58
ɀԝɪɬɚɥɞɵɧɞɚɫԧɣɥɟɭɞɿԙɞɚɣɵɧɞɵԕɠɨɥɞɚɪɵ
ɀԝɪɬ ɚɥɞɵɧɞɚ ɫԧɣɥɟɭɝɟ ɞɚɣɵɧɞɵԕ ɛɿɪɧɟɲɟ ɫɚɬɵɞɚɧ ɬԝɪɚɞɵ
ɩɫɢɯɨɥɨɝɢɹɥɵԕɞɚɣɵɧɞɵԕ ɧɚԕɬɵɫԧɡɝɟɞɚɣɵɧɞɵԕ ɤԛɧɞɟɥɿɤɬɿ
ɞɚɣɵɧɞɵԕ
Ɇɿɧɞɟɬɬɿɬԛɪɞɟɩɫɢɯɨɥɨɝɢɹɥɵԕɞɚɣɵɧɞɵԕɠԛɪɝɿɡɿɥɭɿɤɟɪɟɤɋԧɣɥɟɭɲɿ
ԧɡɿɧɿԙԕɨɪԕɵɧɵɲɵɧɠɟԙɿɩɤԧԙɿɥɤԛɣɿɦɟɧɫɟɡɿɦɿɧɛɢɥɟɣɚɥɭɵԕɚɠɟɬ
ɒɟɲɟɧɧɿԙ ɬɨɥԕɭɵ ɞɚɣɵɧɞɵԑɵɧɵԙ ɚɡɞɵԑɵɧɚɧ ɛɨɥɭɵ ɦԛɦɤɿɧ Ɇɚɬɟ
ɪɢɚɥɞɵԕɚɧɲɚɥɵԕɬɵɠɚԕɫɵɛɿɥɫɟɫɨɧɲɚɥɵԕɬɵɚɡɬɨɥԕɢɞɵ
ɇɚԕɬɵɫԧɡɝɟɞɚɣɵɧɞɵԕ±ɬɚԕɵɪɵɩɬɵɚɧɵԕɬɚɭɦɚԕɫɚɬɵɧɬԝɠɵɪɵɦ
ɞɚɭ ɦɚɬɟɪɢɚɥ ɠɢɧɚԕɬɚɭ ɨɧɵ ɠԛɣɟɥɟɭ ɚɭɞɢɬɨɪɢɹɧɵԙ ɟɪɟɤɲɟɥɿɝɿɧɟ
ԕɚɪɚɣԛɣɥɟɫɬɿɪɟɛɿɥɭɨɣɥɚɪɵɧɛɿɪɚɪɧɚԑɚɬɨԑɵɫɬɵɪɭ
Ʉԛɧɞɟɥɿɤɬɿɞɚɣɵɧɞɵԕ±ԛɧɟɦɿɿɡɞɟɧɿɩɛɿɥɿɦɿɧɬɨɥɵԕɬɵɪɭɫɨԙԑɵɠɚ
ԙɚɥɵԕɬɚɪɞɚɧ ɯɚɛɚɪɞɚɪ ɛɨɥɭ ɝɚɡɟɬɠɭɪɧɚɥ ɪɚɞɢɨɬɟɥɟɚɪɧɚɥɚɪɞɚɧ
ɯɚɛɚɪɥɚɦɚɥɚɪɬɵԙɞɚɩɤԧɪɤɟɦԥɞɟɛɢɟɬɬɿԑɵɥɵɦɢɤɿɬɚɩɬɚɪɞɵɤԧɩɨԕɭ
ȿɥɞɿɚɭɡɵɧɚԕɚɪɚɬԕɚɧɲɟɲɟɧɛɨɥɚɦɞɟɫɟԙ
• Тыңдаушылардың өздері жақсы білетін нәрсені тәптіштеп
айтып жату дың қажеті жоқ.
Өзін өзгеден артық санап,
«мен білгенді тыңдаушыларым білмейді» дегендей пиғыл
білдіріп, білгішсініп, мақтана
сөйлеген жанның айтқаны
далаға кетеді.
• Шешеннің дауысы булығып шығып, бір сыдырғы әуен мен,
жігерсіз,
баяу сөй лей тін болса, айтқаны қаншама қызық
болғанмен, тыңдаушыларды тез жа лық ты рады.
• Тыңдаушыларға көз қырын салмай,
екі көзін қағаздан
алмай сөйлейтін кі сі ні жұрт онша ұнатпайды, біреу жазып
берген
сөзді оқып, өзгелерді алдап тұр ған дай көреді.
• Шешеннің сөзі қысқа әрі тұжырымды болуы керек. Аз
сөзбен айтуға болатын ойды көп сөзбен езгіліп, тың-
даушысын ығыр қылу – әдепсіз дік. Мейлінше аз сөзбен
көп нәрсе айтуға тырысқан жөн…
(Абат ыдыршаевты «Шешендіктану:
теориясы және практикасы» ебегінен)
5.
Әлеу мет тік же лі бе лең ал ған қа зір гі за ман да
адам ның кі тап оқу ға
де ген құл шы ны сын сақ тап қа лу құ пия сы ту ра лы 2 шумақ өлең
шығарып көріңдер немесе ойларыңды 8–10 сөйлеммен білдіріңдер.
6.
Кі тапты көп оқудың шешен сөйлеуге тигізетін пайдасы бар ма?
Ойларыңды жинақтап, аргументті эссе жазыңдар.