Білім - əлеуметтік қажеттілік

себепші  болған  əлеуметтену  процесінде  адам  тұлғалық  кемелдену 
сатысына  көтеріледі.  Адамның  əлеуметтенуі  оның  қоғамдағы 
ауыспалы  жағдайлар  мен  шарттарға    икемдесе  білуі  ғана  емес,  ол  өз 
ішіне жеке тұлғаның дамуы, өзіндік танымы мен өз мүмкіндіктерін өз 
күшімен  іске  асыра  алу  сияқты  процестерді  де  қамтиды.  Дегенмен, 
аталған  процестерге  байланысты  міндеттердің  шешімі  бірде  мүдделі, 
жүйеленген  болып,  бүкіл  қоғам,  сол  үшін  арнайы  ұйымдастырылған 
мекемелердің  қолдауымен  жəне  жеке  адамның  ынта-ықыласына 
негізделсе, кейде  кездейсоқ келеді. Ал  осы əлеуметтенуге  орай 
жүргізілетін,  нақты  мақсатқа  бағыттала  ұйымдастырылған  басқару 
процесі  білім  (образование)  деп  аталады.  Білім - өте  күрделі,  басқа 
дүние  болмыстарында  қайталанбас  қыр  мен  сырға  мол  қоғамдық  –
тарихи  құбылыс,  оның  мəн-жайын  тануға  құштарлық  білдірмеген 
ғылым аз-ақ. 
Педагогикада  қолданылып  келе  жатқан  білім  түсінігі  немістің 
“Bildung”-”бейне”  сөзі  негізінде  пайда  болған  əрі  оның  бұл  күндегі 
көпшілік  таныған  анықтамасы  келесідей:  кейбір  идеалды  бейнелерге 
саналы  бағытталған,  тарихи  шарттарға  тəуелді  қоғамдық  санада 
түбегейлі  əлеуметтік  өрнек – эталонға  сай  бекіп,  жүзеге  келетін 
тұлғалық жəне рухани қалыптасу мен əлеуметтену процесі. 
Бұл тұрғыдан білім барша қоғамдар мен жеке индивидтер өмірінің 
ажырамас  бір  бөлігі  ретінде  қалыптасады.  Осыдан  да  ол  ең  алдымен 
əлеуметтік құбылыс. 
Білімнің  əлеумет  өміріндегі  ерекше  сала  сипатына  ие  болу  кезеңі 
білім  мен  əлеуметтік  тəжірибені  ұрпақтан-ұрпаққа  өткізу  процесі 
қоғамның  тіршілік  əрекеттерінен  өз  алдына  бөлініп  жəне  тəрбие  мен 
оқуды іске асыратын арнайы кəсіби адамдардың пайда болу дəуірінен 
басталады. Дегенмен, мəдениетке мұралық ету əлеуметтену мен тұлға 
дамуының  қоғамдық  құрал-тəсілі  ретінде  білім  адамзат  қауымының 
алғашқы қадамдарымен бірге өмірге еніп, еңбек əрекеттері, ойлау, тіл 
дамуымен бірлікте шексіз өркениет жолында өз өрісін тауып келеді. 
Алғашқы  қауым  сатысында  балалардың  қоғам  өміріне  бастапқы 
араласу  заңдылықтарын  зерттеген  ғалымдардың  топшылауынша,  ол 
дəуірдегі  білім  игеру  процесі  қоғамдық  өндірістің  нақты  іс-əрекетіне 
тікелей  араласу  нəтижесінде  атқарылатын  болған.  Оқу  мен  тəрбие, 
мəдени  құндылықтарды  əулеттен  əулетке  жеткізу  қызметтерін  
орындау  əрбір  ересектің  борышты  міндеті  есептелген  де,  ол  міндет 
балалардың  еңбек  жəне  əлеуметтік  іс-əрекеттерге  тікелей  араласып 
отыруының арқасында шешімін тауып отырған. 
Қоғамның  əрбір  ересек  мүшесі  күнделікті  тіршілік  процесінде 
педагог  қызметін  атқаратын  болған,  ал  кейбір  дамыған  қауымдарда 
(Колумбия,  ягу  тайпасында)  бұл  жүктемені,  яғни  жас  балаларды 
тəрбиелеу негізінен жасөспірімдерге тапсырылған. Қандай жағдайда да 

білім қоғам өмірінен ажыралмай, оның ажыралмас бірлігіне айналған. 
Балалар  үлкендермен  бірге  қорек  тауып,  ошақ-отбасын  қорып,  еңбек 
құралдарын жасай отырып, білік,өнеге үйренген. Əйелдер қыздарын үй 
шаруашылығына үйретіп, бала бағуға баулыған, ал ер адамдар ұлдарын 
аңшылыққа, қару-жарақ ұстауға, пайдалануға тəрбиелеген. Жастар аға 
ұрпақ  өкілдерімен  бірге  жүріп,  жануарларды  қолға  үйреткен,  көкөніс 
өсірген,  сонымен  бірге  бұлттар  мен  аспан  денелерінің    қозғалысына 
ден  қойып,  табиғат  сырларын  таныған,  табысты  аңшылық,  əскери 
жеңістерге  қуана  асыр  сала  билеп,  əн  шырқаған,  тайпаластарының  
бақытсыздығы  мен  ашаршылығын,  жеңілістері  мен  күйреулерін  бірге 
басынан  өткізіп,  налыған  да  жабырқаған.  Осыдан  адам  білімденуі 
комплексті іске асып, өмір бойы үздіксіз дамуда. 
Қоғамдық  қатынастар  шеңберінің  өрістеуі,  тіл  мен  жалпы 
мəдениеттің  дамуы жас ұрпаққа өткізілуі тиіс ақпарат пен тəжірибенің 
молыға  түсуіне  жол  ашты.  Бірақ  оны  игеру  мүмкіндіктері  шектеулі 
болды.  Осы  қарама-қарсылықтың  үйлесімді  шешімі  білім  топтау  мен 
көпшілік  арасында  таратуға  арналған  арнайы  əлеуметтік  құрылымдар 
мен əлеуметтік (институт) мекемелердің түзілуіне байланысты болды. 
Əлеуметтік құбылыс ретінде танылған білім – ең алдымен шынайы 
қоғамдық құндылық. Əрқандай қоғамның адамгершілік, интеллектуал, 
ғылыми-техникалық, 
рухани-мəдени 
жəне 
экономикалық 
мүмкіндіктері  білім  беру  саласының  даму  деңгейіне  тəуелді.  Алайда 
білім  қоғамдық - тарихи  сипатта  бола  тұрып,  өз  кезегінде,  əлеуметтің 
білімдену  функциясын  іске  асырушы  қоғамның  тарихи  типіне 
байланысты. Əр дəуір білімі сол кезеңдегі əлеуметтік даму міндеттерін, 
қоғамдағы  экономика  мен  мəдениет  деңгейін,  саяси  жəне 
идеологиялық 
талаптар 
сипатын 
аңдатады. 
Себебі 
аталған 
факторлардың  ортасында  қоғамдық  қатынастар  субъекті  болған 
педагогтар мен оқушылар тұр. 
Сонымен,  білім – салыстырмалы  дербес  жүйе.  Оның  қызметі – 
нақты  ғылыми  біліктерді,  идеялық-ізгілік  құндылықтарды,  ептіліктер 
мен дағдыларды, əрекет-қылық нормаларын игеруге бағытталған қоғам 
мүшелерінің    тəрбиесі  мен  оқуын  іске  асыру.  Ал  бұлардың  бəрінің  
астарында болатын мазмұн нақты қоғамның əлеуметтік-экономикалық 
жəне саяси құрылымы мен оның материалды –техникалық деңгейімен 
айқындалып барады.   
Білімнің  жеке  тұлғалық  құндылығы  əрбір  адам  үшін  өз  алдына 
бөлек. Əсіресе, бұл өзіндік білім, оның деңгейі мен сапасында көрінеді.  
Білім,  əлеуметтік-қажеттілік  болумен  бірге  біршама  қызметтер 
атқарады. Ғалымдардың пайымдауында (Н. В. Берковский, А.А. Реан) 
білім қызметтері төмендегідей:  
-  адамның  ғылым  жəне  мəдениет  əлеміне  енуінің  ең  оңтайлы  да 

жүктеу/скачать 1.76 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: