Алат – ортағасырлық тҥрікмен руы. «Атаудың варианттары:
ала-йонтлы, ула-йондлуг,
алка-булак, алат, алачин, алан, булак–ат және т.б. Кӛнетҥркі тілінде бҧл этноним «ала
аттылар», «ала аты барлар» деген мән береді:
ала «шҧбар»
йонт «ат» (Г.Айдаров, 359).
Сонда атау «Алааат руының терең емес қҧдығы бар қонысы» деген мағына береді.
АЛАБИЕ (Алабие) – м., Маңғыстау ауданы. Ала (сын есім) және бие (зат есім)
сӛздерінің бірігуінен жасалған. Ала «биік», бие (биэ) «жаға» – «биік жағалы мҥйіс»
мағынасындағы атау.
АЛАБҦТАЛЫ (Алабуталы) – қон., Маңғыстау ауданы. Алабҧта – алабҧта
тҧқымдасына жататын бір жылдық ӛсімдік. Осы жерде алабҧтаның кӛп, мол
ӛсетіндігін білдіретін атау.
АЛАЕШКІ (Алаешки) – тӛртк., абс. биіктігі 214 м. Маңғыстау ауданы. Ала (сын
есім) және ешкі (зат есім) сӛздерінің бірігуінен жасалған. Жер қыртысы негізінен бор
аралас тау жыныстарынан тҥзілген. Сондықтан атау,
біздің пікірімізше, ала-қҧла (ақ
боз, қара) болып жатқан ҥсті тегіс, тӛртбҧрышты биік тауға қатысты айтылған.
АЛАМҦРЫН (Аламурын) – қон., Қарақия ауданы. Ала (сын есім) және мҧрын (зат
есім) сӛздерінің бірігуінен жасалған. Атау сыртқы кӛрінісі шығыңқы, биік пішінді,
ала-қҧла болып жатқан жерге берілген.
АЛАН (Алан) – қ.,
Маңғыстау ауданы, Орталық Ҥстіртте. Ру атынан қойылған.
«Аландар – біздің заманымыздың I ғасырлардан бастап біздің заманымыздың IV
ғасырына дейінгі аралықта географиялық жағынан бҥгінгі
Қазақстанның батыс
аймағын қамти батысқа қарай Днепр, Дон, Днестр,
Дунай аймақтарына дейін
(уақытына қарай) мекендеген – сармат – савроматтар делінетін тайпалық бірлестіктің
қҧрамында болған тайпа (С.Қондыбай, 2002, 286). С.И.Әжіғали: «Деректер
Аландардың Арал-Каспий аймағында біразға дейін ӛмір сҥргендігін кӛрсетеді. Оның
іздері Ҥстірттегі Аланқала атауы мен тҥрікмендердің алан (олам) тайпасының
атауында да жатыр» (С.И.Аджигалиев, 66),
– дейді.
Алан этнонимін С.Атаниязов
«Словарь туркменских этнонимов»
атты монографиясында алан этнонимін
кӛнеирандық арияна сӛзінен шығарады. Алан – «арийлер елі» (С.Атаниязов, 1988, 19).
Достарыңызбен бөлісу: