Әдебиеттану ғылымындағы методологиялық мектептерді саралаңыз және қорытынды жасаңыз.
Әдебиеттің жанрлық сипаты өсіп-өркендеуінің әрбір кезеңі ғылыми тұрғыда салыстырмалық әдебиеттану негізінде қарастырылу керек. Ол белгілі бір зерттеу нысанасын алға қойған ғылыми зерттеу жұмыстарын жүргізуге әкеледі. Ендеше ол нақты бір проблеманы жан-жақты ғылыми тұрғыда анализ-синтез, жалпылау мен жинақтау және тағы да басқа зерттеу әдіс-тәсілдерінің тууына, қолдануына басты себеп болады. Осы әдіс-тәсілдер негізінде әлемдік әдебиеттану ғылымында ғылыми мектептер пайда бола бастады. Олар:
1. Филологиялық мектеп
2. Биографизм мектебі
3. Мәдени-тарихи мектеп
4. Эстетикалық догматизм мектебі
5. Тарихи-салыстырмалық мектеп (компаративизм)
6. Психологиялық мектеп
7. Психо-аналитикалық мектеп (фреидизм)
8. Формализм мектебі
9. Социологиялық мектеп
10. Маркстік-лениндік мектеп.
Биографизм мектебі.
ХІХ ғасырдағы француз сыншысы Сент-Бев – зерттеудің басты мақсаты, негізгі тенденция суреткердің рухын тану деп көрсетеді. Оның айтуынша, көркем шығарманы тудыратын фактор әлеуметтік орта, қоғамдық тартыс, таптық наным, дүниеге көзқарас емес, жазушының қарақан басындағы күйлер, суреткердің өзі көрген, өзі сезген, тек өз басынан кешкен халдері ғана.
Әдебиеттің тарихын жасау, теориялық байламдар айтудан гөрі жазушының жүрген-тұрғанын, киген киімін, ішкен тамағын, туған-өскен ортасын тәпіштеу арқылы ғұмырнама тудыру құнтталған.
Десе де, шығармашылықты тек суреткердің өмірбаянымен, оның қасаң, тар биографиясымен түсіндіруге болмайтыны хақ.
Биографизм негізінен аса дарынды тұлғалар туралы болады да, сол арқылы əдеби дамудың басты кезеңдерін айқындайды.
19 ғасырдағы француз сынына сәйкес Сент-Бев, жазушының әдеби шығармашылығының негізгі факторы оның жеке өмірі болып табылады. Сондықтан әдеби шығарманы толық түсіну үшін оның авторының өмір жолын егжей-тегжейлі зерттеу қажет. Оның ішкі әлемі ғана емес, сонымен бірге ол өмір сүрген тұрмыстық орта, оның кішкентай әдеттері, талғамы, қалауы.
Өмірбаяндық мәліметтерге осындай мұқият назар аудару бүкіл 19 ғасырға тән позитивизм рухымен түсіндіріледі. Шығармашылық гипотезалар, алыпсатарлық болжамдар мен болжамдар өмір сүру құқығынан бас тартады. Оның орнына зерттеуші жазушының өмірінің нақты фактілеріне, тексерілген (сенімді) мәліметтерге сүйенеді.
Кейіннен Сент-Бевтің өмірбаяндық әдісі әдебиеттанудың басқа салаларында бірнеше рет қолданылып, әртүрлі өзгерістер мен өзгерістерге ұшырады. Мысалы, Марксистік әдебиеттануда өмірбаяндық әдіс тек көмекші мақсаттарда қолданылады, өйткені автордың өмірі, әрине, шығармадағы белгілі үлесті құрайды, бірақ жұмыстың өзі жеке өмірбаянға қарағанда тереңірек және кеңірек, өйткені бұл әлеуметтік сананың шоғырланған көрінісі.
Достарыңызбен бөлісу: |
