаўленне. Таму вельмі важна быць адкрытым на дзеянне Духа Святога і ў малітве прасіць Яго аб распазнаванні свайго жыццёвага паклікання і годным выкананні сваіх хрысціянскіх заданняў. Дух Святы — гэта крыніца аднаўлення як усяго Касцёла, так і нас, якія яго ўтвараем. Разважанне: — Наколькі часта я малюся да Духа Святога і аб чым я Яго прашу? — Што я павінен змяніць у сваім жыцці, каб быць адкрытым на дзеянне Духа Святога? — Як я магу ўключыцца ў актыўнае жыццё Касцёла? Пастанова. Хатняе заданне: 1. Скласці ўласную малітву, у якой папросіш Духа Святога аб ўмацаванні ўсяго Касцёла, і паспрабаваць штодня маліцца гэтаю малітвай. 2. Напісаць, як ты разумееш словы св. Кірыла Ерузалемскага: «Тое, да чаго дакранаецца Дух Святы, асвячаецца і перамяняецца».
Духу Святы Божа, Даўца ўсялякіх дароў, пакорна просім Цябе за Касцёл святы, каб напаўняў Яго сваім святлом, мудрасцю і любоўю, а таксама ўсялякімі дарамі, патрэбнымі ў служэнні яго вернікам. Цябе просім... Тэма № 6, VIII кл.
— Назавіце, калі ласка, якія сакрамэнты вы ведаеце? — Якія з іх вы ўжо прынялі? — Да прыняцця якога сакрамэнту вы рыхтуецеся? Сёння мы пазнаёмімся з сутнасцю сакрамэнту канфірмацыі — сакрамэнту хрысціянскай сталасці, у якім Дух Святы адорвае чалавека мноствам Сваіх дароў.
— Аб якіх дзеяннях Духа Святога кажа Пан Езус? І група: «Калі вас прывядуць у сінагогі, і да кіраўнікоў, і да ўлады, не турбуйцеся, як або што адказваць, ці што гаварыць, бо Дух Святы навучыць вас у тую гадзіну, што трэба казаць» (Лк 12, 11–12). ІІ група: «Езус адказаў яму: Сапраўды, сапраўды кажу табе, калі хто не народзіцца нанова, не можа ўбачыць Божага Валадарства» (Ян 3, 3–5). ІІІ група: «Дух Святы навучыць вас усяму і нагадае вам пра ўсё, што Я сказаў вам» (Ян 14, 26). VI група: «Нам жа Бог адкрыў праз Духа, бо Дух пранікае ва ўсё, нават у глыбіні Божыя. Бо хто з людзей ведае чалавечае, акрамя духа чалавека, які ў ім самім? Так і Божага не ведае ніхто, акрамя Духа Божага. Мы ж прынялі не духа свету, але Духа ад Бога, каб спазнаць тое, што нам падаравана Богам. І мы гаворым пра гэта, навучаныя не словамі чалавечай мудрасці, але навучаныя Духам, і тлумачым духоўнае пры дапамозе духоўнага» (1 Кар 2, 10–13). V група: «Пан ёсць Духам, а дзе Дух Пана, там свабода. А мы ўсе з адкрытым абліччам углядаемся, нібы ў люстра, у славу Пана і перамяняемся ў той самы вобраз ад славы ў славу, так як праз Дух Пана» (2 Кар 3, 17–18).
“ Канфірмацыя удасканальвае ласку хросту; гэта сакрамэнт, які дае нам Духа Святога для таго, каб мы глыбей ўкараняліся ў Божым сыноўстве і моцна злучыліся з Хрыстом, каб наша сувязь з Касцёлам стала больш трывалаю, каб мы маглі больш удзельнічаць у яго місіі. Ён дадзены нам нам як дапамога, каб мы сведчылі пра хрысціянскую веру словам, якое суправаджаецца ўчынкамі”. (пар ККК 1316). Дух Святы ў сакрамэнце канфірмацыі: — глыбей укараняе нас у «Божым сыноўстве»; — мацней яднае нас з Хрыстом; — умацоўвае нашую сувязь з Касцёлам; — дапамагае нам сведчыць аб веры словамі і ўчынкамі.
«Сакрамэнт канфірмацыі ў жыцці кожнага хрысціяніна павінен паспрыяць таму, што ён па меры свайго жыцця і паклікання стане „Сведкам Хрыста“. Гэта сакрамэнт асаблівым чынам робіць верніка падобным да Апосталаў. Гэта сакрамэнт, які кожнага ахрышчанага ўводзіць у апостальства Касцёла. Гэты сакрамэнт павінен нараджаць у нас пачуццё асаблівай адказнасці за Касцёл, за Евангелле, за справу Хрыста ў душах людзей, за збаўленне свету. Сакрамэнт канфірмацыі мы прымаем адзін раз у жыцці, але гэта выпрабаванне веры і нашага характару». — Дзякуючы чаму хрысціянін становіцца здольным да выканання гэтых заданняў? (Адказы вучняў: малітва, Эўхарыстыя, споведзь і г.д.).
— Што значыць для мяне быць сведкам Хрыста? — Як я абвяшчаю Хрыста ў сваім жыцці? — Як я рыхтуюся да прыняцця сакрамэнту канфірмацыі? Пастанова. Хатняе заданне: Вывучыць тэкст ККК 1316. Заключная малітва: Божа, перамяні нашыя сэрцы! Спашлі Духа свайго Святога ў нашыя сэрцы і аднаві ў нас ласку хросту. Перамяні нашыя сэрцы і ўмацуй іх, каб мы з радасцю давалі сведчанне Евангеллю. Дапамажы нам паглыбіць нашу веру, каб мы ў еднасці і любові маглі служыць Табе і адзін аднаму.
Тэма № 7, VIII кл. ЭЎХАРЫСТЫЯ — КРЫНІЦА І ВЯРШЫНЯ ХРЫСЦІЯНСКАГА ЖЫЦЦЯ Дыдактычная мэта: указваем вучням на тое, што разуменне Эўхарыстыі дапамагае знайсці сваё месца ў Касцёле. Выхаваўчая мэта: заахвочваем да свядомага, актыўнага і пабожнага ўдзелу ў Эўхарыстыі. Асноўныя і дапаможныя матэрыялы: Лк 22, 14–20. Ян Павел ІІ. – Кракаў, 10 чэрвеня 1987 г. Ян Павел ІІ. – Варшава, 8 чэрвеня 1987 г. Ілюстрацыі хлеба і вінаграда. Метады катэхезы: праца ў групах, аналіз тэксту. Ход заняткаў Малітва: Пане, Ты запрашаеш мяне на сваю гасціну, каб накарміць мяне сабою і паяднаць мяне з братамі і сёстрамі. Дай мне ласку адкрыцця таямніцы Эўхарыстыі, Твайго жыцця і ўваскрасення. Амэн. Чалавек пытае К. распачынае размову з вучнямі, запрашаючы іх прыгадаць дзень Першай Святой Камуніі: — Як вы перажывалі гэты дзень? — Што з гэтага дня вам запомнілася больш яскрава? — Які быў настрой? — Што змянілася з таго часу ў вашым жыцці, а што засталося па-ранейшаму? Сакрамэнт Эўхарыстыі прысутны ў нашым жыцці з дзяцінства. Але ці задумваліся вы калі-небудзь над тым, што нам дае Эўхарыстыя, які ўплыў яна мае на жыццё і ўчынкі кожнага з нас? Запіс тэмы: Эўхарыстыя — крыніца і вяршыня хрысціянскага жыцця. У Старым Запавеце Эўхарыстыя была прадказана галоўным чынам у штогадовай пасхальнай вячэры, якая цэлебравалася кожны год габрэямі, якія спажывалі прэсны хлеб на ўспамін вызваленчага выйсця з Егіпта. Езус абвяшчае яе ў сваім навучанні і ўстанаўлівае яе, калі цэлебруе са сваімі Апосталамі Апошнюю Вячэру: Бог адказвае Нехта з вучняў чытае ўрывак з Бібліі: «Калі настала гадзіна, Езус узлёг за сталом, і Апосталы разам з Ім. І сказаў ім: “Я вельмі хацеў спажыць гэтую Пасху з вамі, перш чым буду цярпець, бо кажу вам, што ўжо не буду есці яе, аж пакуль яна не здзейсніцца ў Божым Валадарстве.” І, узяўшы келіх, падзякаваў, і сказаў: “Вазьміце гэта і падзяліце паміж сабою, бо кажу вам, што адгэтуль не буду піць ад вінаграднага плоду, пакуль не прыйдзе Божае Валадарства.” І, узяўшы хлеб, падзякаваў, паламаў і даў ім, кажучы: “Гэта ёсць Цела Маё, якое за вас будзе выдана; гэта чыніце на Маю памяць.” Таксама ўзяў і келіх пасля вячэры, кажучы: “Гэты келіх ёсць новым запаветам у Крыві Маёй, якая за вас будзе праліта”» — Калі Пан Езус устанавіў сакрамэнт Эўхарыстыі? — Якія знакі Ён выкарыстаў для гэтага? — Што адбываецца падчас кожнай святой Імшы?
Святы Айцец Ян Павел ІІ неаднойчы ў сваіх гаміліях гаварыў аб дары Эўхарыстыі і Яе неабходнасці для нас, а таксама заахвочваў усіх вернікаў да ўдзелу ў Ёй. Праца ў групах. Кожная з груп працуе над адным з пададзенных у падручніку тэкстаў, адказваючы на пытанне: — Што дае прыняцце сакрамэнту Эўхарыстыі? І група «Праз Эўхарыстыю вы знаходзіцеся заўсёды штодня ў самым „сэрцы“ вашага паклікання. І знаходзіцеся „ў сэрцы“ Касцёла... Сэрца Касцёла б’ецца эўхарыстычным рытмам. Менавіта гэта і ёсць рытм той любові, якою Хрыстус „палюбіў сваіх (...) бязмежна іх палюбіў“. І таму гэтая любоў трывае, прынятая многімі, многімі людзкімі сэрцамі». (Ян Павел ІІ. — Варшава, 8 чэрвеня 1987 г.). ІІ група «Эўхарыстыя — гэта вялікі дар Уваскросшага Езуса, дадзены Касцёлу. Гэта новая пасхальная Вячэра Касцёла, унія Новага Запавету, якую Хрыстус пераказаў вучням як памятку сваёй смерці і ўваскрасення. У таямніцы Эўхарыстыі прысутнічае справа паяднання ўсіх людзей, здзейсненая праз крыж і ўваскрасенне Езуса Хрыста. Эўхарыстычна паяднаны Касцёл будзе верагодным знакам — сакрамэнтам еднасці ўсяго чалавецтва і супакою ў свеце» (Ян Павел ІІ. – Варшава, 8 чэрвеня 1987 г.). ІІІ група «Эўхарыстыя — сакрамэнт укрыжаванага Хрыста і ўваскрослага. У гэтым знаку Яго пасхальная таямніца здзяйсняецца рэальным чынам: рэальнасцю Найсвяцейшага Сакрамэнта нашай веры... Хрыстус, які „праз уласную кроў увайшоў да вечнага прабывання, каб заступацца за нас“ як „адзіны Пасрэднік паміж Богам і людзьмі“, у гэтым сакрамэнце дапаўняе з дня ў дзень словы свайго абяцання: „Я з вамі“ (...) „Я з вамі аж да канца свету“» (Ян Павел ІІ. Варшава, 8 чэрвеня 1987г. ) Чалавек адказвае Богу Групы прадстаўляюць вынікі сваёй працы. Карткі з тэкстамі К. змяшчае на дошцы побач з ілюстрацыяй хлеба і вінаграда. Затым вынікі працы вучні запісваюць у падручнік для вучня. Удзел у Эўхарыстыі з’яўляецца крыніцаю еднасці не толькі з Хрыстом, але і паміж намі. Гэтае адзінства не знікае, калі мы выходзім з Касцёла пасля святой Імшы. Калі мы хочам захаваць вернасць Хрысту, то павінны памятаць, што дзякуючы Эўхарыстыі мы ствараем адно Цела не толькі ў касцёле, але ўсюды: у сям’і, у школе і на стадыёне. Прымаючы Хрыста ў Эўхарыстычным хлебе, мы атрымоўваем безліч ласкаў і дароў, якія Езус хоча даць кожнаму з нас. Разважанне: Падчас кожнай святой Імшы Езус кліча мяне на сустрэчу з Ім. — Як я адказваю на запрашэнне Хрыста сустрэцца з Ім у Эўхарыстыі? — Чым для мяне з’яўляецца Эўхарыстыя? Гэта для мяне радасная сустрэча ці абавязак? — Калі апошні раз я ўдзельнічаў у адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту?
С кладзі і запішы ўласную малітву, якою будзеш маліцца пасля прыняцця святой Камуніі. Заключная малітва: Пане, Ты запрашаеш мяне да сваёй гасціны, каб накарміць мяне сабою і паяднаць мяне з братамі і сёстрамі. Дай мне ласку адкрыцця таямніцы Эўхарыстыі, Твайго жыцця і ўваскрасення. Амэн. Тэма № 8, VIII кл. ЭЎХАРЫСТЫЯ — ДАР ПРЫСУТНАСЦІ Дыдактычная мэта: звяртаем увагу вучняў на тое, што Ахвяра Хрыста, якая нястомна здзяйсняецца ў Эўхарыстыі, паказвае на Ягоную пастаяную прысутнасць у Касцёле. Выхаваўчая мэта: фарміруем у вучнях паставу ўдзячнасці Езусу за Ягоную прысутнасць сярод нас, заахвочваем да адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту. Асноўныя і дапаможныя матэрыялы: ККК 1374, 1377, 1378. Ілюстрацыя Эўхарыстыі, табліца. Метады катэхезы: праца ў групах, плакат. Ход заняткаў Малітва: Славім Цябе, дзякуем Табе, ушаноўваем Цябе, о Езу, які з любові да нас устанавіў Найсвяцейшы Сакрамэнт, каб у Iм з намі знаходзіцца і быць штодзённым узмацненнем для нашых душ. Праслаўляем Цябе за гэта, узвялічваем і дзякуем. Чалавек пытае Кожны з нас мае магчымасць сустрэцца з Езусам ў Эўхарыстыі, але не ўсе выкарыстоўваюць гэты цудоўны дар яднання са сваім Збаўцам. Прачытаайце, калі ласка, што піша ваш сябра (падручнік вучня): Набліжаецца нядзеля, і я павінен буду ісці на святую Імшу. Аднак я не адчуваю такой патрэбы. Я прыходжу ў касцёл, але мае думкі падчас святой Імшы недзе далёка. Я прыйшоў, бо так мне кажуць зрабіць. Ці не лепей было б увогуле не ісці ў касцёл на Імшу? — Як вы лічыце, чаму для гэтага маладога чалавека святая Імша здаецца такім цяжкім абавязкам? — Што адбываецца падчас кожнай святой Імшы? жүктеу/скачать 0.7 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|