Жаратушы жан-алла
жүктеу/скачать 127.91 Kb.
|
| МІНӘЖАТ
Құл Қожа Ахмет, қылдым, міне, мінәжат, Алла, барша құлды азаптан қыл азат. Ғаріп Ахмет сөзі сөнбес тіріде еш, Жер астына көмсе де оны шірімес. Мансұқ болып, қалмайды әсте мазаққа, Оқыған құл ұрынбас дерт, азапқа. Оқығанға шафхат қылам фәниде, Қияметте шапағат бар, әрине. Құдай маған сыйласа егер жәннатын, Ұққан жанға ұсынамын шәрбатын. Тәңір Ием қабыл қылып тілегін, Махаббаттың шауқы билеп жүрегін; Пәруардигар нәсіп қылып Жамалын, Бір, Бар оның бұрсын оңға қадамын. Құдай қолдап, махшарда оны шат қылсын, Қиямет күн шын Иесін таптырсын. Әр мұсылман жәрдем болса дұғаға, Өлер шақта нұр-и иман сыбаға. Менің әрбір хикметім – зор ғалам, Арманда өлер естімеген, сорлаған. Хикметтерім – дерттілердің дәрмені, Кім ұқпаса, жолда үзілер әл-демі. Хикметтерім бар ғаламның дастаны, Келсе рухым, сұхбаттың ол бостаны. Хикметтерім – хадистің кен-мазмұны, Ұқпағандар – адамзаттың азғыны. Хикметімнен – талаптыға нұр жауар, Бұзық ойлы бейбақ одан құр қалар. Хикметтерім – келген пәрмен Сұбханнан, Бар мағынасы Құран оның ұқ, қарғам! Бар ғаламның сұлтаны олар – нұры ұшқан Бір-ақ сәтте қылар шөлді – гүлстан. Хикметтерім – шауқы шалқар махаббат, Көз жасыңмен алдырады таһарат. Намазына Расул Алла имам боп, Періштелер қауымы келер мейман боп. Еткен намаз сынықтықпен биязы, Қабыл болар оның Хаққа ниязы. Хикметімді ғашықтарға айтыңдар, Ділі айнадай шыншыл сырын айқындар. Ылғи соқыр, керең кеуде, тоқ таным, Ықылым кезіп саф құлдарды таппадым. Хикметімді сарапшылар естісін, Сақи жандар – іздегендер Досты шын. Әділ патша, бір аты оның Садық-дүр, Жаратылған шашу үшін жарық-нұр. Хикметімді надан ғана ұқпайды, Діліқара – кәусар берсең жұтпайды. Құдайсыздар – жазған хаттан бейхабар, Пірсіз, сырсыз бейәдепке не айла бар?! Хатты жазсаң – тілдеріңнен тамсын бал, Сол арқылы мақсатына барсын дәл. Діл-имансыз, исламы ойран залым ба? – Жұртта қалар қияметтің таңында. Кәміл пірсіз шайқысынған ниеті ылаң, – Қабыл болмас Құраны оның оқыған. Екі жастың жетпей жатып біріне, Балар өзін барша жанның піріне. Ажыратпай тұрып жақсы-жаманды, Насихатпен баурамақ бар адамды. Сөздері оның тұрады өсек, жалғаннан, Шариғатты тұтқан жандар арланған. Аңғалдарды түсірмек боп қақпанға, Әулиенің сөзін тартар көкпарға. Ұрламақ боп ұл ұятын, қыз арын, Өткелдерге қояр құрып тұзағын. Қулығынан шайтан оның жаңылар, Таңда мақшар жүзіқара неғылар! Ондай пәле табылмасын жаныңнан, Жүзі күйсін, сақтан ондай лағыннан! Соқырларға жарық бердім от-тілмен, Хақ сөзімен надандарды сөктім мен. Ғалым болсаң, шын ақиқат аңсаған, Жан – садақа, жауһар берем мен саған! Дүр-жауһарды шашу ғып шаш ғаламға, Ой жеткізіп Хақтан келген кәламға. Барым құрбан сондай ғалым тап болса, Қыйналмаймын бар жыйғаным сап болса! Кәні, жаран! Кәні, естияр, балдырған! Хақ сөзді айтса ол – жолына қыл жан құрбан! Шын ғалымдар мұз төсеніп, тас жастап, Бар ғаламға ақыл құйып, ес қоспақ. Хақты танып – өзін тану арқылы, Тапты ынсапты, құлдық ұрып әр түні. Хикметімді дана естісін, толғансын, Дастан қылып, мақсатына жалғансын. Хикметтерім – іс пен сөздің бүтіні, Ділінде егер болса Мәула зікірі. Хикметімнен кәміл бір пір тапқаның, Мойынсұнып, жақындаса Хаққа кім. Хикметімді сүйер Хаққа жақындар, Дұға қылып, рахметке батыңдар. Хикметтерім – кереметті пір еді, Естігеннің шарапқа мас жүрегі. Оқыған жан бұл жаһанда қор болмас, Қашар одан барлық індет ем қонбас. Қияметте жолбасшымын мен оған, Дертті болса, шын дәруін бере алам. Жүз жыл өмір сүрсе де ол қарымас, Жер астымен айдаса да арымас. Құдай оны қылады ада тозақтан, Мәңгі пейіш – қарсы алады азат таң! Хикметімді оқыса егер пенде-кім? – Перзентім де, шәкіртім де сол менің. Хикметімді тұтса кімнің мый-жады, Өлер шақта болар жолдас иманы. Ясауи хикметтерін даналар Ести көрсін – Бар мақсатқа ол барабар. Бір түйірін алсын жауһар кенінен, Алмағандар қасіретке көмілер. Құлаққа ілмес бұл сөзімді хас надан, Адам деме, ол хайуаннан аспаған. Бұл хикмет хақ сөзінен шыққан-дүр, Естігенге рахмет жауар – құт-жаңбыр. Хикметімді бекем тұтқан ойлы жан, Құдай оны азат қылар қайғыдан. Ақиқаттың үлес алып бағынан, Пейішке енер кейіппен ол шадыман. Хикметтерім – Хаққа мадақ. Асықпын. Жан дертінің шын дауасы ол ғашықтың. Хикметтерім бал-кәусардың шендесі, Барлық сөздің ішінде жоқ теңдесі. Хикметтерім – сыйы Алланың сапарда, – Астағфарды кім көп айтса сахарда. Оның шайтан тұта алмайды жолынан, Хақ Мұстафа жетектегей қолынан. Үмбетім деп мейірленер пайғамбар, Әзәзілді Құдай өзі ойрандар. Хикметімді дертсіздерге жеткізбе, Жауһарымды надандарға өткізбе. Ясауи хикметтері – бақыт-бал, Ғашық-шарап, – Бір тамшысын татып қал. Шарабынан татсаң егер ғашықтың, Хақ Дидарын көруге енді асыққын! ХИКМЕТ «Бісміллә» деп баян еттім хикмет айтып, Шәкірттерге дүр мен гауһар шаштым, міне. Жанды жалдап, қайғы шегіп, қандар жұтып, Мен «Дәптер сәни» сөзін аштым, міне. Сөзді айттым кімдерге де етсе талап, Ашық сөйлеп жақын жанды жанға балап. Ғаріп, пақыр, жетімдердің басын сипап, Діні қатты халайықтан қаштым, міне. Қайда жүрсең көңіл жұмсақ, сыпайы болғыл, Көре қалсаң мүсәпірді сырлас болғыл. Махшар күні Тәңірге жақын болғыл, Менменсінген халайықтан қаштым, міне. Ғаріп, пақыр, жетімдерді Расул білді, Сол кеште Миғраж шығып, дидар көрді. Қайтып түсіп, ғаріп, пақыр халін білді, Ғаріптердің жайын ұғып келдім, міне. Үмбет болсаң, ғаріптерге жақын болғыл, Аят, хадис айтқандарға құлақ салғыл. Ырзық берсе, тағдырға қанағат қылғыл, Қанағат етіп, сауық шарабын іштім, міне. Мәдинеге Расул барып, болды ғаріп, Ғаріптікте азап тартып, сүйді жанып. Жапа тартып, Жаратқанға келгені анық, Ғаріп болып, ауыр жолды бастым, міне. Ақылға ерсең, ғаріптерді мейіріммен сүй, Мұстападай елді кезіп, жетімді жи, Дүниеқоңыз, пасықтардан бойыңды тый, Бойым тып, дариядай тастым, міне. Ғашық есігін Мәулім ашты, маған сыйлы. Топырақ қылып әзір бол деп мойнымды иді. Қара нөсер қарғыс оғы келіп тиді, Найза алып, жүрек, бауырым сұқтым, міне. Ділім қатты, тілім ащы, өзім залым Құран оқып бой ұсынбас жалған ғалым. Жаным құрбан, аямаймын жоқ дүр малым, Хақтан қорқып отқа түспей күйдім, міне. Алпыс үшке жасым жетті, өтті ғапыл, Хақ әмірін бекем тұтпай болдым жаһил. Ораза, намаз қаза қылып болдым кәпір, Иман іздеп жақсыларға жеттім, міне. Уа, дариға, махаббат шарабының дәмін татпай, Қатын-бала, үй-мүліктен, түгел қашпай, Қылмыс, күнә айыбын мұнда шашпай, Шайтанға еріп, жан берерде састым, міне. Иманыма қол ұрып қайғы салды. Пірмұған әзір бол деп апиын алды. Шайтандығым бар күнәсімен кете барды, «Биһамдилла» нұрлы иман аштым, міне. Пірмұған қызметінде зыр жүгірдім Жұмыс қылып көзімді ілмей әзір тұрдым. Медет қылды: әзәзілді қуалап ұрдым, Одан кейін қанат қағып ұштым, міне. Пақыр мен жетім болсын шат-шадыман, Мойныңда тұзақ, ғазиз жаның болсын құрбан. Туыс тапсаң, жан-тәніңмен қылғыл мейман, Хақтан естіп бұл сөздерді айттым, міне. Ғаріп, пақыр, жетімдерді әркім сұрар, Разы болар ол пәндеден Пәруәрдигәр. Ей, бейхабар, сені ол себепсіз-ақ өзі асырар, Хақ Мұстапа уағызымен айттым, міне. Жеті жаста Арыстан Бабқа қылдым салам, Мұстапаның аманатын бер деп маған. Сол мезетте мың бір зікір еттім тәмам, Нәпсім тыйып, Аллаға бет бұрдым, міне. Құрма беріп, басым сипап, назар салды, Бір сәтте ол дүниеге сапар салды. Қоштасып бұл әлеммен кете барды, Мектеп көріп, қайнап толып, тастым, міне. «Инна фатханы» оқып мағына білдім. Нұрын төкті: естен танып дидар көрдім. Молдам ұрып, - тыныш деді көз жазбадым, Басым қатып, мең-зең болып тұрдым, міне. Ей, надан мағына осы деп айтты, білдім, Одан кейін шөлдер кезіп қияқ жедім. Қуат берді, әзәзілді ұстап міндім, Салмақ салып, белін басып, жаныштым, міне. Зікір салып мүсәпір-диуана болдым, Хақтан өзге бір сөз де сөйлемес болдым. От іздеген көбелектей шәкірт болдым, Шоқ болып күйіп-жанып ұштым, міне. Жалған атақтан арылып сәби болдым, Алла атын айта-айта ашық болдым. Аллаға бар жаныммен адал болдым, «Фанафилла» мақамына салдым, міне. Сүндет емес кәпірге де берсе азар, Көңілі қатты, діл азардан Құдай безер. Ондай құлға Алланың азабы даяр, Даналардан бұл сөзді естіп айттым, міне. Сүндеттерін бекем ұстап үмбет болдым, Жер астына жалғыз кіріп нұрға толдым. Сопылардың мақамына жақын болдым, Нәпсіні көңіл найзасымен шаныштым, міне. Нәпсім мені жолдан бұрып қор етеді, Телміртіп халайыққа зар етеді. Зікір салдырмай шайтанға «жар» етеді, Дайынмын деп нәпсі басын жаныштым, міне. Құл Қожа Ахмет, надандықпен өмірің өтті, Қасіретпен тізе, көзен қуат кетті, Қайғы менен өкініштің уақты өтті, Амалым жоқ, керуен болып көштім, міне. жүктеу/скачать 127.91 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|