«Желтоқсан құрбандарына тағзым етпей өтпеңдер»
жүктеу/скачать 47.04 Kb.
|
| «Түрме жыры»
Тор темір жамбасыма тақылдайсың, Өзіммен бірге туған жақындайсың. Телміріп темір торға қаматқанша Сұм дүние, бұл жалғаннан неге алмайсың, Ауылдағы жақсы екен ғой салған әнім Қу тағдыр татырды ғой түрме дәмін, Қайдағы пәлеқорлар жала жауып, Жазықсыз қылмыскер боп кетті сәнім Тас төбе, төрт қабырға, темір есік, Ас берер ортасында жалғыз тесік, Күніне ұстатады үш тілім нан Өлмейтін саған ішер осы нәсіп «Соңғы хат» Қайрат: "... Иә, мен сіздерден еш жасырмаймын, мен 1986 жылы 18 желтоқсанда алаңға бардым... Тек қана ол жерге барған себебім, бар мақсатым, біріншіден, ол жерде не болып, не істеп, не қойып жатқанын өз басым, көзіммен көру болды. Екіншіден, алаңда қазақтың уыздай жас қыздарын ұрып – соғып, өлтіріп жатыр дегенді елден естіген соң, өз басым қолымды жайып"күл болмасаң, бүл бол" деп отыруға еркектік ар - намысым жетпеді. Ер қатарында, ер қара боп саны бар, сапасы жоқ боп, ербеңдеп жүрген намыссыз еркек мен емеспін; құдайға шүкіршілік, кеудемде нағыз ерге лайық намыс баршылық. Оның үстіне "Қыздың жолы жіңішке" деген. Менің түсінігімше, әйел адамдарға ер адамдар тұрмақ, аң екеш аңдардың – хайуандардың еркегі де – ұрғашысына мүйіз болмаса тұяқ көтермейді. Ал, біз бәріміз де аң емес, адамзаттың ұлы – адамбыз... Міне, қысқаша айтқанда осындай түсінікпен, әйел затына ер болып, өз қол ұшымды беріп көмектесуге, оларды арашалап – қорғау үшін барғаным рас. Сол жерде қолымнан келгенімше бар көмегімді бергенімде рас. Ол үшін әлі күнге дейін өкінбеймін, керісінше үлкен мақтан тұтамын. Бірақ та бір құдай өзі куә, адам баласын өлтіргенім жоқ. Мұндай айуандық жасаудың өзі, сор маңдай сенің қолымнан келмейді. Еш уақытта, ешқашанда. Ал, әйел затына айуандықпен қол көтеріп, шашынан тартып, көкпарша сүйрегені үшін бір милицияны ұрып - жыққаным рас. Ол адам күні бүгінге дейін аман - есен, зыр жүгіріп жүр. Өз қолыммен жасаған бір теріс қылық, бар қылмысым осы ғана...» жүктеу/скачать 47.04 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|