- Ақнарым, сен мені адам қыла бастадың, - деді аттанарда.
- Жоқ, Есеней, сен көлеңкең күндік жерге түсетін бәйтерексің. Мен сенің саяңда шырылдаған бозторғаймын. Менің құдайдан бірінші тілегім сенің амандығың! - деді Ұлпан. - Сенсіз мен кім болар едім?...
Кейде Есеней жалғыз болғанда бала туралы көп ойланып қалатын.
- Біржола бала берместей қарғайтын, құдайға жазған жазығым жоқ-ты! - деп бастайды да: - бермесе тағы мейлі, менің жарым да, ұлым да, қызым да Ақнарым, Есенейім, сен аман бол! - деп тоқтайды.
Бір кездерде Есенейге суық өткендіктен бе, әлде басқа дертке шалдыққандықтан ба, әйтеуір тұла бойында дірілдеу пайда болады. Сырқаттанып жатқанда күндіз-түні жанында болған Ұлпан.
- Құдайдың деймін-ау, саған қосқан еркегіңнің түрін қарашы! Басы қара қазандай... бар денесі ілбісіндей қара- шұбар... саусақтары таяқтай... деп өзін- өзі сынай- міней отыратын.
- Құдайға менің өкпем жоқ, жолбарысым. Құдай маған еркекті екі есе етіп берген ғой,−деп Ұлпан да риясыз мақтайтын және риясыз мақтанатын.
Ауыр халде жатқан Есеней кейде Ұлпанның жайын ойлап, мұңға батып отырады.
Ұрпақсыз өтетін болса ол өз алдына бір қасірет, мен олай-бұлай болып кетсем, Ақнардың күні не болар деп қайғырады. Баласыз әйел − панасыз әйел. Қазақ дәстүрінше, шариғат бойынша баласыз әйел өз үйіне өзі ие деп саналмайды. Әәсіресе, жесір қалған әйел "аға өлсе − іні мұрасы, інісі өлсе − аға мұрасы". Мұны әлі орыс заңы да өзгерте алған жоқ. Оның есесіне Еменалы есіне түсіп кетсе, діріл де күшейе түседі.
Кейіннен Есеней Ұлпанның жерік екенін естігенде, Есеней Ұлпанды бір қолымен құшақтай көтеріп, өзінің кеудесіне жатқызады.
- Шын ба, Ақнарым? - даусы қалтырап, дірілдеп әрең естілді...
- Шын болғанда қандай! Аузымның сілекейім шұбырып барады!
Достарыңызбен бөлісу: |
