«Шығанақ»
Міне көктем. Кепкен жердің көні бір жібіді, сары дала барын жайып салып, сағым құшып күлімдеп тұр. "Қуратам сені" деп күн кәріне
міне бастаған. "Көгертем сені" деп кұралды көп аттанған. Қашан бірі жеңгенше жер бетінің талқаны шықты... Өзенді жағалап агроном Сергей келеді. Ойыл арнасы сумен толса, оның көкірегі оймен толы. Бастықпаған жас маман жарқ етіп бір көрінгенше асық. Түсе қалып қамшысымен жер қазады. Шекіп-шекіп топырақ жейді. Қарайған жер көрсе қайырылмай қойған жоқ. Шипың торыдан да маза кетті. Бір түседі, бір мінеді.
– Ей, белің сынады! - деді Амантай кетіпбара жатып.
Мұрның бұзылды, бейшара, - деді Жанбота өтіп бара жатып. Одан әрі тәлкекке уақыт аз. Екеуі екі соқаның басын ұстаған,
"қалды-ау, қалды-ау есіл тәлкек!" дегендей арттарына қарайды.
Сергей ыржиып күлді де, атқа түзеліп отырды. Төкен айтқан
екі тентек, екі салып өтсе де шамданған жоқ.
Достарыңызбен бөлісу: |