(М.Әуезов). Тәй, қылжақты қоя тұр (С.Мұқанов). Апырау, сіздің ауыл
Мен не қылдым, япырмау?! (Абай)
§53. О деген одағайдан кейін үтір қойылады: О, жауыз Қодар! О , шіркін,
шіркін! (Ғ.Мүсірепов).
О деген одағайды ықшамдалған
о (ол) есімдігімен
шатастырмау керек: әңгіменің о жақ, бұл жағы; о не дегенің; о заман да, бұ заман.
§54. Одағайлар көбінесе қаратпа сөзбен қатар қолданылады. Мұндайда
одағай мен қаратпаның өз араларына да үтір қойылады: Ей, аққу, сәлем деші
жолыққанда (С.Сейфуллин). Пай-пай, бала-ай, сабырың-ақ соңымнан қалмады-
ау (Ғ.Мұстафин). Сыналар, ей, жігіттер, келді кезің (Абай).
§55. Бірнеше одағай қатар келгенде әрқайсысы үтірмен бөлінеді: Уа,
Достарыңызбен бөлісу: 
