Тарих философиялық пайымдау пәні ретінде

1. Тарих философиялық пайымдау пәні ретінде

• 
  ХIХ ғасырдың аяғы XX ғасырдың басы кезеңінде орын алған позитивистік эволюционизмнің кризисі тарихи айналым теорияларының жаңа варианттарының пайда болуына және кең таралуына мүмкіндіктер туғызды (Шпенглер, Тойнби, Сорокин). Тарихтың мәнінің метафизикалық проблемасы христиандық тарих философиясының басты мәселесі болып табылды (Бердяев, Маритен, Демиф, Бультман, Нибур).
  

1. Тарих философиялық пайымдау пәні ретінде

• 
  Көрнекті батыс ғалымы Р.Арон өзінің «Тарих философиясы» деген еңбегінде индустриалдық қоғамның негізгі қасиеттерін атап көрсетеді:
  
• 
  өндірісті ғылыми түрде ұйымдастыру;
  
• 
  материалдық молшылықтарға жету;
  
• 
  ұлттық өнімде өндірістің үлесінің көбеюі және соған сәйкес ауыл шаруашылығының үлесінің кемуі;
  
• 
  баюдың көзі ретінде соғысты жою;
  
• 
  “индустриалдық қоғамда” өндіріс құралдарына деген меншік формаларының еш маңызы жоқ. Р.Арон постиндустриалды қоғам туралы концепциясын кеңінен таратты.
  

1. Тарих философиялық пайымдау пәні ретінде

• 
  Тарихи прогресс өндіргіш күштерді жетілдіру нәтижесінде алға өрлейді. Саясат адам психикасындағы мифологиялық сенімдерге сүйенеді және өз тарапынан саяси мифтерді қалыптастырады.
  
• 
  Философия ғылымы пайда болғаннан бастап, адамдардың дүниетанымын қалыптастыруда шешуші рөл атқарды. Ол қоғамның рухани өмірі үшін күресті. Философия орта ғасырларда тиология ғылымы мен тығыз байланыста болды.. Қазіргі заманда философия Христиан дінінің бұғауынан босап, қайтадан қоғамда маңызды орынға ие болды.
  

1. Тарих философиялық пайымдау пәні ретінде

• 
  Ұлы Гегель тарих философиясымен айналысты. Ол «дүниежүзілік философиялық тарих» терминін енгізді, ол осы арқылы тарих философиясы туралы жалпы ой-пікірлерді білдірді. Ол барлық тарихнаманы үш түрге бөлді:
  
• 
  1) бастапқы тарихы;
  
• 
  2) рефлексиялық тарих;
  
• 
  3) философиялық тарих;