ХІХ  ғасырдың  30­жылдарының  аяғында  ге­

Шошқакөл  маңында  Ақбұлақ,  Жем  бойында  Ембі  пос-

тысын,  бекінісін  салып  шеп  тартты.  Перовский  7000 

күштік  әскери  құраммен  1839  жылдың  қыркүйегінде 

Орынбордан  аттанбақшы  болды.  Сөз  арасында  ай-

та  кететін  нәрсе  ол  Шошқакөл  маңында  салынып  жат-

қан  әскери  бекіністі  Қайдауыл  батыр  1832  және  1835 

жылдары екі рет талқандап, қазақ елінде әскери бекініс-

терді  салуға  қарсылық  білдіргені  жайлы.  Жоғарыда 

айтылған  «Хиуа  жорығы»  деп  аталатын  жорықтың 

ауыртпалығын  қазақ  елінің  көтеруіне  тура  келді.  Бар-

лық  әскери  құрал-жабдықтарды  Хиуаға  жеткізу  үшін 

20  мыңдай  түйе  қажет  болды.  Осы  түйелерді  күту, 

жүктерді арту, түсіру үшін 8000 қазақ жігіттерін жинады. 

Орынбордағы  патша  әкімшілігі  осындай  лауға  алған 

түйе,  жылқылардың  я  құнын,  я  жалдау  бағасын  бер-

мей тін де, олардың көбі зорығудан өлетін. Бұл халыққа 

келген  нәубет  еді.  Түйе,  адамдар  жинау  Кіші  жүздің 

Батыс  бөлігі  мен  Орта  бөлігінің  аға-сұлтандары  Бай-

мағамбет Ай шуақұлына, Арыстан Жантөреұлына тапсы-

рылды. Осы істі шектіліктер мен Табын, Тама ішінде іске 

асыру Баймағамбет үлесіне тиді. Олар «шаш ал десе, 

бас  алатын»,  патша  үкіметінің  саясатын  «қан  ағыза» 

жүргізуге машықтанған болатын.