1 КҮН. Жасөспірімдер арасындағы суицидтік мінез- қҰЛЫҚ ЖӘне оның алдын алу

Қосымша материал 
 Суицидология тарихы 
XXI ғасырда дүние жүзінің ғалымдарын толғандыратын мәселе ол 
қазіргі кезде жасөспірімдер арасында жиі кездесетін-суицид. БӘДСҰ-
ның соңғы мәліметтері бойынша 15-24 жас аралығындағы 
жасөспірімдер арасында өзін-өзі өлтіру екі есе артып кетті. Ол 
мемлекеттегі экономикалық жағдайларға байланысты. Мәселем 
Францияда соңғы 10 жылда суицидттен өлген балалар саны үш есе 
артқан. Енді бұл өлімдер жол апатынан қайтыс болған адамдар санымен 
теңеліп отыр. АҚШ-та 15-19 жас аралығындағы өзін- өзі өлтіру саны 1 
жылда 5000-ға дейін көтерілді. Қазіргі кезде АҚШ-та ең маңызды 
өлімдердің арасында суицид 10-шы орында тұр. Онда 1978 жылда 15-19 
жас аралығындағы жасөспірімдер арасында 29000 суицид тіркелген. 
Бұнда соңғы 30 жылда суицид 15-19 жас аралығындағы қыздар арасында 
200%, ал бозбалалар арасында 300%-ға дейін көтерілген. 
Суицид термині итальян психологы Г. Дэзен 1947 жылы енгізіп, оны 
“өзін-өзі өлтіруге әрекет ету” - деп түсіндіреді. 
Қазіргі кезде Суицидалогия деп аталатын үлкен бір ғылыми бағытты 
бар, ол социология, психология, медицина, демография, психиатрия 
тоғысында пайда болып осындай әрекетке баратын тұлғалардың 
ерекшелігін, әрекетін, себептерін зерттеуге тырысты. 

Суицидалды мінез-құлық – адамның саналы түрде өзін-өзі өлтіргісі 
келетін тұлғаның мінез-құлқының бір түрі деп есептеді. 
Адамзат тарихында өзін-өзі өлтіру әрекеті әртүрлі бағаланады. Еуропа 
халқында өзін-өзі өлтіретін адамдар - вампирға айналады деген. Ал көне 
Грекия, Спарта, Афинада өзін-өзі өлтірген адамдардың мәйітін өртеп 
жіберген. 
Орта ғасырда Австрия, Пруссия, Францияда өзін- өзі өлтіруші 
адамдарды діни көзқарас бойынша – қылмыскерлер деп санаған. 
Суицидальді мінез құлықтың белгілі бір формасы, тәсілі, даму стадиясы, 
тәуекел факторлары болады. Суицидальді мінез-құлыққа адамның жас 
ерекшелігі, жынысы, кәсіби ерекшелігі, өмірлік жолының ерекшелігі де 
әсер етеді. 
Әр бір жас кезеңдеріне сай суицидальді белсенділік тән болады. 
- Балалық шақ – 12 жасқа дейін; 
- Жеткіншектік кезең – 12-17 жас; 
- Жастар арасы - 17-29 жас; 
- Ересектер арасы – 30-35 жас; 
- Қарттық кезең – 55-70 жас. 
5 жасқа дейінгі балаларда өзін-өзі өлтіру әрекетіне бару өте сирек 
кездеседі. Жанұялық қақтығыстарға байланысты 9 жасқа дейін 2,5%, ал 
9 жастан кейін 80% өзін-өзі өлтіру әрекетіне барады екен. Жеткіншек 
кезеңінде суицидалды әрекеттің себебі болып ата-анасымен 
мұғалімдерімен қақтығысқа бару салдары болып табылады. Жастар 
арасында әсіресе қыздар арасында әсіресе қыздарда өздерінің жігітеріне 
байланысты суицидальді әрекеттерге баратыны анықталды. 
Суицидтың ең жиі кездесетін кезі 15-24 жас аралығы. Өзін-өзі өлтіруге 
бармас бұрын, суициденттердің көбі дайындық кезеңі – суицидалды 
кезеңінен өтеді, ол адамның бейімделу қабілетінің төмендеуімен 
сипатталады. Ол қызығушылық деңгейінің төмендеуі, қарым-
қатынастың шектелуі, мазасызданғыш, эмоционалды тұрақсыз болуы 
т.б. 
Японияда тек 1986 жылы ғана 25524 жағдай тіркелген. Швейцарияда 
әскер қатарына шақырылған боз балаларды психологиялық тексеруден 

өткізген кезде олардың 2% өзін- өзі өлтіруге барған, ал 24%- де 
суицидальді ойлар айқын көрінгені мәлім болған. 
Польшада соңғы 10 жыл ішінде 12-20 жас арасындағы суицидтен өлген 
балалар саны 4 есеге көтерілген, ал оның 21% қыздар алса, қалған 79% 
ұлдар құрайды. 
Дюркгейімнің суицид теориясына байланысты адам бір проблемаға 
тірелген кезде немесе ол бейімделген орта немесе әлеуметтік топ одан 
бас тартқан кезде ол өзін- өзі өлтіруге барады деген. Әлеуметтік 
байланыстардың ерекшеліктерін ескере отырып ол келесі суицид 
түрлерін бөліп көрсетті: эгойсттік және альтруисттік. Тағы да 
психопаталогиялық жағдай негізінен балалармен жас өспірімдердің 
социолизация деңгейімен қоғамда алатын орнына байланысты да 
болады. Психоанализдік зерттеулер барысында суицид ол жеке 
тұлғаның сексуалды бұзылысына байланысты деген тұжырымдарға 
келді. 
Өзін-өзі өлтіру оның ішкі қақтығыстарын өткізу жағдайларындағы 
әлеуметтік психология дезадаптация салдары деп Бачериков 
қарастырады. Суицидогенді жағдайлар тұлғаның ерекшелігіне, оның 
өмірлік тәжірибесіне, интелектісі және мінез- құлығымен анықталады. 
Суицидогенді қақтығыс шынайы себептер арқылы жүзеге асады. Ол 
тіпті сау адамда кездесуі мүмкін. Қақтығыс себептері субьект үшін ылғи 
да шынайы болады, сондықтан ол субъектіні ауыр уайым – қайғымен 
депрессияға 
ұшыратады. 
Сол 
проблемалардың 
шешілмеуіне 
байланысты адамдар өз- өздеріне қол жұмсауы мүмкін. 
А.Г. Амбрумова суицидальді мінез-құлқы бар 770 балалармен 
жасөспірімдерді зерттей келе пубертантты жасқа дейінгі балалар 
арасында (13 жасқа дейін) - 14,4%, пубертанты жастағы балалар 
арасында (13-16) - 51%, пубертантты жастан асқандар арасында (17-18) 
- 33,8% кездеседі. Суицидке барған көптеген қыздар дәрі ішіп уланып 
өлсе, ұлдар асылып немесе тамырларын кесіп өледі. 13 жастағы 
қыздардың өзін-өзі өлтіру себептері ол көбінесе аяқтарының ауыр болып 
қалуына байланысты. Осы жасқа байланысты Железова бұл балалардың 
көбінің мінез- құлқында ауытқулары бар және олардың 70% 
шизофрениямен ауыратын балалар құрайды деген. А.Г. Абрумова және 
В.А. Тихоненко суицидалды әрекеттің екі негізгі типін көрсетеді: 
шынайы әрекет және демонстративті-шантажды. 
Демонстративті-шантажды әрекетте - өміріне сондай қауіпті емес 
әрекеттерге барады; денеде ірі веналар жоқ жерлерді кескілеу, онша 
қауіпті емес дәрілерді ішеді. А.Е. Личко мен А.А. Александров 14-18 

жастағы жас өспірімдерді зерттей келе олардағы суицид мінезі көбінесе 
аффект жағдайында және ол балалардың осы жаста өте сезімтал 
болатындығына байланысты жиі кездеседі деген тұжырымдарға келді. 
Бірақ көбінесе бұл кезде балалар арасында кездесетін суицид ол 
демонсративті әрекет түрінде болады. 
Шынайы суицидальді мінез- құлық деп тұлғаға деген шынайы немесе 
қиын проблемалары шешілмеген кезде өзін- өзі өлтіруін айтамыз. Ал 
жалған шантажды мінез-құлық деп ол адам өзі ойлаған ойын жүзеге 
асыру үшін, оны қоршаған адамдарға қысым көрсеткен кезде және 
басқалардың сезімін манипуляциялаған кезде бұл әдісті қолданады. Ол 
көбінесе оны ренжіткен адамның алдында жасалады. Бұнда олар өздерін 
өлтірмейді тек, өзінің өлгісі келетіндігін демонстрациялайды. 
Шантажды мінез- құлық көбінесе бала кезден пайда болады. Мысалы, 
Лилияны алатын болсақ ол кішкентай кезінен бастап барлығына да 
истерика арқылы қол жеткізетін. Ол төрт жасынан бастап- ақ дүкеннен 
ұнаған нәрсесін алмай кетпейтін. 13 жасында ол мен ешқашан мектепке 
бармаймын деп әке- шешесін қорқытқан ол музыкалық орталық 
саттырып алады. 15 жасында әке-шешесі оны туған күнге жібермеген 
үшін ол терезеге шығып өлемін деп шошытқан. Шошыған әке-шешесі 
оны туған күнге жіберіп қана қоймай оның қолына ақша да ұстатқан. 
Уақыт өткен сайын Лилияда шантажды мінез-құлық пайда болған. Өзіне 
қолайлы жағдайда ол өзін өлтірем деп барлық адамдарды 
манипуляциялау арқылы өз мақсатына қол жеткізген. Алайда, бұл «өзін-
өзі өлтіру ойыны» көбінесе қайғылы болып аяқталады өйткені өліммен 
ойнамайды. 
Қазіргі кездегі жастардың суицидке бару себебі, олардың өмір 
тәжірибелерінің болмауына, олардың алдарына қойған мақсаттарына 
жете алмау себептеріне байланысты және өмір қиындықтарына 
шыдамауына байланысты болады. 
И.П. Павлов өзін-өзі өлтіруді «мақсат рефлексін» жоғалту деп 
түсіндірген. Осыған байланысты ол: «Мақсат рефлексі әр адамның өмір 
мәні және энергия көзі. Өмір қызығы бір мақсатқа жетуге талпыну, егер 
сол мақсатқа жете алмаса басқа мақсатты көздеп соған қол жеткізу, 
қызығу, ұмтылу. Соған байланысты біздің өміріміз гүлденеді және 
мәндене түседі. Егер адамның өмірінде мақсат жоғалса оның өмірі 
мәнсіз болады. Сол себепке байланысты біз өлген адамдар артынан 
қалған қағаздардан, олардың өмірлерінің мәні жоғалғанына байланысты 
олар өз- өздерін өлтіруге мәжбүр болғандарын ұғынамыз. Бірақ адам 
өміріндегі мақсаттар саны шексіз...» Тек И.П. Павлов суицидке барған 
адамдардың ешқайсысында психикалық ауытқуы жоқ деген. 

Суицидальді мінез- құлықтың 5 типі бар: 
1) Протест. 
2) Жанашырлыққа шақыру. 
3) Қайғыдан қашу. 
4) Өзін-өзі жазалау. 
5) Өмірден бас тарту. 
Суицидалды мінез-құлық соматикалық, психикалық ауытқуы бар, тіпті 
сау адамдарда да кездеседі. Сондықтан өзін- өзі өлтіретін адамдардың 
барлығының психикасында ауытқуы бар деуге болмайды. Медициналық 
статистикаға байланысты адамдардың бір жартысын ақыл- ойы кеміс 
адамдар, бірін жүйке-жүйесі тозған адамдар, бірін мазасыз адамдар десе, 
енді бірін өз эмоцияларын басқара алмайтын адамдар құраса, қалған 
бөлігін ешқандай психикалық ауытқуы жоқ адамдар құрайды екен. 
Суицидальді мінез-құлық тағыда балалар үйінде және толыққанды емес 
отбасында өскен балалар арасында жиі кездеседі. Сонымен қатар отбасы 
аралық қақтығыс, әке-шешесінің айырылысуына да байланысты болады. 
Көктем, жаз жыл мезгілдерінде сейсенбі күні суицид жасалу күні 
жоғары болады. Күз, қыс мезгілдерінде сәрсенбі, бейсенбі күндері 
суицидтің жасалуы төмен болады деп қарастырады. 
Суицидальді мінез-құлық көбінесе депрессия кезінде, алкогольдік 
токсикомания, психопатия және аффект кезінде жиі кездеседі. Өзін-өзі 
өлтіруге көбінесе индивидуалды проблемалар итермелейді. Қазіргі 
кезде жастар өздерінің өмірлерін бағалай алмайды. Егер бір проблеманы 
шеше алмай жатса, олар өз өмірлерін қиюға даяр болады, өйткені 
олардың ойларынша олар тек осылай ғана тыныштық, уайым-қайғысыз 
өмір және махаббат табатын сияқты. Көбінесе жасөспірімдер мен 
балалар жерлеу рәсімін көз алдарына елестетіп, ата- аналарының 
жылағандарын елестетіп, олардан өш алмақ болады. 
Адам өліміне әлеуметтік жағдайлар, жалғыздық та үлкен әсерін тигізеді. 
Бірақ кей біреулер ұрсысып өзін- өзі өлтіретін болса, енді біреулері 
түрмеде отырып бостандықты аңсайды. Сондықтан қоғамда өмір 
нашарлаған сайын суицидте көбейе түседі.